Libische druiven zijn een van de meest populaire tafeldruivensoorten van de Oekraïense selectie. Zowel onder wijnbouwers als onder bessenliefhebbers op de markten is er veel vraag naar. De tekortkomingen worden overlapt door onbetwiste voordelen, waaronder een zeer vroege rijping, mooi en smakelijk fruit en een goede opbrengst.
Inhoud
Fokgeschiedenis en beschrijving van druiven Libië
Een relatief nieuwe druivensoort Libië werd veredeld door de Oekraïense amateurkweker V.V. Zagorulko (Zaporozhye), die in zijn specialiteit niets met landbouw te maken heeft. De liefhebber studeerde in 1986 af aan de Faculteit Elektronische Technologie van het Instituut voor Werktuigbouwkunde, maar raakte in zijn jeugd, aan het einde van de twintigste eeuw, geïnteresseerd in de wijnbouw. Veel druivensoorten zijn door zijn handen gemaakt en meer dan een dozijn zijn enorm populair geworden.
V.V. Zagorulko streeft ernaar rassen te ontwikkelen die zich onderscheiden door jaarlijkse vroege vruchtzetting, zelfbestuiving, heerlijke bessensmaak en goede transporteerbaarheid. Libische druiven worden verkregen op basis van de variëteiten Flamingo en Arcadia die wijdverspreid zijn in Rusland. Vanaf de eerste nam hij het uiterlijk van de bessen bijna volledig over, en vanaf de tweede - de vroege rijpingsperioden. Libië is een ras geworden dat de fokker zelf als een van zijn beste werken beschouwt, daar is hij erg trots op.
De populariteit van de Arcadia-variëteit blijkt uit het feit dat het bekend is en met succes wordt gekweekt, zelfs in het meest "druivenland" - Frankrijk, waarvan de inwoners goed thuis zijn in de kwaliteiten van druivenbessen:https://flowers.desigusxpro.com/nl/yagody/vinograd/vinograd-arkadiya-opisanie-sorta-foto-otzyivyi.html
Arcadia onderscheidt zich door vroege rijping
Volgens V.V. Zagorulko heeft Libië al zijn verwachtingen overtroffen, op de markten wordt deze druif veel eerder gesorteerd dan andere bessen. Het werd in 2011 opgenomen in het staatsregister van Oekraïne, een jaar voordat het in het land werd gepatenteerd. De variëteit wordt ook verbouwd in veel particuliere en boerderijwijngaarden in Rusland.
Flamingo gaf Libië bijna volledig het uiterlijk van bessen
Druivenstruiken in Libië zijn krachtig, vruchtvorming vindt plaats binnen 2-3 jaar na het planten of enten. Wil je bessen telen op niet al te grote struiken, dan kun je het ras op een kleine voorraad enten: bij de meeste bekende rassen is de aanwas goed. Vaak druiventeelt voor een variëteit die geschikt is voor de grillen van het weer, kunt u nog grotere bessen krijgen en neemt de opbrengst tegelijkertijd toe. Ook verhoute stekken van Libië wortelen goed.
Jonge scheuten van de variëteit zijn lichtgroen, niet behaard; tijdens het rijpen krijgen ze een lichtbruine kleur. De bladeren zijn vijflobbig, met een gemiddelde dissectie. Scheuten die overladen zijn met gewassen rijpen gemiddeld met 75%, jaarlijkse scheuten zonder bessen - volledig. Vorstbestendigheid is relatief laag - tot -21 ... -22 ° С, dat wil zeggen, het is geen onbetwistbaar voordeel van de variëteit, er zijn momenteel een groot aantal meer winterharde hybride vormen van druiven gefokt. De weerstand tegen belangrijke ziekten op het niveau van Arcadia wordt geschat op 3,0-3,5 punten, maar specifiek tegen oidium is 3,5-4 punten. De variëteit wordt als pretentieloos beschouwd om voor te zorgen.
