Beginnende tuinders in Siberië staan wantrouwend tegenover de wijnbouw. De zaak is echter de moeite waard, vooral als de rassen van dit gewas correct worden geselecteerd en de teelttechnologie wordt nageleefd. Nog niet zo lang geleden was de keuze van druivensoorten voor barre klimaten niet zo groot. Nu zijn er nieuwe druivennamen die perfect zijn aangepast aan de teelt in koude streken, en met enige inspanning in Siberië kun je een goede oogst wijnbessen krijgen.
Inhoud
De geschiedenis van de druiventeelt in Siberië
Succes bij het telen van druiven in een barre klimaat kwam niet meteen. Tuinders hadden bepaalde problemen bij het kweken van een oogst van zoete bessen:
- de planten konden de barre weersomstandigheden niet weerstaan en bevroor;
- onverwachte vorst in de lente kan komen na het verwijderen van de beschutting van de wijngaard en het begin van het openen van de knoppen en het hele gewas vernietigen;
- onder invloed van vroege vorst in de herfst ging de zomergroei verloren.
Bovendien was een van de belangrijkste faalfactoren het gebrek aan ervaring bij tuinders: ze gebruikten onbewust landbouwtechnieken die in de zuidelijke regio's werden gebruikt en volkomen ongeschikt waren voor Siberië. Het langverwachte succes in de Siberische wijnbouw kwam naar de Altai-agronoom V.K. Nedin, die een druivenoogst van redelijk hoge kwaliteit ontving, niet minder dan zijn zuidelijke tegenhanger. Het latere succes vergezelde de wijnboeren van de stad Biysk. Als gevolg hiervan werden experimenteel moderne systemen van Siberische wijnbouw gecreëerd. Ze omvatten alle stadia van het werken met een gewas - van het kweken van zaailingen tot het opslaan van gewassen.
Reproductie en aanplant van druiven in Siberië
Het is mogelijk om druivenzaailingen te laten groeien en de plant in het Siberische klimaat te vermeerderen door te enten. En als in de zuidelijke regio's druiven worden geënt om phylloxera (een insect uit de bladluisfamilie) kwijt te raken, in Siberië, waar geen phylloxera is, wordt de behoefte aan een geënte cultuur veroorzaakt door bevriezing van de grond.Wintervorst bereikt hier -50 ° C, en bodems, vooral zanderige, bevriezen aanzienlijk tijdens winters met weinig sneeuw. De noodzaak van enten hangt echter af van de dikte van de sneeuw. In die streken van Siberië waar weinig bos is en er harde wind waait, waait de sneeuw weg en kunnen niet-gevaccineerde druiven bevriezen - vaccinatie is vereist. In gebieden waar de sneeuwbedekking stabiel is, kunnen druiven op hun eigen wortels worden verbouwd en vermeerderd.
Vroege thermofiele variëteiten worden gebruikt als een telg (een plant, waarvan een deel op een andere wordt geënt om hem nieuwe eigenschappen te geven), en koudebestendige Amoer- of Amerikaanse variëteiten worden gebruikt als een stam (een plant die moet worden geënt) - op hun wortels en enten is klaar. Winterharde druivensoorten worden gekweekt door middel van eigen bewortelde stekken (stekken of wortelscheuten verkregen door beworteling).
Jonge boompjes verkregen door enten beginnen eerder vruchten af te werpen dan hun eigen geroote: hun bessen verschijnen al in het derde teeltjaar.
Waar haal je een zaailing?
Het is vrij moeilijk voor een beginner om zelf een geënte zaailing te bereiden. In dit verband is het aan te raden om kant-en-klaar plantmateriaal aan te schaffen in beproefde kwekerijen.
Het is beter om twee jaar oude druivenzaailingen te kopen om te planten, waarin een deel van de wijnstok verhout, bruin is
Als de zaailingen van tevoren worden gekocht, worden ze gekweekt in een zonnig gebied, onderhevig aan verharding. Planten krijgen zelden water, maar overvloedig, in een poging de grond niet in potten te laten overstromen. Na het planten op een vaste plaats worden de zaailingen gedurende 5-7 dagen tegen zonlicht beschermd.
