Το φραγκοστάφυλο ονομάστηκε πρόσφατα το βόρειο σταφύλι: είναι μια ανθεκτική στο κρύο καλλιέργεια που αναπτύσσεται στο μεγαλύτερο μέρος της Ρωσίας. Πρόσφατα, εμφανίστηκαν πολλές νέες ποικιλίες, μεταξύ των οποίων υπάρχουν και χωρίς καρφιά, αλλά η "παλιά φρουρά" εξακολουθεί να λειτουργεί. Μία από τις άξιζες ποικιλίες που δεν έχουν χάσει τη σημασία τους είναι ο Μαλαχίτης.
Περιεχόμενο
Η ιστορία της αναπαραγωγής και περιγραφή της ποικιλίας μαλαχίτη φραγκοστάφυλου
Το Gooseberry Malachite δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πολύ νόστιμο, αλλά ταιριάζει απόλυτα σε διάφορα κενά και η καλλιέργειά του δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολη.
Η ιστορία του μαλαχίτη φραγκοστάφυλου
Το φραγκοστάφυλο είναι μια παραδοσιακή κουλτούρα και για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έχουν εμφανιστεί πολλές νέες ποικιλίες. Οι εργασίες για τον Μαλαχίτη πραγματοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1940, η ποικιλία καταχωρίστηκε στο Κρατικό Μητρώο της Ρωσικής Ομοσπονδίας το 1959, μετά από πολλές δοκιμές ποικιλίας που διήρκεσαν από το 1950. Εκπαιδεύτηκε στο All-Union Research Institute of Horticulture. IV Michurina με βάση τις ποικιλίες Date και Black Negus.
Ημερομηνία - ένας από τους "γονείς" του Μαλαχίτη
Η ποικιλία συνιστάται για καλλιέργεια στις περισσότερες κλιματικές περιοχές της χώρας μας: Βόρεια, Κεντρική, Βόλγκο-Βιάτκα, Κεντρική Μαύρη Γη, Μέση Βόλγα, Νίζνεβολζσκι, Ουράλ, Άπω Ανατολική. Έτσι, το κλίμα της μεσαίας ζώνης και κοντά του ταιριάζει καλύτερα. Ο μαλαχίτης ανέχεται τις χαμηλές θερμοκρασίες πολύ καλά, αλλά χειρότερα - ζεστά καλοκαίρια με μακρά απουσία βροχής.
Εάν διαβάσετε τις πολλές κριτικές, αποδεικνύεται ότι είναι διαμετρικά αντίθετες: από ενθουσιώδεις έως υποτιμητικές. Φυσικά, οι άνθρωποι έχουν διαφορετικές προτιμήσεις, αλλά το γεγονός ότι για 60 χρόνια ύπαρξής της η ποικιλία δεν έχει εξαφανιστεί από ερασιτέχνες κήπους δείχνει ότι έχει αναμφισβήτητα πλεονεκτήματα.
Περιγραφή και γενικά χαρακτηριστικά της ποικιλίας
Ο μαλαχίτης ανήκει στις ποικιλίες μέσης ωρίμανσης, δεν ωριμάζουν ταυτόχρονα όλα τα μούρα. Ένας θάμνος υψηλής έντασης (ύψους έως 1,5 μ.), Επιρρεπής στο σχηματισμό πολλών νεαρών βλαστών ετησίως, ημι-εκτεταμένος, με έντονα συνυφασμένα πυκνά κλαδιά. Τα αγκάθια στα κλαδιά δεν βρίσκονται πολύ συχνά, είναι λεπτά, μονό, το μέγεθός τους είναι μικρό, στις κορυφές των βλαστών δεν υπάρχουν καθόλου αγκάθια. Τα φύλλα έχουν σκούρο πράσινο χρώμα, μεγάλα, με εφηβεία δύο όψεων.
