Üzümlerin egzotik bir güney meyvesi olarak kabul edildiği günler çoktan geride kaldı. Yetiştiricilerin ve hevesli bahçıvanların çabaları sayesinde, Rusya'nın merkezindeki yazlık evlerdeki yerini kazandı. Büyümekte belki de en sakıncası, sadece kış için bir barınaktır, aksi takdirde üzüm yetiştirmek herhangi bir özel problem yaratmaz.
İçerik
Ülkede üzüm yetiştiriciliği
Yazlık evlerde üzümün başarılı bir şekilde yetiştirilmesi için, bu çabanın başarısını belirleyen birkaç faktör dikkate alınmalıdır. Üzüm, ışığı seven bir bitkidir. Güneş ışığı eksikliği ile iyi meyveler elde edilemez. İkinci önemli fiziksel faktör ısıdır: normal büyüme ve meyve tomurcuklarının oluşumu 20 ° C'den düşük olmayan sıcaklıklarda gerçekleşir, çoğu çeşidin yaprakları –1 ° C'de donar ve hatta çok yıllık odun -23–28 ° C donlarda yok olur. . Üzüm kuraklığa dayanıklı bir bitkidir, ancak yeterli miktarda nem ile verim birkaç kat artar.
Üzüm fidelerinin dikim için hazırlanması
Çoğu bölgede üzüm ekimi için en uygun zaman Nisan ayının sonudur. Güneyde, kış için barınağa tabi olarak, sonbahar ekimi de mümkündür - neredeyse tüm Ekim ayı.
Deneyimli yetiştiriciler, ekim malzemesini kendileri yetiştirir, en sevdikleri çeşit üzümleri güvenilir satıcılardan veya arkadaşlardan satın alır. Ancak acemi yaz sakinleri çoğu zaman, her zaman hemen dikilemeyen üzüm fidelerini satın alırlar, çünkü üzüm yetiştirmek, bir dikim çukuru dikmek ve düzenlemek için alanın dikkatlice hazırlanmasını gerektirir.
Kulübeye taşındığında, satın alınan fideler nemli bir beze yerleştirilmelidir: ekimden önce fideler kurumamalıdır. Birkaç gün boyunca bir ikamet yeri beklentisiyle çürümeleri gerekiyorsa, onları nemli toprağa kazabilirsiniz. Bu mümkün değilse, ıslak bir bezle, bir buçuk hafta boyunca tamamen dayanacaklar.
Üzümlerle ilkbahar çalışması - ilk işlem ve jartiyer, üst pansuman ve donmaya karşı koruma:https://flowers.desigusxpro.com/tr/yagody/vinograd/vesennie-rabotyi-s-vinogradom-posle-zimyi.html
Fidanın güçlü dallı kökleri asla fazla kurutulmamalıdır.
Fide üzerinde, varsa tüm üst kökleri çıkarın, kökleri yalnızca topuğun üzerinde bırakın. Kesilmeli ve kırılmalıdır. Normal nemi geri kazanmak için, fideler bir ila iki gün suya batırılır. Su yerine zayıf bir üre çözeltisi almanız daha da iyidir: Bir kova suya 1 çorba kaşığı. Bu solüsyonda hem köklerin hem de asmanın tutulması gerekir.Dikimden önce, kökler iki parça kil, bir parça taze inek gübresi ve su içeren sıvı ekşi krema kıvamındaki bir püreye batırılır.
Ülkede üzüm için yer seçimi
Üzümler hem düz zeminde hem de ılıman güney ve güneybatı yamaçlarda yetişir. İlkbahar geç donlarından zarar görme tehlikesi nedeniyle ovalara ve kuzey yamaçlara yerleştirilmemelidir. Üzümler toprak türüne göre iddiasızdır: Çok sulak alanlar ve yüzeyden 1,5 m'den daha yakın yeraltı suyu oluşumu olan alanlar dışında her yerde yetişir. Ülkede üzüm dikmek için rüzgardan korunan güneşli alanları seçmeniz gerekiyor.
Evin duvarı bağı rüzgardan iyi korur. Ana şey güneşi örtmemek
Hemen hemen tüm meyve ağaçları iyi öncül olarak kabul edilir, ancak üzümler zaten yetiştiği yere ekilemez: bu durumda yaralar birikir ve yararlı toprak bileşenleri boşa gider. Çoğu zaman, daha önce sebzelerin yetiştirildiği yere üzüm ekilir. En iyi çıkış yolu, geçen yıl üzüm ekmeden önce yeşil gübre - yulaf, acı bakla, hardal - ekmektir.
En yaygın bahçe bitkileri üzümün yanına ekilebilir, ancak bunun için en iyi komşular bezelye, soğan, pancar, çilek, havuç, salatalık ve kuzukuladır. Domatesli, mısırlı, yaban turpulu üzümleri sevmez. Şaşırtıcı bir şekilde, üzümler birkaç metrelik bir mesafede bile nergislere tolerans göstermez.