Voortplanting van druiven door stekken, techniek en methodekenmerken:https://flowers.desigusxpro.com/nl/yagody/vinograd/kak-razmnozhit-vinograd-cherenkami.html
Hoe druivenzaailingen te bewaren
Bewortelde stekken met minimaal 4 knoppen - dit is het plantmateriaal dat meestal wordt gebruikt door de telers van Siberië. Zo'n zaailing heeft meestal een gesloten wortelsysteem in een plastic bak of het wortelsysteem bevindt zich in een uitgesneden blok grond. Een- of tweejarige zaailingen worden in het voorjaar van tevoren gekocht. Verder werken ze afhankelijk van de leeftijd van de plant:
- een eenjarige zaailing wordt in een ruime container geplaatst door de methode van overslag om op te groeien tot een jaar. Het planten van druiven wordt opgeslagen in onverwarmde, maar vorstvrije ruimtes;
- een pot met een tweejarige zaailing wordt tot het einde van de vorst op een vensterbank, een gesloten balkon of in een kas bewaard.
Jonge boompjes en druivenstekken worden opgeslagen voordat ze in een onverwarmde ruimte worden geplant
Hoe zaailingen voorbereiden op planten
Planten beginnen zich voor te bereiden op het planten in de lente voordat de knop breekt. De procedure is als volgt:
- Eerst worden ze onderzocht op ziekteschade. Gewoonlijk kunnen stekken tijdens opslag worden aangetast door grijze rot, zwarte vlek, gevlekte necrose. Deze ziekten kunnen zelfs leiden tot de dood van het plantmateriaal. Zwarte vlek is vooral gevaarlijk - het veroorzaakt necrose van levende weefsels van stekken en verkleurt de schors.
Bij een sterke ontwikkeling van zwarte vlek kan tot 50% van de ogen op stekken afsterven
- Zieke stekken worden weggegooid en bij gezonde stekken wordt het bovengrondse deel van de struik verkort, met 5-6 knoppen erop.
Bij gezonde druivenstekken wordt het bovengrondse deel voor het planten ingekort, met behoud van 5-6 knoppen
- Met het begin van warme dagen (luchttemperatuur vanaf +18 ° C en meer) beginnen de zaailingen uit te harden - ze worden onder de blote hemel de straat op gebracht. De duur van deze procedure is in eerste instantie 1 uur, geleidelijk wordt de uithardingstijd verlengd met een periode gelijk aan daglichturen. 'S Nachts worden de stekken in een warme kamer gebracht.
Het verharden van druivenstekken begint bij een luchttemperatuur van +18 ° C en meer
- Een dag voor het planten worden potplanten goed gemorst met water. Als de zaailing een open wortelstelsel heeft, worden de wortels voor het planten ondergedompeld in een kleipuree, een mengsel van toorts (1 deel) en klei (2 delen).Een dergelijke voorplantbehandeling van de wortels van de zaailing heeft een gunstig effect op de snelheid van beworteling van de plant en op zijn groei in het algemeen.
Welke plaats moet je kiezen voor druiven op de site, rekening houdend met voorgangers
De druiven worden gekweekt op warme, beschutte plaatsen tegen de wind en zonnige plaatsen. In de winter, in een dergelijk gebied, moet sneeuw zich ophopen in het vereiste volume en met de komst van de lente mag deze niet worden overspoeld met overstromingswater. De laaglanden zijn niet geschikt voor het planten van druiven: ze vangen koude en vochtige lucht op, wat nadelig is voor de zuidelijke cultuur.
Druiven in Siberië worden warm gekweekt, beschut tegen de wind en goed verlicht door de zon.
Technieken om de rijping van wijnstokken en bessen te verbeteren:
- plaatsen worden toegewezen voor de wijngaard vanaf de zuidelijke oppervlakken: muren van gebouwen, hekken. In dit geval zijn hekken bijvoorbeeld speciaal geverfd in witte verf, wat bijdraagt aan lichtreflectie;
- gebruik tijdelijke schuilplaatsen gemaakt van verschillende materialen (films, spingebonden en andere);
- voor een betere verwarming van de grond wordt deze gemulleerd met donkere materialen.
De beste voorlopers voor druiven zijn peulvruchten (erwten, bonen, bonen), pompoen en pompoen, uien, knoflook, radijs en radijs, en peterselie. Plant geen druiven na of in de buurt van kool.