Η απόδοση είναι μέση, συνήθως όχι περισσότερο από 4-5 κιλά ανά ενήλικο θάμνο. Τα μούρα είναι αρκετά μεγάλα, ζυγίζουν από 4 έως 7 g, στρογγυλεμένα ή ελαφρώς επιμήκη, χωρίς εμφανή εφηβεία. Ο χρωματισμός τους είναι πολύ όμορφος: λαμπερός πράσινος γενικός τόνος με απόχρωση μαλαχίτη. Σε κατάσταση πλήρους ωριμότητας, εμφανίζεται ένα ορισμένο "κεχριμπάρι", η επικάλυψη κεριού εκφράζεται ασθενώς. Το δέρμα στα μούρα είναι λεπτό, διαφανές. Οι σπόροι είναι μικροί και άφθονοι.
Τα μούρα μαλαχίτη είναι ημιδιαφανή: το δέρμα είναι λεπτό, σχεδόν σπόροι είναι ορατοί μέσω αυτού
Η σάρκα των μούρων είναι τρυφερή, αλλά πολλοί ερασιτέχνες αναγνωρίζουν τη γεύση ως μέτρια: τα φρέσκα φραγκοστάφυλα της ποικιλίας Μαλαχίτη δεν προκαλούν μεγάλη ευχαρίστηση, καθώς το υπερβολικό οξύ γίνεται αισθητό στα μούρα του. Η ολική οξύτητα είναι περίπου 2%, η περιεκτικότητα σε ζάχαρη είναι έως 8,5%. Το άρωμα είναι δυνατό. Η ποικιλία προορίζεται για επεξεργασία, τα μούρα περιέχουν πολύ πηκτίνη.
Ο μαλαχίτης έχει πολύ υψηλή αντοχή στο χειμώνα (αντέχει εύκολα στους παγετούς έως -30 σχετικά μεΓ) και αντοχή σε ωίδιο, η αντοχή σε άλλες ασθένειες είναι μέτρια έως χαμηλή. Το πριονίδι και οι μύγες επηρεάζουν λίγο την ποικιλία. Τα μούρα μπορούν εύκολα να μεταφερθούν σε μεγάλες αποστάσεις και διατηρούνται αρκετά καλά μη επεξεργασμένα.
Έτσι, το φραγκοστάφυλο Malachite διαφέρει στο ότι είναι σε θέση να αναπτυχθεί σε σχεδόν οποιοδήποτε κλίμα, απαιτεί πολύ χώρο στον κήπο, αλλά η απόδοσή του δεν μπορεί να θεωρηθεί υψηλή σε σύγκριση με πολλές σύγχρονες ποικιλίες. Χαρακτηρίζεται αμφίσημα: ως τεχνική ποικιλία, είναι κατάλληλο για την παρασκευή μαρμελάδων και μαρμελάδων, με την προσθήκη μεγάλης ποσότητας ζάχαρης, μπορεί να παρασκευαστεί κρασί φραγκοστάφυλου, αλλά τα φρέσκα μούρα δεν μπορούν να θεωρηθούν νόστιμα.
Βίντεο: Φραγκοστάφυλα μαλαχίτη στον κήπο
Χαρακτηριστικά της γεωργικής τεχνολογίας φραγκοστάφυλο Malachite
Όπως πολλές άλλες ποικιλίες φραγκοστάφυλων, το Malachite είναι μακρύ συκώτι: με σωστή φύτευση και σωστή φροντίδα, μπορεί να αποφέρει καρπούς κανονικά για τουλάχιστον 15 χρόνια, φέρνοντας τα πρώτα μούρα το δεύτερο έτος μετά τη φύτευση και σε ηλικία περίπου πέντε ετών δίνοντας μια πλήρη συγκομιδή. Εάν δεν παρακολουθείτε την κατάσταση του θάμνου, στο μέλλον η παραγωγικότητά του μειώνεται απότομα, αλλά η σωστή φροντίδα σας επιτρέπει να συλλέγετε μούρα για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Προσγείωση
Όπως κάθε φραγκοστάφυλο, το Malachite αισθάνεται καλύτερα σε ηλιόλουστα μέρη, ελλείψει υπόγειων υδάτων. Τα καλύτερα εδάφη είναι μεσαίου μεγέθους αργίλιο ή ελαφρύ, ακόμη και αμμώδες, αλλά αρκετά εύφορο. Η οξύτητα δεν έχει μεγάλη σημασία (η τιμή του pH δεν πρέπει να πέσει κάτω από 5,5).