Libië is een van de vroege of zeer vroege tafelsoorten: de tijd vanaf het begin van het groeiseizoen tot het rijpen van bessen is ongeveer 3,5 maand. De bloemen zijn biseksueel; voor een volwaardige reeks bessen is het opnieuw planten van struiken van andere druiven niet vereist. De trossen zijn groot, meestal cilindrisch conisch, de bessen in de trossen zijn niet erg dicht. De massa van een bos is net geen 1 kg. Er wordt praktisch niet geschild: alle bessen zijn ongeveer even groot.
Zelfs in volledig rijpe Libische bessen is de kleur heterogeen, wat sommigen als een nadeel beschouwen
De vruchten van Libië zijn groot, met een gewicht van 10 tot 15 g. De vorm is variabel: de bes kan bijna rond, licht ovaal of zelfs eivormig zijn. Door ongelijkmatige rijping zijn er vruchten van verschillende kleuren op één borstel aanwezig, van geelachtig tot roze, maar zelfs bij de minste roze verkleuring worden ze eetbaar. De kleur van de uiteindelijk rijpe bessen is diep roze, met een paarse tint. Elke vrucht bevat maximaal 3 kleine zaden, de schil is zacht en heeft geen invloed op het gebruik.
Het vruchtvlees is compact, sappig, erg lekker, met een uitgesproken nootmuskaataroma. De bessen worden goed bewaard, de smaak verandert gedurende enkele weken niet. Het suikergehalte is erg hoog - tot 24%, waardoor de druiven sterk worden aangetast door wespen. Matige zuurgraad: 5–6 g / l, bij gebrek aan zonlicht kan het iets hoger zijn.
De trossen worden lange tijd bewaard zonder ze te verwijderen, de smaak van de bessen verbetert, de kleur wordt egaal. Ondanks het feit dat de vruchten na het oogsten enige tijd niet verslechteren (in de koelkast - tot een maand), reageren ze slecht op transport, een nette verpakking en de afwezigheid van scherp schudden.
Over het algemeen is de Libische druif door zijn eigenschappen een van de beste tafelvariëteiten van zeer vroege rijping.
Druiven kunnen op bijna elke grond groeien, behalve dat zoute en drassige soorten er categorisch niet geschikt voor zijn. Maar rotsachtige landen en zandstenen zijn ideaal voor hem:https://flowers.desigusxpro.com/nl/yagody/vinograd/kak-posadit-vinograd.html
Video: kenmerkend voor druiven Libië
Kenmerken van het planten van druivensoorten Libië en de zorg voor hem
Libische druiven kunnen zelfs voor onervaren tuinders worden aanbevolen, omdat het niet moeilijk is om het te laten groeien. Zowel de aanplant als de basisprincipes van de verzorging verschillen weinig van de landbouwtechnieken van andere vroege tafelsoorten. Libië is een veel voorkomende bedekkende druif met een goede vorstbestendigheid.
De ideale kweekgrond is voedselrijke zwarte grond, maar het gewas kan in elke grond groeien. Voor het planten van druiven, moet je het zonnigste gebied kiezen, afgesloten van koude wind, vooral de noordelijke richting.
Een hoog huis, een stevige schutting, volwassen fruitbomen, etc. kunnen dienen als bescherming van de druiven tegen de wind.
Libië wil naar boven groeien, richting de zon, maar om een kwalitatief hoogstaand gewas te vormen, zullen de scheuten moeten worden geplaatst, ook horizontaal, dus je moet meteen zorgen voor een sterk latwerk.
Libische struiken moeten ter ondersteuning worden uitgerust met hekjes
Libië kan worden geplant door te snijden, dit is een van de gemakkelijkste kweekmethoden. Vaak wordt de verworven stengel geënt op een stengel van een andere, meer vorstbestendige variëteit, waardoor goede resultaten worden verkregen door het enten. Bij het kiezen van een kant-en-klare zaailing, moet je letten op een zaailing met goed ontwikkelde wortels. In het zuiden worden in het voor- en najaar druiven geplant, op de middelste rijstrook is het wenselijk om dit in april te doen.