Misschien wel het meest ongemakkelijke bij het kweken, het is alleen een schuilplaats voor de winter, anders levert het telen van druiven geen bijzondere problemen op:https://flowers.desigusxpro.com/nl/yagody/vinograd/vinograd-na-dache.html
Hoe een landingsplaats te bereiden
De druiven stellen geen verhoogde eisen aan de bodem, maar hoeven niet geplant te worden op zoute gronden en waar het grondwater hoog oploopt. Voor Siberië heeft het diep planten van druiven de voorkeur, waarvoor putten / sleuven voor aanplant tot een diepte van maximaal een meter worden gescheurd. Dimensies:
- landingsplaats - 1 m (diepte) × 80 cm (diameter);
- de afstand tussen de putten is 2 m;
- rijafstand - binnen 2–3 m.
Ze maken op deze manier een landingskuil:
- De bodem van de put is voorzien van drainage (15 cm), afgedekt met meststoffen (organisch en complex). Meststoffen zijn vooral nodig als de bodems op de site uitgeput zijn - zanderig of met een overheersing van klei.
Op de bodem van de put onder de druiven wordt drainage gegoten met een laag van 15 cm
- Na de drainagelaag (grind) humus of compost plaatsen. Daarop - een mengsel van tuingrond, zand en humus, aangestampt. In dit geval blijft het bovenste deel van de put (15 cm) ongevuld met grondmengsel, omdat de struik in een kleine holte moet groeien. Een dergelijke maatregel in de toekomst zal de zorg vergemakkelijken, met name het beschermen van de scheuten in geval van koud weer.
In de put die is voorbereid voor het planten van druiven, moet ongeveer 15 cm tot het grondoppervlak blijven
Video: een put en aarde erin voorbereiden voor het planten van druiven
Hoe een druivenzaailing te planten
Wanneer de lucht in de Siberische regio in de lente opwarmt tot +18 ° C, beginnen ze druivenzaailingen op de site te planten. In de herfst worden winterharde variëteiten geplant.
Het overplanten van een zaailing van een pot in een put is als volgt:
- De plant wordt voorzichtig met een klomp aarde uit de pot gehaald en probeert de aarde niet van de wortels te schudden.
De druivenzaailing wordt voorzichtig uit de pot gehaald en pas op dat u de wortels niet beschadigt
- In het gat wordt de plant schuin geplaatst op de kant waarin de struik in de herfst zal rollen om te leggen en af te dekken voor overwintering.
- De zaailing wordt verdiept tot de eerste groene bladstelen (bedek het hele verhoute deel) en besprenkel deze met aarde.
De druivenzaailing wordt verdiept tot de eerste groene bladstelen
- Water met een snelheid van 1 à 2 emmers voor een zaailing.
- De grond wordt mulch in de periostale cirkel.
Video: een Siberische zaailing planten
Druivenverzorging in Siberië
Vruchtendruiven in de Siberische regio moeten een zware opleiding doormaken, waarbij voedsel en drank in kleine hoeveelheden worden verstrekt. Onder andere omstandigheden zal hij gewoon niet in staat zijn om wortel te schieten en te groeien in dit klimaat.
Een onbetwistbaar voordeel bij het cultiveren van een wijngaard in Siberië is dat de meeste plagen en kwalen die typisch zijn voor zuidelijke variëteiten hier afwezig zijn en geen invloed hebben op planten. Hierdoor is het verzorgen van druivenaanplant iets gemakkelijker.
Wat en wanneer de wijnstok te voeren
Als de zaailing is geplant in een gat dat is bevrucht met humus, kan de struik het drie jaar lang zonder voeding doen. En pas in het vierde levensjaar in de lente wordt een emmer mest of humus onder de plant geplaatst. Frequentie van organische verbanden - eenmaal per jaar. Minerale meststoffen worden vaker gevoerd:
- na het openen van de struiken in de lente;
- na het openen van de ogen;
- voor en na de bloei;
- tijdens het rijpen van bessen;
- en de laatste keer - nadat de bladeren vielen.
De wijnstok moet tijdens het groeiseizoen meerdere keren worden gevoerd.
Totdat de kool bloeit, wordt aanbevolen om de wijnstok te behandelen met boorzuur in combinatie met zinkzout, in gelijke hoeveelheden (elk 5 g) per emmer water. U kunt kaliumsulfaat gebruiken voor druiven, composities van het bedrijf Kemir. Als u complexe minerale verbanden introduceert, moet u het percentage stikstof daarin geleidelijk verminderen voor maximale rijping van de wijnstok.
Irrigatieschema
Het volume en de hoeveelheid irrigatie wordt bepaald door de grondsoort onder het gewas. Als de druiven buiten worden geplant, wordt aangenomen dat in koude klimaten 4 à 5 gietbeurten per seizoen voldoende zijn.