Üzüm için toprak hazırlığı ve dikim çukuru, gübreleme
İlk olarak üzüm dikmek için toprağı dikkatlice hazırlamalısınız. Bu, sonbaharda ilkbaharda ekim için ve sonbaharda - ilkbaharda yapılmalıdır. Yazlık kır evinde ekim öncesi toprak hazırlığı, gübrelerin eklenmesiyle bir kürek süngüsüne kazılmasından ibarettir. Bazen şu soru ortaya çıkar: neden? Sonuçta, üzüm ekimi için besin karışımı içeren bir çukur hazırlayacağız. Gerçek şu ki, 3-4 yıldır bir çalı dikmiyoruz: bu yerde uzun süre yaşamak zorunda kalacak ve üzümler kökleri sadece derinlemesine değil her yöne yayacak. Gübreleme için gereksiz çukurlar kazmamak, bu tür kazma sırasında köklere zarar vermemek için onlara birkaç yıl önceden yeterli beslenmeyi sağlamak daha iyidir. Bu arada, sebze yataklarının aksine, kazarken, çok büyük taşlar ve diğer döküntüleri değil, tuğla parçalarını atmanın bir anlamı yoktur: üzümler taşlı toprakları sever.
Üzümler taşlı topraklara o kadar düşkündür ki, dikim çukurlarına bile drenaj dahil büyük miktarda çakıl yerleştirilir.
Yaşamın ilk yıllarında üzümler daha fazla fosforlu beslenmeye ihtiyaç duyar ve bu da kök gelişimini uyarır. Dikimden sonraki ikinci ve üçüncü yıldan itibaren azotlu gübrelere ihtiyaç duyulur. Ancak gübrelerin köklere yakın yere zarar vermeden uygulanması zor olduğu için, ekimden önce toprağı gübre (humus), fosfor ve potasyum ile zenginleştirir. Ve dikim çukurundaki gübreleme başka bir hikaye. Zamanı geldiğinde ve toprağın durumu izin verdiğinde kazabilirsiniz.
Çukurlara üzüm ekiyorlar. Çoğu zaman, bu çeşitli binaların yakınında yapılır. Evin duvarının ekimi soğuk kuzey rüzgarlarından engellemesi özellikle iyidir. Üzüm dikmek için büyük bir çukur kazıyorlar: en az 80 × 80 × 80 cm boyutlarında.Aynı zamanda, belirli toprak türlerindeki derinlik daha da büyük olabilir, sadece yazın böyle bir çukur kazmak kolay değildir kır evi ve birkaç kişi bunu yapıyor. Dahası, bazı amatörler üzümleri "hurdaya" ekiyorlar: ıslak zeminde bir hurda metalle bir delik açıyorlar (olduğu gibi), sarsarak ve üzüm ekerek biraz genişletiyorlar. Çalıların bundan hoşlandığı söyleniyor. Durumun böyle olmadığını iddia etmeyeceğiz veya iddia etmeyeceğiz, ancak böyle bir uyum önermeyeceğiz. Uzun ömür ve meyve veren üzümlerin ihtiyacı olan besleyici toprağı olan bir çukur!
Üzüm fidanı dikmekle ilgili her şey! Saha hazırlığı, dikim derinliği ve planı, gübreleme ve sulama:https://flowers.desigusxpro.com/tr/yagody/vinograd/kak-posadit-vinograd-vesnoy-sazhentsami.html
İyi karıştırılmış humus, iyi toprak, kum ve mineral gübre karışımı 80 cm'lik bir çukurun dibine 20 cm'lik bir tabaka ile serilmelidir. Gübre karmaşık olabilir - örneğin, azofoska, 500 gram ve karışım bileşenlerinin geri kalanı yaklaşık olarak eşit hacimlerde olabilir. 10 cm kalınlığındaki ikinci katman bir drenaj katmanı olacaktır: kırma taş, kırık tuğla, çeşitli katı, ayrışmayan atıklar (kırık cam, arduvaz parçaları, vb.). Böylesine kayalık bir engelden geçerek, üzümler aktif köklerinin yiyecek aramasına izin verecek. Bu katmana birkaç eski konserve kutusu gömmek iyi bir fikirdir - demir beslemesi olacaktır. Drenajın üzerinde, yani 50 cm kalınlığında her şey humusla karıştırılmış toprak olacaktır (3: 1). Çok asidik topraklarda bu karışıma 0,5 kg'a kadar kireç ilave edilebilir. Toprağı bol miktarda gübrelemek imkansız - genç kökler yanacak. Ama daha sonra üzüm fidesi ekerken karışımı dolduracağız. Evet, bu doğru: fideyi "boynuna kadar" gömeceğiz. Üzümler, fide tabanından uzanan ana kökler -5 ° C'nin altındaki toprak sıcaklığını bilmeyecek şekilde derin ekilir. Bu arada boş bir çukura, çakıl üzerine birkaç kova su dökebilirsiniz.
Aynı anda birkaç çalı dikersek, delikler arasındaki mesafeye karar vermeliyiz. Düşük büyüyen çeşitler için, arka arkaya çalılar arasındaki minimum mesafe, orta boy çeşitler için 1,25 m olmalıdır - 1,5 m, kuvvetli olanlar - 2 m ve hatta mümkünse daha fazlası.
Çok sayıda çalı dikerken, sıralar halinde düzenlenirler.