Ολόκληρη η περιοχή γύρω από το μελλοντικό λάκκο σκάβεται πολύ πριν από την προβλεπόμενη φύτευση, επιλέγοντας προσεκτικά και καταστρέφοντας τα ριζώματα των πολυετών ζιζανίων. Κατά το σκάψιμο, προστίθενται μικρές δόσεις λιπασμάτων (έως ένα κουβά με καλό χούμο και ένα λίτρο δοχείου τέφρας ξύλου ανά 1 m2), η κύρια εφαρμογή πραγματοποιείται στο λάκκο φύτευσης.
Κατά τη φύτευση πολλών θάμνων αυτής της ποικιλίας ταυτόχρονα, πρέπει να διατηρούνται αποστάσεις περίπου 1 m μεταξύ τους. Αν και ο θάμνος του Μαλαχίτη είναι ψηλός, δεν μεγαλώνει πάρα πολύ, οι βλαστοί στη βάση του θάμνου είναι συμπαγείς. Μια πυκνότερη φύτευση θα οδηγήσει σε σκίαση και υποβάθμιση της ποιότητας των μούρων, μια σπανιότερη φύτευση, εάν υπάρχει ελεύθερος χώρος, είναι αρκετά επιθυμητή. Εάν φυτευτούν πολλοί θάμνοι σε πολλές σειρές, η απόσταση των σειρών διατηρείται στα 1,5-2 m.
Κατά τη φύτευση του Μαλαχίτη, πρέπει να έχουμε κατά νου ότι, αν και θα καταλάβει λίγο χώρο στο επιφανειακό στρώμα, θα αυξηθεί σημαντικά προς τα πάνω
Η φύτευση είναι επιθυμητή το φθινόπωρο: σε αυτήν την περίπτωση, το ποσοστό επιβίωσης των δενδρυλλίων είναι σχεδόν 100%. Εάν το κάνετε αυτό την άνοιξη, πρέπει να είστε εγκαίρως όσο το δυνατόν νωρίτερα, κατά προτίμηση όχι αργότερα από τις πρώτες δέκα ημέρες του Απριλίου. Η φύτευση της άνοιξης διαφέρει από τη φύτευση του φθινοπώρου: την άνοιξη, τα φραγκοστάφυλα πρέπει να φυτεύονται λοξά, όπως σταφίδες, αλλά το φθινόπωρο δεν χρησιμοποιούνται. Επιπλέον, την άνοιξη, κατά τη φύτευση, οι βλαστοί συντομεύονται πολύ, αφήνοντας όχι περισσότερο από 3-4 μπουμπούκια σε κάθε ένα.
Η φθινοπωρινή φύτευση πραγματοποιείται 2-3 εβδομάδες πριν από τους πραγματικούς παγετούς. Σε αυτήν την περίπτωση, πριν από τον παγετό, η γη έχει χρόνο να ηρεμήσει με μέτρο, αναπτύσσονται μικρές ρίζες και την άνοιξη, αμέσως μετά την απόψυξη του εδάφους, συνεχίζει την ανάπτυξή της. Ένα βέλτιστο δενδρύλλιο πρέπει να έχει 2-4 νεαρούς υγιείς βλαστούς μήκους περίπου 30 cm και καλά αναπτυγμένο λοβό ρίζας έως 20 cm. Η τεχνική προσγείωσης είναι συμβατική.
- 2-3 εβδομάδες πριν από τη φύτευση, σκάβουν μια τρύπα φύτευσης με διαστάσεις τόσο σε βάθος όσο και στις πλευρές των περίπου 0,5 μέτρων. Το άγονο στρώμα απομακρύνεται και το ανώτερο αναμιγνύεται με διάφορα λιπάσματα και επιστρέφεται στο λάκκο. Λιπάσματα - 1,5 κουβάδες χούμους, 30-40 g θειικού καλίου και 100-250 g υπερφωσφορικού. Εάν ο καιρός είναι ξηρός, ρίξτε 1-2 κουβάδες νερό στο λάκκο.