Het water geven van druivenzaailingen wordt 4-5 keer per seizoen uitgevoerd
In de herfst is waterladen vereist. In oktober krijgt de wijngaard water en verbruikt 50-80 liter water per vierkante meter voor jonge groei en 100-150 liter voor oude struiken. Na zo'n irrigatie worden diepe bodemlagen verzadigd met vocht, waardoor het risico op bevriezing van druivenwortels wordt voorkomen.
Druiven snoeien
Siberische druiven worden op een speciale manier gesnoeid: ze vormen een gedrongen struik met verkorte armen (meerjarige takken die groeien gedurende de levensduur van de wijnstok en elk jaar langer worden door de scheuten die achterblijven tijdens het snoeien). Het aantal opgeslagen hoezen is afhankelijk van de variëteit van de plant. Voor krachtige struiken is dit aantal 5-8 stuks, voor een gemiddelde planthoogte - 2 stuks.
Herfst snoeien van druiven in Siberië wordt de voorkeur gegeven aan de lente. Het bestaat uit twee fasen.
De eerste fase van snoeien
Nadat ze het gewas hebben verwijderd, herzien ze de scheuten. Tegelijkertijd moeten de oude, beschadigde, onrijpe, vruchtbare exemplaren worden verwijderd. Weg met tops en stiefzonen. De struiken die in het huidige seizoen worden geplant, worden niet gesnoeid.
Video: stiefkinderen verwijderen van druiven van het tweede levensjaar
Een volwassen wijnstok is een tak met een groen hart. Ze is klaar om te overwinteren. Op een onrijpe wijnstok is het midden wit; zo'n wijnstok is verwijderd.
Het aantal scheuten dat aan een struik wordt gehouden, is afhankelijk van de leeftijd:
- voor een jonge plant (3-5 jaar oud) worden 2-3 mouwen behouden;
- voor een zesjarige - 4 scheuten;
- voor zeven jaar en ouder - 6-8 mouwen.
Tweede fase van snoeien
Vóór de winteropvang beginnen ze aan de tweede snoeistap, waarbij ze fruitpijlen (wijnstokken) vormen. Een pijl wordt op de mouw gehouden, waardoor er 4 knoppen van ontstaan. Er blijft één nier over op de stiefkinderen. Voor mouwen van een oude wijnstok met sterk overwoekerde pijlen worden 2 pijlen van verschillende knoppen en op ongelijke hoogte vanaf de wortel bewaard.
Na de voorjaarsvorst worden de druivenstruiken vastgebonden en wordt per plant direct de belasting bepaald. Op een jonge plant blijven 3-5 grote borstels met bloeiwijzen over, op een ouderdomsplant - ongeveer 10 met klein fruit. De trossen worden van onderaf gelaten, de apicale trossen worden afgescheurd.
In het eerste jaar wordt het aanbevolen om alle bloemen te plukken, in het tweede seizoen - bespaar tot 5 stuks, in de 3e - tot 10 (5 kg oogst), in de 4e - 20 stuks, in de 5e - 40 bloeiwijzen (tot 20 kg oogst).
Video: ouderdomsstruiken snoeien in Siberië
De wijngaard voorbereiden op de winter
In de herfst worden alle gevallen bladeren uit de greppels van de wijngaard verwijderd, wordt irrigatie met water uitgevoerd, de grond en de wijnstok worden besproeid met opgelost ijzersulfaat om rot te voorkomen. De beste manier om een schuilplaats te creëren voor een wijngaard in Siberië is een luchtdroge methode waarbij de schuilplaats de wijnstokken niet raakt. Het bestaat uit de volgende stappen:
- Hulzen en pijlen worden met gebogen walsdraad naar de grond gebogen tot een hoogte van 20 cm. Als het onmogelijk is om de hoes de grond te raken, wordt er polyethyleen onder gelegd.
Zodat de gebogen wijnstokken de grond niet raken, wordt er polyethyleen onder geplaatst
- Vervolgens worden U-vormige bogen geplaatst, die ook zijn ontworpen om de plant dichter bij het grondoppervlak te trekken, met een stap van 65 cm.
- Bind ze met touw en bedek de wijnstokken met een dubbelgevouwen dikke film.
De druiven zijn bedekt met een dubbelgevouwen dik plastic folie
- Een laag schuimrubber (of een ander isolatiemateriaal) wordt bovenop het polyethyleen aangebracht en dakbedekkingsmateriaal wordt in een dubbele laag op het schuimrubber geplaatst.