Ülkede üzüm ekimi ve nakli
Yani, şimdiye kadar bizim çukurumuzda sadece çakıl kaplı verimli bir tabaka var. Moloz üzerine koyarak bir fide deneyelim. Yüksekliği, birkaç tomurcuk delikten çıkacak kadar ise, iyi. Çok kısaysa humuslu bir toprak karışımı dökeceğiz ki bu karışımın üzerine topukla yerleştirilen sürgün dışarı baksın. Dikimden önce, ilk 1-2 yıl boyunca kökleri sulayacağımız güçlü bir inçlik borunun yanı sıra, ilk önce yoğun bir şekilde büyüyen bir asmayı bağlayacağımız güçlü bir kazıkta sürmeniz gerekir. Çok kurak olmayan bir bölgede yaşıyorsanız ve toprak hafif, geçirgense, borusuz yapabilirsiniz. Şimdi küçük bir toprak höyüğünü doldurup bir üzüm fidanı dikiyoruz.
Böyle bir borudan, ilk birkaç yıl çalıları en kökten sulayacağız.
Fideyi bir höyüğün üzerine koyarız, kökleri eşit olarak yayarız, deliği ikiye böleriz, aşağıya doğru çiğner ve iki kova su dökürüz. Sonra deliği kuru toprakla dolduruyoruz. Üst tomurcuğun 2-3 cm yukarısında bir tepe yaparak fidenin üstüne daha fazla toprak döküyoruz.
Herhangi bir nedenden ötürü bir üzüm fidanı nakletmek gerekirse, bunu yapmak kolay değildir ve sadece 5 yaşına kadar olan genç çalılarda başarı garanti edilir. Bu hem ilkbaharda hem de sonbaharda yapılabilir, ancak yaprakları çoktan düşürdüğünde. Çalı ne kadar eski olursa, ekim sırasında toprak parçası o kadar büyük kalmalıdır. Nakil durumunda çukura çakılan bir sulama borusu gereklidir: köklerin kök salması için çok fazla suya ihtiyacı olacaktır. Ekilen çalı, kazmadan iki gün önce yoğun şekilde budanmalı ve bol miktarda su verilmelidir. Çalıların etrafına o kadar büyük bir hendek kazılır ki, iki kişi ayaklarıyla oraya sığabilir. Yumruğun dışına çıkan kökler kesilir. Komanın yan duvarları çuval bezi ile sarılır, koma dibine sağlam bir şey yerleştirilir ve kesek çıkarılır. Çalıyı yeni bir yerde çok iyi sularlar ve sonbaharsa, özellikle kış için dikkatlice örterler.
Ülkede üzüm bakımı
Ülkede üzüm ektikten sonra, ona sürekli bakmanız gerekeceği gerçeğine hazırlıklı olmalısınız. Hayır, çok korkmanıza gerek yok, elbette işlerin çoğu yeni başlayanlar için oldukça erişilebilir, ancak bir şeyler öğrenmeniz gerekecek. Yıl boyunca çok az sayıda yaz sakini siteyi ziyaret edebilir, ancak dostane bir şekilde, kışın da bağda çalışmak gerekir. Yani, Aralık veya Ocak aylarında kulübeyi ziyaret etmeyi başardıysanız, çalılara kar atabilirsiniz.Şubat ayında, ilkbahar ve yaz aylarında yoğun çalışma için her şeyin mevcut olup olmadığını kontrol etmek gerekir. Ve Mart ayında, yeni dikimler için bir yer planlamak da dahil olmak üzere gelecekteki çalışmalar için nihayet bir plana karar vermek zaten mümkün. Ancak üzümlerle yoğun çalışma, ilk sıcak günlerin gelmesiyle başlar.
Nisan ayı başlarında kışa sarılan çalılar açılmalıdır. Mümkünse gübreyi oluklara kuru veya sıvı üst pansuman olarak uygulayabilirsiniz. Ayın ortasında, dallar bağlı haldeyken zaten yerden kaldırılabilir ve havalandırma için tellere bağlanabilir. Sıfırın üzerindeki sıcaklıklarda bağı hastalıklara karşı (nitrafen veya Bordeaux sıvısı) püskürtebilirsiniz. Ayın sonunda asmalar zaten tüm kurallara göre bağlanmış durumda. Ve yeni inişler şimdiden yapılabilir!
Çalışmalar bölgeye göre değişebilir. Bu ayın bir yerinde, üzümler yeni uyanıyor ve bir yerlerde yeşillikler şimdiden kudretli ve ana ile isyan ediyor: tomurcuklar çiçek açar, yapraklar ve çiçekler belirir. Şu anda, ekstra sürgünlerden bir parça yapmak çok uygundur: daha sonra zaten güçlü olan gereksiz dalları kesmekten çok daha kolaydır. Ayın sonunda sıvı gübrelemeyi tekrarlamanız ve yeni çalı ekimini bitirmeniz gerekir.
Haziran ayında, kışın yetişen genç çalıları evdeki incilerden dikebilirsiniz. Çiçekler açmadan önce yaprak pansuman yapılabilir. Büyüdükçe, genç sürgünler bağlanır, çalılara aşırı yüklenmemesi için fazladan üvey oğullar ve ekstra demetler çıkarılır.