Το φραγκοστάφυλο προετοιμάζεται με τον συνηθισμένο τρόπο. η μέση τιμή του
- Αμέσως κατά την ημέρα της φύτευσης, οι κατεστραμμένες περιοχές των ριζών του δενδρυλλίου κόβονται, μετά τις οποίες κονιοποιούνται με τέφρα, ή καλύτερα, τοποθετούνται σε κουτί από πηλό και κοπριά αγελάδας για λίγα λεπτά. Οι βλαστοί μαλαχίτη το φθινόπωρο δεν μειώνονται όσο την άνοιξη, αλλά δεν αξίζει να αφήσετε πάνω από 30 εκατοστά.
Όταν αγοράζετε ένα δενδρύλλιο, δεν χρειάζεται να κυνηγάτε μακρυά βλαστάρια: είναι καλύτερα να προσέχετε τις ρίζες
- Βγάλτε λίγο μείγμα εδάφους από το λάκκο, έτσι ώστε όλες οι ρίζες του δενδρυλλίου να είναι εύκολα, χωρίς άγχος. Έβαλαν έναν θάμνο φραγκοστάφυλου σε μια τρύπα, τοποθετώντας το έτσι ώστε το κολάρο της ρίζας του να είναι 5-7 cm κάτω από το επίπεδο του εδάφους. Ισιώστε σχολαστικά τις ρίζες, τις καλύψετε σταδιακά, συμπιέζοντας σταδιακά το έδαφος.
Όταν τοποθετείτε ένα δενδρύλλιο σε ένα λάκκο, είναι επιτακτική ανάγκη να αντέξετε την εμβάθυνση του κολάρου της ρίζας
- Μετά το κύριο γέμισμα των ριζών, ποτίστε το δενδρύλλιο με 1-2 κουβάδες νερού. Μετά το μούλιασμα, προσθέστε το χώμα στην κορυφή, φτιάξτε έναν κύλινδρο γύρω από το δενδρύλλιο και μετά προσεκτικά, ώστε να μην θολώσετε την τρύπα, ρίξτε λίγα ακόμη λίτρα νερό.
Κατά το πότισμα, πρέπει να βρέξετε το έδαφος σε όλο το βάθος του λάκκου φύτευσης
- Ένα λάκκο φύτευσης με ένα δενδρύλλιο στρώνεται με χούμο, τύρφη ή ξηρό έδαφος. Λίγες μέρες αργότερα, ποτίστε ξανά τα φραγκοστάφυλα.
Ο θάμνος Malachite που φυτεύτηκε εγκαίρως θα αντέξει κανονικά το χειμώνα, και την πρώτη άνοιξη θα ξυπνήσει και θα αρχίσει να μεγαλώνει.
Βίντεο: μεταμόσχευση φραγκοστάφυλου
Φροντίδα
Τα κύρια μέτρα για τη φροντίδα των φραγκοστάφυλων μαλαχίτη είναι τα ίδια με αυτά για την καλλιέργεια άλλων θάμνων μούρων. Αυτό είναι πότισμα, σίτιση, έλεγχος ζιζανίων, διαμορφωτικό κλάδεμα.
Το πότισμα απαιτείται σπάνια, μόνο εάν δεν υπάρχει βροχή για μεγάλο χρονικό διάστημα, και ειδικά κατά την περίοδο της έκχυσης μούρων. Το νερό μπορεί να έχει οποιαδήποτε θερμοκρασία, κατανάλωση - έως και δύο κουβάδες ανά θάμνο. Είναι καλύτερο να ποτίζετε στη ρίζα. Όταν το έδαφος είναι σχετικά υγρό, χαλαρώνει κατά το βοτάνισμα. Το βέλτιστο σχήμα σίτισης είναι τρεις φορές ανά σεζόν, ξεκινώντας από το τρίτο έτος μετά τη φύτευση.