Een dubbele laag dakbedekkingsmateriaal wordt op polyethyleen geplaatst
- Op de randen van zo'n "sandwich" worden verzwaringsmiddelen (bijvoorbeeld bakstenen) geplaatst.
Video: een schuilplaats creëren voor wijnstokken voordat ze overwinteren
Het is onaanvaardbaar om de wijnstok te besprenkelen met stro, droog gebladerte, zaagsel of compost - dergelijk materiaal, dat opwarmt, bederft hout en ogen, trekt muizen aan.
Tijdens de herfstvoorbereiding van de wijngaard wordt ook gezorgd voor sneeuwopslag (oude leisteen, planken gemaakt van planken, multiplex).
Het doel van de beschutting van de wijngaard is om de bovengrondse delen van de plant en de wortels te beschermen tegen bevriezing. Als het bevriezen van de wijnstok kan leiden tot het verlies van de komende oogst, bedreigt schade door de vorstwortels de dood van de hele struik. Het is noodzakelijk om de wijnmakerijen niet alleen te beschermen tegen de winterkou, maar ook tegen de terugkerende voorjaarsvorst:https://flowers.desigusxpro.com/nl/yagody/vinograd/kak-ukryvat-vinograd-na-zimu.html
Methoden voor het telen van druiven in Siberië, ook in het open veld: functies voor beginners
De teelt van druiven in het open veld in het Siberische klimaat veroorzaakt veel problemen voor beginnende wijnbouwers, in verband waarmee ze weigeren druiven te verbouwen in onbeschermde grond en kiezen voor de optie van glastuinbouw. De landbouwtechnologie van een wijngaard buiten in koude streken is echter vrij eenvoudig genoeg:
- onkruid planten van onkruid,
- af en toe water,
- topdressing maken,
- houd de gangpaden op orde (maai het gras regelmatig).
Er zijn geen behandelingen voor ongedierte, omdat ze in Siberië bijna niet worden waargenomen.
Aan een lange klimplant
De druiven worden in rijen geplant, de oriëntatie van de rijen is van noord naar zuid. Om druiven aan een lange wijnstok te laten groeien, is het noodzakelijk om steunen te hebben, waarvoor pilaren (ongeveer 2,5 m hoog) in de grond worden gedreven en een draad op verschillende hoogten ertussen wordt getrokken.
Om druiven aan een lange wijnstok te laten groeien, worden pilaren ingegraven en op verschillende hoogten wordt een draad ertussen getrokken
In de kas
In beschermde omstandigheden ontwikkelt de wijnstok zich goed, groeit goed, behaagt met een uitstekende oogst. Technologisch gezien is de teelt van een kascultuur iets anders dan in het open veld.
Een kasconstructie voor druiven is vrij hoog vereist - minimaal drie meter. Het is goed als het een solide structuur is met verwarmings- en verlichtingsapparatuur.
De hoogte van de kas voor druiven moet minimaal drie meter zijn
Bij het telen van druiven in een verwarmde kas dient u rekening te houden met de warmtebehoefte in de verschillende fasen van het groeiseizoen, zodat de planten geen stress ervaren en de maximale opbrengst geven. Het temperatuurregime in de kas wordt geregeld door verwarming en ventilatie. De optimale temperatuurindicatoren voor druiven zijn niet hetzelfde in verschillende groeifasen:
- tijdens de ontluikende fase in de lente heeft de wijnstok overdag warmte nodig van + 10–20 ° C en 's nachts boven + 8 ° C;
- in de fase van het verschijnen van bloeiwijzen, zou de kolom op de thermometer al hoger moeten stijgen: tot +25 ° C overdag en +15 ° C 's nachts;
- Tijdens de vruchtfase zou het in de kas nog warmer moeten zijn: tot +30 ° C overdag en tot + 18–20 ° C 's nachts.
Zelfs als er rassen worden geplant die zijn aangepast voor kassen, moet de handmatige bestuiving tijdig worden uitgevoerd.
De kwestie van het verwijderen van bladeren die de trossen in de schaduw stellen, evenals het in reliëf maken van scheuten (het verwijderen van het bovenste deel van een groeiende scheut met bladeren) wordt in elk geval afzonderlijk beslist. De grond in de kas moet tijdig worden verrijkt met voedingsstoffen. Water geven is er in overvloed.