Temmuz ayında, meyveler büyürken çalıları beslemeniz gerekir. Novofert ile yapraktan besleme şu anda çok uygundur. Yoğun şekilde büyüyen sarmaşıkları tellere bağlamaya ve üvey oğulları çıkarmaya devam ediyorlar. Aslında yeşil birimlerle operasyonlar önümüzdeki ay devam ediyor.
Küçük yeşil üvey çocukları kırmak, daha sonra odunsu asmaları kesmekten daha kolaydır.
Ağustos ayında yetişkinler ve genç çalılar mineral gübrelerle ancak azotsuz beslenir. Gerekirse orta derecede sulama da yapılır. Ayın ortasından itibaren sulama durdurulur. Erkenci üzüm çeşitleri hasat edilmektedir.
Eylül, ana meyve hasat ayıdır. Hasat çok büyük olursa, bunda da çok az şey vardır: çalı, mahsulü olgunlaştırmak için ve ancak o zaman asmayı olgunlaştırmak için enerji harcayacaktır. Bu nedenle, mahsulün aşırı yüklenmesi durumunda, fosfor-potasyum gübreler ile yaprak sargısı yapılması zorunludur. Hastalık belirtileri bulunursa, meyveli çalılara koloidal kükürt veya potasyum permanganat püskürtülür.
Eylül hasat zamanıdır. Bu satırların yazarının kulübesindeki "Arcadia"
Ekim ayında yeni çalılar ekilir. Dikimden sonra dokunmamış malzeme veya iğnelerle örtülmelidir. Don ve yapraklar düştükten sonra ciddi budama yapılabilir. Gerekirse, şu anda evde Şubat ekimi için kesimler hazırlanır. Budamadan sonra ekim ayının sonunda sarmaşıklar kafeslerden çıkarılır ve kış için üzeri örtülür. Çok kuru havalarda, iyi sulama yapılır (çalı başına birkaç kova su). Tüm kalıntılar yakılır, çalıların etrafındaki toprağı kazarlar.
Kasım, Ekim ayında bitmemiş işlerin temizlenmesi ayıdır.
Bağda bulunan gübreler, ekimden başlayarak ömrü boyunca uygulanmaktadır. Üst pansuman gerektiği gibi yapılır, ancak yıllık olarak. Üzümler potasyuma çok düşkündür, bu nedenle potas gübreleri mümkün olan en yüksek dozda ve küllerde - neredeyse olduğu kadar kullanılabilir. Ana uygulama sonbahar veya erken ilkbaharda çalıların yanında açılmış derin çukurlarda gübrelemedir (kökleri kesmeyiniz!). Sonbaharda, süperfosfat ve kül eklenebilen organik gübreler kullanılır. İlkbaharda azot dahil herhangi bir gübre kullanın. Daha sonra kök pansuman çiçeklenmeden iki ila üç hafta önce tekrarlanır. Her bir çalının altına 2-3 litre kül doldurabilir, 10-15 cm derinliğe kadar kapatabilir ve iyice sulayabilirsiniz.
Hem meyve ağaçları hem de üzümler külü sever
Yapraklara zayıf gübre çözeltileri püskürtülerek yaprak sargısının yapılması genellikle daha uygundur.Sac aparatının yakılmaması için bu işlem akşam saatlerinde yapılmaktadır. İlk yaprak sargısı, çiçeklerin açmasından bir hafta öncedir. Onun için karmaşık gübre çözümlerini alın (örneğin, azofoski). Aşağıdaki pansumanlar çiçek açtıktan sonra, bir öncekinden iki hafta sonra aynı bileşimlerle ve ayrıca meyvelerin olgunlaşmasının başlangıcında gerçekleştirilir. Çözümler kesinlikle hazırlık talimatlarına göre hazırlanmalıdır.
Genellikle yaprak sargısı, hastalıklarla savaşmak için Bordeaux sıvısıyla tedavi ile birleştirilir. Üst pansumanı önleme ile birleştiren en basit seçenek, bir gün boyunca suda demlenen odun külü kullanılmasıdır (bir kova su içinde bir avuç kül). Bundan sonra, püskürtme memesini tıkamamak için infüzyon filtrelenir. Hastalıklar üzümlere iyice saldırdıysa, özel literatürü incelemek ve güçlü "kimya" üzerine stok yapmak acildir, ancak bunu buna getirmek değil, çalılara uygun bakımla odakları zamanında söndürmek daha iyidir: pansuman, sulama, budama.
Üzümleri sulamak
Bağ sulama ihtiyacı büyük ölçüde bölgeye ve mevcut hava durumuna bağlıdır. Açık olan tek şey, genç çalıların zayıf kök sistemine sahipken sulanması gerektiğidir. Dikim yılında, genç çalılar birkaç kez sulanır, çalı başına 4-5 kova, humus veya turba ile sulandıktan sonra malçlanır.