Κατά κανόνα, τα φραγκοστάφυλα δεν τρέφονται με διαλύματα, αλλά με ξηρά παρασκευάσματα: λατρεύει την αργή απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών.
Στις αρχές της άνοιξης, μπορείτε ακόμη και να διασκορπίσετε μια χούφτα ουρίας ή νιτρικού αμμωνίου γύρω από τον θάμνο πάνω από το λιωμένο χιόνι. Εάν το χιόνι δεν έχει λιώσει ακόμα, το λίπασμα δεν χρειάζεται καν να ενσωματωθεί στο έδαφος, εάν αργότερα, θα πρέπει να δουλέψετε λίγο με μια σκαπάνη.
Κατά την ανθοφορία, ο θάμνος τροφοδοτείται με στάχτη (λίτρο βάζο) και υπερφωσφορικό (έως 40 g). Μπορείτε να πάρετε το Azophoska σύμφωνα με τις οδηγίες, ειδικά εάν η ανάπτυξη των βλαστών είναι ανεπαρκής, γεγονός που μπορεί να υποδηλώνει έλλειψη αζώτου. Στα τέλη του φθινοπώρου, ο θάμνος πασπαλίζεται με έναν κάδο χούμου, πιθανώς με ρηχό σκάψιμο του εδάφους.
Το σωστό κλάδεμα των φραγκοστάφυλων είναι το κλειδί για την ανθεκτικότητα και τις κανονικές αποδόσεις του: τελικά, ο Μαλαχίτης είναι σε θέση να δίνει πάνω από δώδεκα νέους βλαστούς ετησίως, γεγονός που πυκνώνει πολύ τον θάμνο. Ο σκοπός του ετήσιου κλάδεματος είναι έτσι ώστε ο θάμνος να φωτίζεται καλύτερα από τον ήλιο και να μεγαλώνουν νεαροί βλαστοί: είναι πάνω τους το κύριο μέρος των μούρων. Το κλάδεμα μπορεί να γίνει στις αρχές της άνοιξης, αλλά είναι πολύ πιο ασφαλές το φθινόπωρο.
Υπάρχουν πολλά σχήματα κλαδέματος, αλλά το πιο σημαντικό πράγμα σε αυτά δεν είναι η διάθεση παλαιών κλαδιών.
Οι παλαιότεροι βλαστοί (άνω των 5 ετών), που ήδη διακλαδίζονται ασθενώς, και οι αναπτύξεις τους είναι μικρές, αποκόπτονται εντελώς, χωρίς κάνναβη. Είναι καλύτερα να καλύψετε τα μεγαλύτερα τμήματα με γήπεδο στον κήπο. Η πιο παραγωγική στην ποικιλία Μαλαχίτη είναι βλαστοί όχι μεγαλύτεροι των δύο ή τριών ετών, οπότε δεν χρειάζεται να ελευθερώσετε τα παλιά κλαδιά, παχύρρευσαν πολύ τον θάμνο. Οι βλαστοί του περασμένου έτους στις αρχές της άνοιξης είναι ελαφρώς τρυπημένοι για να βελτιώσουν την άνθηση, κόβοντας τις κορυφές τους (8-10 cm).
Δεδομένου ότι τα κλαδιά του μαλαχίτη φραγκοστάφυλου είναι πολύ μεγάλα, πέφτουν κάτω από το βάρος της σοδειάς και χρειάζονται υποστήριξη. Ο ευκολότερος τρόπος είναι να δέσετε έναν θάμνο με ένα ισχυρό νήμα γύρω από τη μέση του ύψους, αλλά αυτό είναι μόνο ένα μισό μέτρο. Ως εκ τούτου, προσπαθούν να φράξουν αυτούς τους θάμνους με ισχυρά ξύλινα ή μεταλλικά στηρίγματα ύψους περίπου μισού μέτρου, όπου οι σανίδες ή ένα μεταλλικό στεφάνι συνδέονται με ισχυρά ράφια γύρω από την περίμετρο του θάμνου.