Met systematische ventilatie van de kas wordt binnen een vrij droog klimaat gecreëerd, waarin de druiven niet bang zijn voor ziekten. Voor profylactische doeleinden wordt de behandeling uitgevoerd met een oplossing van kaliumpermanganaat of via systemische geneesmiddelen.
Op het latwerk
Bij het telen van druiven op een latwerk zijn er twee opties:
- nabij de muren zijn de landingsrijen georiënteerd van west naar oost en is het latwerk in één vlak geconstrueerd;
- in de vrije ruimte is de overloop van noord naar zuid georiënteerd, het latwerk is in deze situatie in twee vlakken gebouwd, V-vormig.
Het druivenrek is georiënteerd van noord naar zuid
Om de maximale opbrengst te krijgen in de omstandigheden van de Siberische regio, wordt de druivenstruik verticaal gevormd op een draadrooster, waardoor deze een hartstraalvorm krijgt.
Om de maximale opbrengst in Siberië te behalen, krijgt de druivenstruik een hartvormige straal
In vaten
De eigenaardigheid van de vatenteelt van druiven is dat de groeiplaats van een zaailing geen tuin is, maar een beperkte ruimte. In dit geval wordt het vat in elk deel van de tuin geïnstalleerd. Voor een koel klimaat is het telen van druivenstokken in een vat de beste keuze, aangezien de aanplant in de winter warm is en volledig beschermd tegen vorst. Wijnstokken worden in de winter op twee manieren beschermd:
- begraven aarde in een greppel, een ton met een schuin geplaatste wijnstok;
- breng de container met de plant over naar een onverwarmde (maar niet vries) kamer.
Voor het opwarmen worden vaten met wijnstokken schuin in vooraf gegraven greppels gelegd
Met het begin van warme dagen in april worden de vaten uit de kelder gehaald en overgebracht naar de kas. In mei bloeien de druiven en in juni worden er vaten mee overgebracht van de kas naar de straat en aan de zuidkant van het gebouw geïnstalleerd.
Het is belangrijk om de planten wat schaduw te geven zodat de wortels van de druiven niet te krachtig groeien. Als de zaailing met succes overwinterde en een nieuwe cyclus van zijn vegetatieve ontwikkeling inging, en de tuinman aan alle bovenstaande voorwaarden voldeed, dan is het in juli al mogelijk om te wachten op de eerste oogst.
Het is beter als het volume van het vat 65-70 liter is. Dergelijke containerparameters zijn geschikt om het te vullen met 50 liter grondmengsel. Na 8-10 jaar kunnen de vaten worden gedemonteerd en kunnen de druiven in de volle grond worden geplant.
Voor het planten van druivenzaailingen zijn ze op zoek naar een vat met een inhoud tot 70 liter
Voor het planten wordt de container voorbereid:
- Eerst worden in de bodem ongeveer 40 gaten met een diameter van 10 mm geboord.
- De eerste is de drainagelaag (steenslag, geëxpandeerde klei).
- Er wordt vruchtbare grond over gestort.
Bij extreme hitte vanaf de tweede helft van juli worden de vaten afgedekt tegen de zon om oververhitting en onderdrukking van de wortel van de druiven te voorkomen. Na drie jaar worden vatplanten gevoed met complexe mineralen en wordt de grond toegevoegd. Er wordt één keer per week water gegeven.
Deze methode heeft, naast de voor de hand liggende voordelen, ook nadelen:
- bewerkelijkheid van het proces (verplaatsen van een zwaar vat van plaats naar plaats, regelmatig graafwerk in het geval van het graven van vaten voor de winter);
- de behoefte aan schaduwproducten voor planten;
- de mogelijkheid om alleen laaggroeiende variëteiten in een container te planten.
In containers
Containers zijn gebouwd als loopgraven, met slechts één verschil: de eerste worden boven de grond geplaatst. De wanden van de container zijn geïsoleerd met een klei-oplossing om bevriezing van de wortels tijdens vorst te voorkomen. In containers begint het groeiseizoen voor druiven 10-12 dagen eerder. Het is handig om deze methode te gebruiken bij het planten van druiven in een kas.Gebruik hiervoor plastic bakjes met een inhoud van 5–20 liter.
In het voorjaar wordt de container met druiven in de kas geplaatst totdat de dreiging van terugkerende vorst voorbij is. Na het begin van de hitte worden de planten naar de warmste en lichtste plekken in de tuin gebracht. Voor de winter worden containers begraven en is de wijnstok bedekt.