Sulama ihtiyacı ile ilgili soruyu cevaplamak için, toprağı yarım metre derinlikten alıp bir topak haline getirip 1 m yükseklikten fırlatabilirsiniz, eğer topak dağılmışsa sulamanız gerekir. Çoğu zaman, çiçek açtıktan hemen sonra ve kuru sonbaharda dondan önce sulama gerekir. Yaz aylarında norm, çalı başına 2-3 kovadır ve kıştan önce daha fazladır. Aşırı nem, sürgünlerin kontrolsüz büyümesine, zayıf olgunlaşmalarına neden olabilir, meyveler daha kötü olgunlaşır. Sulama, kök pansumanlarının tanıtılmasıyla birleştirmek için çok uygundur.
Belki de en önemli sulama, özellikle kuru sonbahar durumunda su doldurmadır. Böyle bir sulama olmazsa toprak derinden donar, toprak bundan kökleri koparır. Soğuk hava toprak çatlaklarına girer ve bu da üzüm çalılarını bile yok edebilir. Bu tür sulama, yapraklar düştükten sonra yapılır.
Yaz nasıl? Hava kuru olsa bile üzümleri çiçek açmadan önce veya çiçek açarken sulamak imkansızdır: çiçekler parçalanır ve meyveler çok daha az bağlanır. Meyveler dökülürken sulama gerekir, ancak hasattan en geç 3-4 hafta önce. Ancak genel olarak, bağın fazladan neme ihtiyacı yoktur: kökleri derinlemesine nüfuz eder ve mevsim aşırı kuru olmadığı sürece kendileri suyu bulurlar.
Budama üzümleri
Budama, belki de bağdaki her şeyden en zor olanıdır: Bir asmayı doğru şekilde budamayı hemen öğrenemezsiniz, burada sırlar vardır ve bunlar, bir inceleme yazısı çerçevesinde açıklanamaz. Bu nedenle bahçıvan kesinlikle bu konudaki özel literatürü incelemelidir. Budamanın esasen bilgi ve yaratıcılık gerektiren cerrahi bir prosedür olduğunu anlamak önemlidir. Her şey üzümlerin doğru budamasına bağlıdır: çalıların büyümesinden hasadın kalitesi ve miktarına kadar. Dikimden sonraki ilk yıl içinde güçlü sürgünler yetiştirebilmek önemlidir ve bu, kesilmeleri gerekmeyen tek sonbahar olacaktır. Sadece birkaç yıl içinde başlayacak olan meyve vermenin başlangıcına kadar, ilkbaharda çalılar kesilir. Dört yıllık yaşamdan sonra - sadece sonbaharda.
Yeni başlayanlar için anlaşılabilir olan tek basit kural, çalıların ölü kısımlarını ve daha güçlü olanların büyümesine engel olan çalıyı kalınlaştıran sürgünleri kesip çıkarma ihtiyacıdır. İkinci evrensel kural, ilk bahar budaması sırasında genç bir çalı üzerinde yalnızca bir filiz büyümüşse, sonbaharda iki güçlü dalın büyüyeceği sadece iki tomurcuk kalmasıdır. Ve sonra ... O zaman, bir çalı oluşturmak için o kadar çok seçenek var ki, kendinizi bir kitap, sabır ve iyi bir budayıcıyla donatmanız gerekiyor. Ve çoğu zaman çok sıcak olmayan bölgelerde kullanılan bir hayranın veya çok fanlı oluşumların ne olduğunu öğreneceksiniz. Ve en dipten gelen 4-8 koldan çalılar oluşturabileceksiniz.
Üzüm fidanı oluşumu için birçok şemadan biri
Eh, üzerinde çalışmanızı kolaylaştırmak için üzümlerin sonbaharda budamasıİstediğiniz yerde büyümemişlerse, yaz boyunca genç yeşil sürgünleri kırmanız gerekir. Çalı, yeşilliği kırmaya zaten olgunlaşmış bir asmayı kesmekten daha az acı verici tepki verecektir. Zamanında kırma ile hiçbir alete gerek yoktur: yeşil ateş çıplak elle kaldırılır. Sürgünler 5–6 cm'ye kadar büyüdüğünde, tomurcuklandıktan sonra ilk kez çalı boyunca yürümeniz gerekir İkincisi - gelecekteki salkımları olan bir çekimi işe yaramaz olandan ayırt etmek kolay olacaktır. Sadece çiçeklenme döneminde sürgünleri kırmamalısınız.
Doğru budama ile, 3-4 yaşına kadar, istikrarlı, bol meyve verebilen bir çalı yaratılır: mümkün olduğu kadar aydınlatılır, iyi havalandırılır ve bakımı kolaydır.
Ülkede üzümleri kışa hazırlamak
İlkel bağlar dışında ülkemizin çoğu bölgesinde üzümlerin kışın dondan korunması gerekmektedir. En azından çoğu çeşit. Isabella üzüm ve Amurskiy oldukça şiddetli donlardan kurtulacak. Çalıları kış için barındırmadan önce, ilk önce asmanın olgunlaşmamış kısımlarını kaldırarak kapsamlı bir budama yaparlar. İlk dondan sonra onları tanımak çok kolaydır: en ufak bir dokunuşta kırılırlar. İyi olgunlaşmış sarmaşıklar desteklerden çıkarılır ve yere serilir, barınak için uygun demetlere bağlanır. Asmanın, özellikle alt kısımların badanalanması, bu sırada iyi bir dezenfekte edici etki sağlar.