Μπορείτε επίσης να φτιάξετε κάτι σαν πέργκολα, να "απλώσετε" τα κλαδιά σχεδόν επίπεδα και να τα συνδέσετε σε μια τέτοια στήριξη.
Η καλλιέργεια φραγκοστάφυλων σε πέργκολα γίνεται ήδη σταδιακά μοντέρνα.
Ο μαλαχίτης δεν απαιτεί υποχρεωτικό καταφύγιο για το χειμώνα, αλλά πολλοί κηπουροί συσσωρεύουν τους θάμνους έτσι ώστε την άνοιξη, αφού βαρεθούν, οι ρίζες σύντομα θα εμπλακούν στο έργο και θα δώσουν ζωή σε νέους βλαστούς. Για να καταστρέψετε τα παράσιτα που βρίσκονται σε κατάσταση αδρανοποίησης στη ριζική ζώνη, αφού το σπάσετε, μπορείτε να το χύσετε με βραστό νερό και να το χαλαρώσετε.
Ο μαλαχίτης είναι ανθεκτικός σε ωίδιο, αλλά άλλες ασθένειες μπορούν να το επισκεφθούν, οπότε πρέπει να παρακολουθείτε προσεκτικά την κατάσταση του θάμνου. Σε προσωπικές πλοκές, σπάνια πραγματοποιείται προληπτικός ψεκασμός θάμνων φραγκοστάφυλου, αλλά η θεραπεία νωρίς την άνοιξη με 1% υγρό Bordeaux κατά των μυκητιασικών ασθενειών δεν θα βλάψει.
Η συγκομιδή αυτής της ποικιλίας φραγκοστάφυλου στις περισσότερες περιοχές πραγματοποιείται στα τέλη Ιουλίου. Το πλεονέκτημα είναι ότι δεν χρειάζεται να βιαστείτε: τα ώριμα μούρα παραμένουν στα κλαδιά για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς να καταρρέουν. Η συγκομιδή πρέπει να γίνεται σε ξηρό καιρό: τα μούρα που συλλέγονται στη βροχή δεν αποθηκεύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Έγκαιρα, η συγκομιδή φυλάσσεται υπό κανονικές συνθήκες (όχι στη ζέστη) για έως και μια εβδομάδα, και σε άγουρη κατάσταση - λίγο περισσότερο.
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της ποικιλίας σε σύγκριση με παρόμοια
Ο μαλαχίτης είναι μια αμφιλεγόμενη ποικιλία φραγκοστάφυλου που ενώνει τόσο τα πλεονεκτήματα όσο και τα μειονεκτήματα, και οι ερασιτέχνες κηπουροί υποστηρίζουν για το ποια έχει περισσότερα. Τα πλεονεκτήματα της ποικιλίας περιλαμβάνουν:
- πολύ υψηλή αντοχή στο χειμώνα
- ανθεκτικότητα σε πριονίδι, φωτιά και ωίδιο
- μεγάλα καρποφόρα?
- επιμήκυνση της καρποφορίας?
- θεαματικός χρωματισμός των μούρων
- καλή μεταφορά της καλλιέργειας και η ασφάλειά της στους θάμνους.
Τα μειονεκτήματα είναι:
- διάδοση και πάχυνση των θάμνων ·
- αστάθεια στην ανθρακινόζη και τη septoria
- μόνο μια ικανοποιητική γεύση από φρέσκα μούρα.
- την παρουσία λεπτών αλλά κοφτερών αγκαθιών ·
- μέσο, για μεγάλο θάμνο, απόδοση.
Φυσικά, η ομιλία για τα αγκάθια ήρθε μόνο τις τελευταίες δεκαετίες, όταν εμφανίστηκαν πολλές αγκάθιες ποικιλίες, όπως το Kolobok, το Chernomor ή το Αφρικανικό. Αν συγκρίνουμε πραγματικά τον Μαλαχίτη με παρόμοιες ποικιλίες, τότε το τσίμπημά του είναι αρκετά μέσο. Δεν μπορεί να συγκριθεί με γλυκόκαρπες ποικιλίες όπως το Beryl ή το Μέλι: αυτές είναι ποικιλίες εντελώς διαφορετικού σκοπού. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου τεχνικές ποικιλίες φραγκοστάφυλων, οπότε ο Μαλαχίτης μπορεί να θεωρηθεί «δεινόσαυρος»: δεν χάνεται μεταξύ των πολλών σύγχρονων καθολικών ποικιλιών.
