Agrest został niedawno nazwany północnym winogronem: jest to odporna na zimno roślina rosnąca w większości Rosji. Ostatnio pojawiło się wiele nowych odmian, wśród nich są bezkolcowe, ale „stara gwardia” jest nadal w uprawie. Jedną z zasłużonych odmian, która nie straciła na znaczeniu, jest malachit.
Zawartość
Historia hodowli i opis odmiany agrestu Malachit
Agrest malachitowy nie można nazwać bardzo smacznym, ale doskonale pasuje do różnych półfabrykatów, a jego uprawa nie jest szczególnie trudna.
Historia malachitu agrestu
Agrest to kultura tradycyjna i przez długi czas nie pojawiło się wiele nowych odmian. Prace nad malachitem prowadzono już w latach czterdziestych XX wieku, odmiana została zarejestrowana w Państwowym Rejestrze Federacji Rosyjskiej w 1959 roku, po licznych próbach odmian, które trwały od 1950 roku. Wyhodowany w Ogólnounijnym Instytucie Ogrodniczym. IV Michurina na bazie odmian Date i Black Negus.
Data - jeden z „rodziców” Malachita
Odmiana polecana do uprawy w większości klimatycznych rejonów naszego kraju: Północ, Środkowa, Wołgo-Wiatka, Centralna Czarna Ziemia, Środkowa Wołga, Niżniewolżski, Ural, Daleki Wschód. Stąd najlepiej mu odpowiada klimat strefy środkowej i bliskiej. Malachit bardzo dobrze znosi niskie temperatury, ale gorzej - gorące lata z długim brakiem deszczu.
Jeśli przeczytasz liczne recenzje, okaże się, że są one diametralnie różne: od entuzjastycznych po obraźliwe. Oczywiście ludzie mają różne gusta, ale fakt, że przez 60 lat swojego istnienia odmiana nie zniknęła z amatorskich ogrodów, wskazuje, że ma ona niewątpliwe zalety.
Opis i ogólna charakterystyka odmiany
Malachit należy do odmian średnio dojrzewających, nie wszystkie jagody dojrzewają w tym samym czasie. Krzew o dużym wigorze (do 1,5 m wys.), Corocznie skłonny do powstawania wielu młodych pędów, półrozwinięty, o silnie splecionych, gęstych gałęziach. Ciernie na gałęziach nie są zbyt często zlokalizowane, są cienkie, pojedyncze, ich rozmiar jest niewielki, na samych wierzchołkach pędów w ogóle nie ma cierni. Liście ciemnozielone, duże, z obustronnym pokwitaniem.
Wydajność jest przeciętna, zwykle nie przekracza 4–5 kg z dorosłego krzewu. Jagody są dość duże, ważą od 4 do 7 g, okrągłe lub lekko wydłużone, bez wyraźnego pokwitania. Ich ubarwienie jest bardzo piękne: jasnozielony odcień ogólny z malachitowym odcieniem. W stanie pełnej dojrzałości pojawia się pewien „bursztyn”, powłoka woskowa jest słabo wyrażona. Skórka na jagodach jest cienka, przezroczysta. Nasiona są małe i obfite.
Jagody malachitu są półprzezroczyste: skórka jest cienka, przez nią widać prawie nasiona
Miąższ jagód jest delikatny, ale wielu amatorów uznaje smak za mierny: świeży agrest odmiany Malachite nie sprawia wiele przyjemności, ponieważ w jagodach wyczuwa się nadmiar kwasu. Całkowita kwasowość wynosi około 2%, zawartość cukru do 8,5%. Aromat jest mocny. Odmiana przeznaczona do przetwórstwa, jagody zawierają dużo pektyny.
Malachit ma bardzo wysoką zimotrwalosc (łatwo wytrzymuje mrozy do -30 oC) i odporność na mączniaka prawdziwego, odporność na inne choroby jest średnia do niskiej. Muchówka i świetliki mają niewielki wpływ na odmianę. Jagody można łatwo transportować na duże odległości i są dość dobrze przygotowane w stanie nieprzetworzonym.
Tak więc agrest malachitowy różni się tym, że może rosnąć w prawie każdym klimacie, wymaga dość dużo miejsca w ogrodzie, ale jego plonu nie można uznać za wysoki w porównaniu z wieloma nowoczesnymi odmianami. Charakteryzuje się niejednoznacznie: jako odmiana techniczna doskonale nadaje się do wyrobu dżemów i dżemów, z dodatkiem dużej ilości cukru można zrobić z niego wino agrestowe, ale świeżych jagód nie można uznać za smaczne.
Wideo: Agrest malachitowy w ogrodzie
Cechy techniki rolniczej Malachit agrestowy
Podobnie jak wiele innych odmian agrestu, Malachit ma długą wątrobę: przy odpowiednim sadzeniu i odpowiedniej pielęgnacji może owocować normalnie przez co najmniej 15 lat, przynosząc pierwsze jagody w drugim roku po posadzeniu i około piątego roku życia dając pełne zbiory. Jeśli nie monitorujesz stanu krzewu, w przyszłości jego wydajność gwałtownie spada, ale odpowiednia pielęgnacja pozwala zbierać jagody przez długi czas.