Daha fazla seçenek mümkündür. Üzümler ekim ayı sonunda hasat ediliyor ancak barınma yöntemi bölgede kışların ne kadar şiddetli olduğuna, karların ne kadar istikrarlı olduğuna ve ne tür üzümlerden bahsettiğimize bağlı. Son yıllarda yetiştirilen modern çeşitlerin çoğu -25'e kadar donlara dayanabilir. hakkındaC. Bununla birlikte, birçok yaz sakini her ihtimale karşı hendek kazmakta, içlerine sarmaşıklar döşemekte ve üzerlerini geniş bir toprak tabakasıyla kaplamaktadır.
Çoğu durumda, bunun haklı olduğu düşünülemez: Ekstra bir enerji israfı ve ilkbaharda nasıl gelip zamanında kazacağınızı bilmiyorsanız sönme riski. Asma demetlerini plastik poşetlere saran yaz sakinleri aynı zamanda büyük bir sarmaşığın sönmesi riski de yaratıyor. Belki de en güvenilir olanı, ladin veya çam ladin dalları ile kafeslerden çıkarılan güvenilir bir asma barınağı ve meyve ağaçlarının düşüşünden çok sayıda kuru yaprak olarak kabul edilmelidir. Eski paçavralarla örtmek en iyi yaklaşım değildir: sadece üzümleri değil, fareleri de sıcak tutacaklardır, bu da sonunda tüm kabuğu kemirip sizi üzümsüz bırakacaktır. Peki, ladin dalları yoksa, yere serilen asma demetleri tahta, arduvaz, kontrplak vb. . Ve kar altında üzümler, zamanında ve yeterli miktarda düştüğü sürece sıcak olacaktır.
Asma için kış "kürk manto", kışa doğru sığınağı nasıl hazırlarsınız:https://flowers.desigusxpro.com/tr/yagody/vinograd/kak-ukryvat-vinograd-na-zimu.html
Kışın üzümleri barındırmak için ideal seçeneklerden biri, hem bir kutunun inşası hem de ladin dallarının kullanılmasıdır.
Üzümlerin çoğaltılması
En yaygın ıslah yöntemi kesimlerdir. Sonbahar budaması sırasında, kışa sığınmadan önce, iyi olgunlaştırılmış kesimler, güçlü yıllık sürgünlerden kesilmelidir - en az 30 cm uzunluğunda sürgün parçaları, ne kadar kalın olursa o kadar iyidir (5 mm'den daha az kalınlığa sahip kesimlerden, fideler daha zayıf gelişir. ). Her birinin en az 5 tane iyi gelişmiş tomurcuk olması gerekir: ilkbaharda fazlalığı kesin. Şubat ayına kadar, çelikler bir mahzende veya buzdolabında plastik torbalarda saklanmalıdır (tamamen kapatılmamış). Optimum sıcaklık yaklaşık 0 ° C'dir. (Güney bölgelerde, ekim veya nisan-mayıs aylarında kesimleri doğrudan açık toprağa dikmek mümkündür).
Bütünlükleri Şubat ayı ortasında kontrol edilir. Kabuğu keserseniz, canlı kesimlerde yeşil ağaç görebilirsiniz: ekebilirsiniz.Evde dikim için 2-3 tomurcuklu kesimler kesilir. Üst kesi böbreğin 2-3 cm yukarısından, alt kesi böbreğin 1-2 cm altından yapılır. Alt kesim eğik olmalıdır. Dikimden sonraki üst kısım (düz) bahçe verniği veya hamuru ile kaplanmalıdır, ancak önce kesimler birkaç gün suya batırılır.
Dikimden önce, kesimin en dibinde, köklenmeyi kolaylaştırmak için birkaç uzunlamasına çizik yapılmalıdır. Dikim için en uygun kap, üst kısmı kesilmiş bir buçuk litrelik plastik şişedir ve fazla suyu boşaltmak için altta delikler açılır. En iyi substrat, iğne yapraklı ağaçların haşlanmış talaşıdır, ancak herhangi bir hafif toprak da uygundur. Sap bir şişeye ekilir, böylece yüzeyde bir tomurcuk kalır. Hemen zayıf bir potasyum permanganat çözeltisinin üzerine dökün ve yapraklar görünene kadar plastik bir torba ile örtün.
Dikilen çelikler sıcak tutulur (25-28 ° C). Yapraklar göründüğünde ışık eklenir ve sapın yavaş yavaş paketsiz olması öğretilir. Bir yaprak "demeti" oluştuğunda, bitkiyi alt tabakadan dikkatlice çekmeye çalışmalısınız. İşe yaramazsa, kökler çoktan oluşmuştur. Evde yetiştirme sırasında, gelecekteki fide, yerleşik su ile bol miktarda sulanır. Karmaşık gübre ile iki kez beslenmesi tavsiye edilir. Endişenin geri kalanı, sıcaklık ve ışık koşullarını gözlemlemekle ilgilidir. Mayıs - Haziran ayları arasında köklü bir sap zaten hazır bir fide olacak.