Κριτικές
Διαφωνώ με τη δηλωμένη γεύση του μούρου. Ίσως ο λόγος για τις αποκλίσεις στην τοποθεσία της γεύσης. Θα έχουμε περισσότερο ήλιο και ζεστασιά από, για παράδειγμα, στην περιοχή της Μόσχας, άρα περισσότερα σάκχαρα. Το μούρο είναι νόστιμο, σε όλους όσους το έχουν δοκιμάσει. Και το πιο ωραίο, ξεχωρίζει σε μέγεθος. Ναι, τα αγκάθια είναι μεγάλα, αλλά δεν υπάρχει ιδιαίτερη «κακία» σε αυτά. Δεν παρεμβαίνουν στη συλλογή μούρων.
Έχω αναπτύξει μαλαχίτη. Ακόμα και δύο. Τα μούρα είναι πραγματικά μεγάλη, γλυκόξινη γεύση, αρκετά, ελαφρώς διαφανή. Αλλά ο ίδιος ο θάμνος είναι τραχύς. Πήρα το κλαδί με το γάντια μου, και το πήρα προσεκτικά με το άλλο χέρι, και ακόμα "υπέφερα" από το δικό μου φυτό. Δεν ενοχλήθηκα από τον Μαλαχίτη και θα συνεχίσω να τον αγαπώ.
Το γεγονός ότι έχετε ένα μεγάλο φραγκοστάφυλο δεν είναι τυχαίο. Αυτές οι ποικιλίες, σε αντίθεση με τις μικρές καρποφόρες, καταστρέφονται κυρίως από ωίδιο. Αλλά μερικά από αυτά είναι ανθεκτικά στις ασθένειες. Ειδικά ρωσικά, μαλαχίτη, σμαραγδένια, Smena.
Φυσικά, δεν υπάρχει διαφωνία για τις γεύσεις. Αλλά σημειώνω ότι η γεύση ενός μούρου καθορίζεται όχι μόνο (δεν θα έλεγα ούτε πολύ) η παρουσία σακχάρων, αλλά και ένα σύμπλεγμα σακχάρων, οξέων και αρωματικών ουσιών. Η ποικιλία Malachite έχει τεχνικό σκοπό. Αυτό από μόνο του μιλάει πολλά για τη γεύση του. Δεν αγωνίζομαι καθόλου για την ποικιλία, καθώς δεν πρόκειται να την αποσύρω από τη συλλογή ακόμα και μετά από 20 χρόνια καλλιέργειας. Αυτό υποδηλώνει ότι η ποικιλία είναι αρκετά ανταγωνιστική σε σύγκριση με άλλες ποικιλίες, αλλά μόνο για τεχνική επεξεργασία.
Έχω μαλαχίτη στη συλλογή μου για πάνω από 10 χρόνια.Είναι εκπληκτικό όχι μόνο η μεταβλητότητά του στη γεύση ανάλογα με το χρόνο συλλογής, αλλά και η αλλαγή στο σχήμα του μούρου, ανάλογα με τις συνθήκες του εδάφους.
Ο μαλαχίτης είναι μια ποικιλία φραγκοστάφυλου με μακρά ιστορία. Όντας πολύ νόστιμο, εξακολουθεί να απολαμβάνει κάποια δημοτικότητα μεταξύ των κηπουρών, δεδομένου ότι τα καλά είδη εργασίας προέρχονται από αυτό, και η ποικιλία είναι απαράδεκτη σε συνθήκες ανάπτυξης. Ο μαλαχίτης είναι ευρέως διαδεδομένος σε όλη τη χώρα: διακρίνεται από την υψηλή αντοχή στο κρύο και τη δυνατότητα μεταφοράς της καλλιέργειας.