Landingsprocedure:
- De vorige zomer moet je het geselecteerde gebied opgraven, de meest voorkomende meststoffen eraan toevoegen en zo vruchtbare grond voorbereiden.
- In de herfst is het nodig om een plantgat te graven. De afmetingen moeten 70x70 cm of meer zijn.
- Een laag drainage (steenslag of gebroken baksteen) moet op de bodem van de put worden geplaatst en daar moet een dikke buis worden gelegd om de wortels de eerste jaren water te geven. De onderste laag in het gat moet een goed bemeste vruchtbare grond zijn, de volgende laag moet aarde zijn zonder kunstmest. De druiven worden diep geplant, maar zo dat de wortels in schone grond staan, waar geen meststoffen zijn.
- 1-2 knoppen blijven op het oppervlak achter, bewaterd, mulch.
De pijp in de put helpt bij het water geven: het water stroomt rechtstreeks naar de wortels van de druiven
De zorg voor Libië bestaat uit water geven, voeren, snoeien, preventief sproeien. Misschien wel het moeilijkste is gekwalificeerd snoeien, de rest van de bewerkingen is zelfs voor een beginnende tuinman bekend.
Water geven is zelden nodig, stilstaand water leidt niet tot iets goeds. De grootste behoefte aan water geven is tijdens de groei van bessen, en het is niet de moeite waard om het een maand voor het oogsten water te geven. Overtollig water kan ervoor zorgen dat de bessen van Libië barsten. Meestal is water geven in de winter ook vereist, vooral als de herfst niet te regenachtig is.
Over het algemeen wordt aanbevolen om het met as te voeren: begraaf jaarlijks 1-2 liter onder de struik. Na een jaar zal vroege voorjaarsbemesting met humus, die begraven is in kleine groeven, geen pijn doen. Bovendien is het noodzakelijk om bladdressing uit te voeren door de bladeren te besproeien. Voor de bloei en onmiddellijk erna is het handig om zwakke oplossingen van minerale complexe meststoffen te gebruiken, en dan wordt stikstof uitgesloten van de formulering.
Libië heeft een gemiddelde weerstand tegen druivenziekten, daarom is sproeien met een oplossing van ferrosulfaat minimaal vereist, uitgevoerd in het vroege voorjaar. Langs de groene kegel, dat wil zeggen, op het moment dat de knoppen uit elkaar beginnen te vallen, kun je behandelen met 1% Bordeaux-vloeistof. Kort voor de bloei wordt de wijngaard besproeid met Ridomil Gold.
IJzervitriool in de strijd tegen ziekten en plagen in de wijngaard:https://flowers.desigusxpro.com/nl/yagody/vinograd/obrabotka-vinograda-zheleznyim-kuporosom.html
IJzersulfaat is een van de eenvoudigste en meest effectieve fungiciden
Snoeien in het voorjaar in Libië is gevaarlijk: het begint heel vroeg te "huilen", dus in het voorjaar hoef je alleen de duidelijk dode delen van de wijnstok te verwijderen. In de zomer is het noodzakelijk om constant overtollige groene scheuten en stiefkinderen uit te breken terwijl ze jong zijn. Het wordt aanbevolen om de extra trossen te verwijderen, zodat er niet meer dan 2 per opname overblijven. De belangrijkste snoei vindt plaats in de herfst, voordat de struiken beschut worden voor de winter. De variëteit vereist een korte snoei van scheuten, 2-6 ogen. Er blijven niet meer dan 45 ogen op de struik, en in totaal is het optimaal om 4 hoofdmouwen te vormen.
In de zomer is het voldoende om de extra groene scheuten uit de druiven te halen
Libië wordt zwaar beschadigd door wespen en andere vliegende insecten, dus je moet ze serieus bestrijden. Soms vermindert een deksel op een struik gemaakt van een transparant gaas de gevoeligheid, maar er moeten ook vallen worden geplaatst: potten met honinginfusie gemengd met een insecticide. Het is erg tijdrovend om elke bos in een afzonderlijk gaaszakje te doen.