Üzümler tohumlarla çoğaltılır. Tıpkı kuş üzümü gibi fide ve katman elde etmek mümkündür. Bunu yapmak için, hem olgun asmaların (sonbaharda veya ilkbaharda) hem de uzun genç sürgünlerin (yaz aylarında) siperlerinde döşemeyi kullanın. İkinci veya üçüncü yılda, katmanlar ana çalıdan ayrılır. İstenilen çeşitlerde çalılar elde etmek için aşılama da yapılmaktadır. Aşılar genellikle gelişmiş bir çiftleşme tarzında gerçekleştirilir. En uygun tarihler Mart sonundan Nisan ortasına kadardır.
Video: saplardan büyüyen fide
Ülkede üzüm yetiştirme yöntemleri
Doğası gereği asma, normal meyve vermeyi sağlamak için bir desteğe ihtiyaç duyar. Vahşi doğada bunlar ağaç gövdeleridir, ancak ülkede destekler oluşturulmalıdır. Desteklerin varlığı, seçilen şemaya göre bir burç oluşturmaya yardımcı olur ve bakımında kolaylık sağlar.
Uzun bir asmada büyüyor
"Uzun bir asmada üzüm yetiştirmek" dedikleri zaman, bununla mahsulün kendisinin uzun vadeli ekimini değil, ekim yöntemini kastediyorlar. Gerçek şu ki, bazı bölgelerde tecrübesiz bahçıvanların elleriyle alışılmış kesimler dikmek zorunlu başarıya yol açmıyor ve bu durumda başka bir ekim yolu var. Gerçekten uzun bir asmaya ihtiyacı var: Bir buçuk metre uzunluğa kadar veya hatta daha uzun bir yıllık sürgünün bir parçası. Bu parça sonbaharda kesilir, bir gün suya batırılır ve hemen dikim deliğine gömülür. Aslında, onu bir halka içindeki bir deliğe yuvarlayarak ve dışarıya sadece 1-2 tomurcuk bırakarak gömüyorlar. Deliği toprakla doldurur, sular ve kışa bırakır, güvenilirlik için çam dalları ile kaplarlar.
Genellikle, bu ekim yöntemiyle daha güçlü kökler oluşur, ancak bu seçenekte, önceden bir deliğe kazılmış bir sulama borusu gereklidir: asmanın alt kısımları için tomurcuklardan su gerekecektir. hangi kökler oluşacak. Gelecekteki çalı her zamanki gibi oluşturulur: bahçıvan tarafından seçilen yönteme göre.
Serada büyümek
Çeşitlerin çoğu, iki ila üç hafta önce serada olgunlaşır. Isıtılmamış bir sera bile üzümleri dolu, asit yağmuru ve hafif donların zararlarından korur. Üzümler seraya ekilir, böylece çalılar arasında bir metreden biraz daha fazla ve seranın duvarlarından yarım metre uzakta kalır. Bir serada üzüm yetiştirmenin avantajı, gelen nem miktarını düzenleme yeteneğidir, ancak onu kendiniz sulamanız gerekir. Serada yaz boyunca üzümler gübrelenirken en az üç kez sulanır. Ağustos ayında sulama durdurulur, ancak kışın ek sulama da gereklidir.
Yaz aylarında seranın havalandırılması gerekir, böylece yoğuşma birikmez ve hava nemi% 100'e yakın olmaz. Bir serada kış için barınak hala gereklidir. Seraları kullanmanın anlamı nedir? Ne de olsa üzümler domates değil, çok büyük bir lianadır ve onlarla çok uğraşmanız gerekecek. Avantajlardan - garantili bir hasat ve büyüme mevsiminin uzatılması, kötü havalarda kullanım kolaylığı. Ancak birçok dezavantaj var. Tabii ki asıl önemli olan maliyettir. Ancak, çalıların yetersiz havalandırılmasından ve belki de en önemlisi, meyvelere ulaşan daha az miktarda doğal güneş ışığına ve dolayısıyla sera ürünlerini gerçekten sevmediğimiz şeylere bağlı olarak mantar hastalıkları riski de artmaktadır.
Bir serada üzüm yetiştirmek çok fazla finansal yatırım gerektirir
Kafes ve diğer destekler üzerinde büyümek
Ülkede üzüm yetiştirmenin en yaygın yolu, herhangi bir uygun destek, çoğunlukla sözde kafesler üzerindedir. Destekler farklı görünebilir: çapraz dikey ve yatay borulardan büyük (20-30 cm) ağlara sahip metal veya plastik ağlara. Kolların ve asmaların eşit dağılımı, burcun optimum şekilde aydınlatılmasını ve havalandırılmasını sağlar.
Kafeslerin montajı için, gerekli sayıda güçlü direk veya metal boruyu zemine sürmek gerekir. Yerden yükseklikleri 2 ila 3 metre arasında olmalıdır (üzüm çeşidine ve sahibinin tercihlerine bağlı olarak). Miktar, aralarına gerilen kalın teli ve bu telin üzerine düşecek olan hasat ile çalıların yükünü sıkıca tutacak şekildedir. Genellikle 4-5 yatay sıra tel çekilir. Alt kademe yerden 50 cm, sonraki kademeler - her 30-50 cm'de bir yerleştirilir.