Gebruik voor het planten van druiven plastic containers met een inhoud van maximaal 20 liter
Stempelloze waaiervorming van druiven
Standaarddruiven worden meestal niet verbouwd in koude klimaten. Voor Siberië is de vorming van druiven in een standaardvrije vorm kenmerkend - in de vorm van een waaier. Het is gemakkelijker om voor zo'n struik te zorgen, het is gemakkelijker om hem op de grond te leggen om een beschermende schuilplaats te creëren.
De procedure voor de vorming van een druivenstruik in een standaard ventilatorloze vorm is als volgt:
- Een jonge struik die in het huidige seizoen is geplant, wordt in de herfst bedekt en laat alle scheuten achter, dat wil zeggen dat er niet wordt gesnoeid.
Een jonge druivenstruik van het lopende jaar wordt in de herfst niet gesnoeid
- Het snoeien gebeurt volgend voorjaar in de fase van het openen van de knop. Knip de middelste stam af en laat onderaan 2 mouwen over.
Snoeien vindt plaats in het tweede jaar van de lente - de centrale stam van de druivenstruik wordt ingekort
- Op de twee onderste mouwen blijven 2 knoppen van de stam op elk, de rest wordt afgesneden. Het blijkt 2 knopen met 4 nieren.
Van de onderste scheuten van druiven worden 2 knopen gevormd met elk twee knoppen
- In de herfst wordt de struik van het tweede levensjaar niet afgesneden en de winter bedekt met twee of vier volwassen armen.
In de herfst van het tweede jaar wordt de druivenstruik in de herfst niet gekapt
- In het derde levensjaar, in de lente, worden alle scheuten van de struik in 5-6 knoppen gesneden. De lengte van de knoop hangt af van de lengte van de internodiën - ergens rond de 55-70 cm. Bind de knoop aan de onderste draad en vorm een 4-armige waaier.
In het voorjaar, in het derde jaar, wordt een vierarmige ventilator gevormd
- Tijdens het groeiseizoen worden aan elke arm 3 jonge takken gekweekt, de rest wordt weggegooid. Bovendien houden ze één onderste tak buiten de struik (25-30 cm vanaf de basis) en de andere twee van binnenuit de struik.
In de zomer blijven er 3 scheuten achter op elke arm van een wijnstokstruik
- In de zomer, in het derde levensjaar van de struik, worden de eerste bessen geoogst. Laat hiervoor 1 bloeiwijze van onderaf op de foto staan.
De eerste oogst wordt in de zomer van het 3e jaar geoogst uit de bloeiwijzen die aan de struik zijn achtergebleven
- Na het einde van de vruchtlichamen wordt de struik in de herfst van het derde jaar doorgesneden, waardoor er een fruitverbinding uit elke hoes ontstaat.
In de herfst van het derde jaar worden de mouwen doorgesneden, waardoor er van elk een fruitverbinding ontstaat
Volgens dit schema wordt een bus gevormd in een waaiervorm. In dit geval wordt een plant gevormd met armen die zich uitstrekken vanaf de basis (kop) van de struik. Dus voor een V-vormig trellis met twee vlakken en een voedingsgebied van 2-2,5 m, is de formatie gemaakt in 6-8 hulzen en voor een verticaal trellis met één vlak met 3-4 lagen (180 cm hoog en een landingsgebied van 1,5 m op een struik behouden 2–4 hulzen.
Teelt van verschillende druivensoorten in Siberische omstandigheden: functies voor beginners
Als een thermofiele variëteit in Siberië wordt geplant, zal deze achterblijven in groei, ziek zijn, slecht hout laten groeien en slecht rijpen, hoewel in de zomer de temperatuurindicatoren op de Siberische breedtegraden niet veel verschillen van die in het Krasnodar-gebied.
West-Siberië wordt gekenmerkt door een hoog continentaal klimaat, en in Oost-Siberië heeft het reliëf van het gebied een grote invloed op het klimaat. De winter duurt hier lang en de zomer is kort.
Fruit druivensoorten
Echter, vroege en sommige middenseizoen druivensoorten zijn in staat om een oogst te schenken aan Siberische tuinders, op voorwaarde dat verschillende beschermingsmethoden worden gebruikt.