Vóór het begin van de vorst moet de struik van de steunen worden verwijderd en moeten de scheuten op de grond worden uitgespreid zodat ze gemakkelijk kunnen worden afgedekt. Het is niet nodig om druiven in de grond te begraven, zoals oude variëteiten. In gebieden met niet al te strenge vorst worden sparren takken van coniferen gebruikt; in barre klimaten kunnen niet-geweven materialen of stukjes dakbedekking worden toegevoegd. In het geval van een solide schuilplaats, is het noodzakelijk om preparaten voor knaagdierbestrijding eronder te strooien.
Voor de winter moeten druiven bedekt zijn
Voor- en nadelen van de variëteit in vergelijking met vergelijkbaar
Libië is een waardevol druivenras, het kan in de eerste plaats worden vergeleken met zijn ouders: Flamingo en Arcadia. Ondanks het feit dat Arcadia zelfverzekerd tot de beste tafelvariëteiten ter wereld behoort, schaamde het nageslacht haar niet: hij nam al het beste van haar en voegde het vermiste van de tweede ouder toe. De onbetwiste voordelen van Libië zijn:
- zeer vroege rijping;
- uitstekende presentatie;
- heerlijke nootmuskaatsmaak;
- stabiel en hoog rendement;
- gebrek aan erwten: gelijkmatigheid van bessen in een bos;
- lang houdbaar voor een vroeg ras;
- goede weerstand tegen echte meeldauw;
- gemak van zorg;
- de mogelijkheid van vermeerdering door stekken of enten;
- de aanwezigheid van zowel vrouwelijke als mannelijke bloemen: geen bestuivers nodig.
Deskundigen letten echter op een aantal zeer ernstige nadelen, bijvoorbeeld:
- ongelijke kleur van bessen in trossen;
- slechte weerstand tegen grijze rot;
- gevoeligheid voor wespen;
- niet te hoog, naar moderne maatstaven, vorstbestendigheid.
Maar de genoemde nadelen van de variëteit doen niet in het minst af aan de verdiensten, aangezien de meeste gemakkelijk met enige moeite kunnen worden aangepakt.
Diverse beoordelingen
We laten er 30 bossen op staan. Vorig jaar meer geprobeerd, trekt niet. Het gebeurt, net als in Arcadia, dat bij overbelasting de trossen verdorren (3-4), echter zonder afbreuk te doen aan de rest van het gewas.
Hier, in Volgograd, is het op 27 juli - 1 augustus volledig rijp. Opgehangen aan een struik voordat hij de site verliet - tot ongeveer 25 september. Ze verloor haar smaak niet en smaakte ook goed. Nu ligt het nog steeds (dit is de "mode" van mijn familie om te kijken hoe ze bewaard worden, nieuwe rassen op mijn site).
Twee struiken van Libië hebben dit jaar een volledige oogst opgeleverd. In de vroege zomer vertoonden de bladeren tekenen van meeldauw. Na verwerking van Ridomil-Gold stabiliseerde alles. Tot het einde van het seizoen waren er geen ziektes. De bessen barstten niet, ze waren prachtig gekleurd, ze waren zoet, smakelijk. De aanblik van de trossen was indrukwekkend. Dit alles werd niet alleen gewaardeerd door "proevers" thuis, maar ook door kopers op de markt.
Video: een telerrecensie van het ras Libië
Libische druiven zijn een waardige vertegenwoordiger van de zeer vroege tafeldruiven. Het is niet erg geschikt om in de noordelijke regio's te groeien, maar in de zuidelijke regio's en de centrale zone van Rusland levert de zorg geen bijzondere problemen op. Om zijn verhandelbare kwaliteiten en uitstekende smaak heeft Libië respect verdiend, zowel onder specialisten als onder amateurwijnbouwers.