Kafes yetiştirme - bağcılıkta en geleneksel teknik
İlkbaharda üzümler açıldıktan sonra kışı geçiren asmalar alt tele yatay olarak bağlanır. Yaz aylarında ortaya çıkan genç sürgünler, fazlalıkları koparırken dik bir pozisyonda bağlanır. Yetişkin çalı başına 30'dan fazla sürgün bırakmayın. Hem sürgün sayısı hem de mahsulün ağırlığı zamanla normalize edilerek fazladan fırçalar kaldırılır.
Varillerde büyüyor
Güney bölgelerde üzüm fıçılarda bile balkonlara yerleştirilerek yetiştirilir. Bunu ile yapabilirsin orta şeritte büyüyen üzüm, ama zaten camlı sundurmada. Ancak, bağcılığa hiç adapte olmayan alanlar dışında, kulübede varillere ekmenin bir anlamı yoktur. Bu gibi durumlarda, kış için fıçılar ve çalılar ülkedeki açık toprağa gömülür ve ilkbahar başlarında fıçılar seraya aktarılır. Serada üzümlerin çiçek açmasına ve meyve tutmasına izin verilir, don durduktan sonra temiz havaya çıkarılarak en güneşli yere atılır. Varillerde üzüm 8-10 yıla kadar büyüyebilir.
Varillerde bol hasat alamayacaksın ama yemek yeterli olacak
Namlu, 200-250 litre hacme sahip olmalıdır. Su tahliyesi için altta birkaç delik açılmalıdır. Drenaj, tabana yerleştirilir - bir ince çakıl tabakası, ardından verimli toprak. Fıçılarda dikim çeşitleri orta büyüklükte, erken ve hastalığa dayanıklı olmalıdır. Asmalar en fazla 10 tomurcukla yetiştirilir, bu nedenle hasat, tabii ki, doğal koşullarda elde edilen olağan olanla karşılaştırılamaz.
Kaplarda büyüyor
Çiftliğe 250 litrelik bir varil yerleştirmek her zaman mümkün değildir ve ardından üzüm yetiştirmek için biraz daha küçük kaplar kullanmayı deneyebilirsiniz. Hem 50 litrelik plastik kapları bulabilir hem de her ebatta 50 cm ebadına kadar sıradan bir plastik poşet alabilirsiniz. İçine gübre bulunan iyi bir toprak yerleştirdikten sonra, bir üzüm kesimi ekebilir ve fıçıda olduğu gibi yapabilirsiniz. Sorun, bitkinin çok yakında böyle bir toprak hacmine sahip olmayacak olmasıdır. Belki de çalının ilk küçük hasadı vermek için zamanı olacaktır. Hatta belki iki.Ancak yine de kabı keserek yere (açık zemin veya seraya) nakledilmesi gerekir. Bu nedenle, "bir kapta yetiştirme" terimi, tam teşekküllü bir üzüm fidanı değil, bir fide anlamına gelir.
Büyüyen tırmanma (kızlık) üzümlerinin özellikleri
Kızlık üzümleri, esas olarak bir yazlık ev de dahil olmak üzere bir arsayı süslemek için kullanılan bir süs bitkisidir, çünkü çok kısa sürede kendisine verilen tüm desteklerin etrafını açık sürgünler ve yapraklarla sarar: duvarlar, çardaklar, çitler. İlkbahar ve yaz aylarında ilk üzümün yaprakları koyu yeşil, sonbaharda ise mor-kırmızı renktedir. Tırmanan liana dallarının filizleri herhangi bir desteğe tutunur, 15–20 m'ye kadar büyüyebilirler.Çilek koyu mavi renktedir ve tamamen yenmez.
Kızlık üzümleri süs bitkisi olarak kullanılır.
Kızlık üzümler herhangi bir yerde büyüyebilir, ancak en çok güneşli yerlerde dekoratiftir. Soğuk rüzgarları sevmez, ancak katı destekleri sever, bunun sonucu olarak genellikle sadece bir dekorasyon bitkisi değil, aynı zamanda müdahale eden bir bitki olur, bu yüzden önce onu nereye yerleştireceğinizi dikkatlice düşünmelisiniz. daha sonra, örneğin elektrik kablolarından kesin. Hem fideden hem de tohumdan yetiştirilebilir, kendi kendine ekerek iyi çoğalır. Hem ilkbahar hem de sonbaharda ekilebilir. Bakım sadece ilk yıllarda gerektirir: Her mevsim 3-4 sulama ve gelişmemiş çalıların etrafında gevşetme. Sonraki yıllarda - sadece karışan asmaların budaması.
Kesimler, kök emiciler ve katmanlarla yayılır. Tamamen dona dayanıklıdır ve sadece kuzey bölgelerinde kışa barınak gerektirir. Hastalıklara ve zararlılara dayanıklıdır.
Ülkede üzüm yetiştirmek büyüleyici ve ödüllendirici bir faaliyettir. Bu kendi kendine yetişebilen bir asmadır, ancak çoğu bölgede bakıma ihtiyacı vardır. Her şeyden önce, kış için zamanında budama ve barınaktan oluşur. Belki de bunları büyütmenin en zor aşamalarıdır ve gerisi hiç de zor değildir.