Genot
Vroegrijpe tafeldruiven. De bessen zijn eivormig, groot, licht, roze of roodachtig, met vlezig vlees en een dunne schil. Ze hebben een harmonieuze en aangename smaak. Borstels met een gewicht tot 830 g Het ras is behoorlijk vorstbestendig - tot –25 ° C, ziektebestendig.
Tukay
De tafeldruiven onderscheiden zich door krachtige cilindro-conische trossen, die een gewicht bereiken van 800 g De bessen zijn rond, wit en hebben zaden. Het ras heeft een slechte ziekteresistentie. Maar de vorstbestendigheid is dezelfde als die van Rapture.
Schoonheid van het noorden
Dit is een hybride, de oudervariëteiten zijn Zarya Severa en Taifi roze. Trossen rijpen vroeg, hun gewicht is maximaal 300 g, ze zijn conisch of vertakt. De bessen zijn ovaal van vorm, met een witroze tint. Er wordt een goede resistentie van het ras tegen grijze rot opgemerkt. Uitstekende vorstbestendigheid - tot -28 ° C.
raadsel
Een vroeg ras met een rijpheidsperiode van 110 dagen (in de kas rijpt het twee weken eerder). Het raadsel wordt erkend als de beste variëteit om te kweken onder de barre omstandigheden van Siberië. En met een reden: het gewicht van één borstel is ongeveer 900 g (soms 1,7 kg), de vorstbestendigheid is hoog - tot -25 ° C. De bessen bij Riddle zijn middelgroot en hebben een donkerblauwe korst met sappig vruchtvlees.
Fotogalerij: druivensoorten voor Siberië
-
- Delight is een koudebestendige variëteit met grote trossen (tot 830 g)
-
- Hybride variëteit Krasa Severa met goede winterhardheid (tot -28 ° C) wordt gekenmerkt door vroege rijping van trossen - 100-110 dagen
-
- Tukay-druivensoort is slecht resistent tegen ziekten
-
- De Riddle-druivensoort wordt het vaakst gekozen door tuinders voor aanplant in Siberië
Daarnaast worden de volgende druivensoorten veelbelovend genoemd voor de teelt in Siberië:
- Zeer vroeg elegant;
- Harold;
- Nieuw geschenk voor Zaporozhye;
- Codryanka;
- Schoonheid van Nikopol;
- Amethyst Novocherkassky;
- Pink Timur;
- Galahad.
Bij het kiezen van een van de voorgestelde variëteiten, is het waarschijnlijk dat de wijnstok die in de verkorte Siberische zomer is gekweekt, tijd heeft om te rijpen en zich voor te bereiden op de komende overwintering.
Maiden druiven
De meisjesdruif is een houtachtige liaan met prachtig blad en blauwzwarte vruchten. Deze druivensoort is behoorlijk winterhard. Het is echter niet vanwege de bessen dat ze ernaar streven om deze druiven op de site te hebben, want ze zijn niet eetbaar voor hem. De noodzaak om meisjesachtige druiven te planten ontstaat wanneer de tuinman lelijke gebouwen en objecten moet verbergen.
Hierdoor kun je een tuinhuisje, balkon, open veranda versieren. De plant zorgt voor schaduw en dient als extra bescherming tegen slecht weer - regen en windvlagen. In de herfst wordt het gebladerte van de meisjesdruiven opnieuw geverfd in rode en oranje tinten, een lust voor het oog en een goed humeur. Daarnaast wordt deze soort geroemd om zijn snelle overlevingskans na aanplant.
Er zijn verschillende soorten meisjesdruiven:
- maagd (vijfbladig) - de bladeren van deze variëteit lijken op kastanjebladeren, de wijnstok groeit tot 15 m hoog;
- klimop - horizontaal (op de grond) en verticaal gegroeid.
De Virginia-variëteit wordt in het wild gevonden in Noord-Amerika. Dankzij de uitstekende vorstbestendigheid kan het zelfs op landen in West-Siberië worden geteeld. De Don Juan-variëteit wordt hier gewaardeerd en kan tot 20 meter hoog worden.
Virginia-druiven worden op de site geplant vanwege de noodzaak om onroerend goed te maskeren
Koudbestendige rassen die in Siberië worden gekweekt, zijn niet kieskeurig over zorg (een minimum aan water geven, aankleden, verwerken), maar ze kunnen niet zonder een betrouwbare schuilplaats voor de winter. Druiven in deze regio zijn gemakkelijker te telen dan sommige andere gewassen. En het volume bessen kan veel groter zijn dan elke traditionele bessenstruik.