Lądowanie
Jak każdy agrest, Malachit najlepiej czuje się w miejscach nasłonecznionych, przy braku blisko położonych wód gruntowych. Najlepsze gleby są średnio gliniaste lub lekkie, nawet piaszczyste, ale dostatecznie żyzne. Kwasowość nie ma większego znaczenia (wartość pH nie powinna spaść poniżej 5,5).
Cały obszar wokół przyszłego dołu wykopuje się na długo przed planowanym sadzeniem, starannie wybierając i niszcząc kłącza wieloletnich chwastów. Podczas kopania dodaje się małe dawki nawozów (do wiadra dobrego humusu i litra puszki popiołu drzewnego na 1 m2), główna aplikacja odbywa się w dole do sadzenia.
Sadząc jednocześnie kilka krzewów tej odmiany należy zachować między nimi odległości około 1 m. Chociaż krzew malachitowy jest wysoki, nie rozrasta się zbytnio, pędy u podstawy krzewu są zwarte. Gęstsze sadzenie doprowadzi do cieniowania i pogorszenia jakości jagód, a bardziej rzadkie, w obecności wolnej przestrzeni, jest całkiem pożądane. W przypadku sadzenia wielu krzewów w kilku rzędach rozstaw rzędów utrzymuje się na poziomie 1,5–2 m.
Sadząc Malachit należy mieć na uwadze, że choć zajmie trochę miejsca w warstwie wierzchniej, znacznie wzrośnie w górę
Sadzenie jest pożądane jesienią: w tym przypadku wskaźnik przeżywalności sadzonek wynosi prawie 100%. Jeśli zrobisz to wiosną, musisz zdążyć jak najwcześniej, najlepiej nie później niż w pierwszych dziesięciu dniach kwietnia. Sadzenie wiosenne różni się od sadzenia jesienią: wiosną agrest należy sadzić ukośnie, jak porzeczki, ale jesienią nie są używane. Ponadto wiosną podczas sadzenia pędy są bardzo skracane, pozostawiając nie więcej niż 3-4 pąki na każdym.
Sadzenie jesienne przeprowadza się 2-3 tygodnie przed prawdziwymi mrozami. W tym przypadku, przed mrozem, ziemia ma czas na osiadanie z umiarem, rosną małe korzenie, a wiosną, zaraz po roztopieniu gleby, kontynuują jej wzrost. Optymalna sadzonka powinna mieć 2–4 młode, zdrowe pędy o długości około 30 cm i dobrze rozwinięty płat korzeniowy o długości do 20 cm. Technika lądowania jest konwencjonalna.
- 2-3 tygodnie przed sadzeniem wykopują dołek o wymiarach zarówno na głębokość, jak i na boki około 0,5 metra. Niepłodna warstwa jest usuwana, a górna warstwa jest mieszana z różnymi nawozami i zawracana z powrotem do dołu. Nawozy - 1,5 wiadra próchnicy, 30-40 g siarczanu potasu i 100-250 g superfosfatu. Jeśli pogoda jest sucha, wlej 1-2 wiadra wody do dołu.
Pit agrestu przygotowuje się w zwykły sposób; jego średnia wartość
- Bezpośrednio w dniu sadzenia odcina się uszkodzone obszary korzeni sadzonki, po czym sproszkuje się je popiołem lub lepiej, umieszcza w gitarze z gliny i krowiego łajna na kilka minut. Pędy malachitu jesienią nie skracają się tak bardzo jak wiosną, ale nie warto zostawiać ich powyżej 30 cm.
Kupując sadzonkę, nie musisz ścigać długich pędów: lepiej zwrócić uwagę na korzenie
- Wyjmij trochę mieszanki gleby z dołu, aby wszystkie korzenie sadzonki były łatwe, bez stresu. Włożyli krzak agrestu do dołka, umieszczając go tak, aby jego szyjka korzeniowa znajdowała się 5-7 cm poniżej poziomu gleby. Dokładnie wyprostuj korzenie, stopniowo je przykrywaj, stopniowo zagęszczając glebę.
Umieszczając sadzonkę w dołku, konieczne jest, aby wytrzymać pogłębienie szyjki korzeniowej
- Po głównym wypełnieniu korzeni podlać sadzonkę 1–2 wiadrami wody. Po namoczeniu dodaj ziemię do góry, zrób wałek wokół sadzonki, a następnie ostrożnie, aby nie zatrzeć dziury, wlej jeszcze kilka litrów wody.
Podczas podlewania należy zwilżyć glebę na całą głębokość dołu do sadzenia
- Dół do sadzenia z sadzonką jest ściółkowany humusem, torfem lub suchą glebą. Kilka dni później ponownie podlej agrest.
Posadzony na czas krzew malachitowy normalnie przetrwa zimę, a najwcześniejszą wiosną obudzi się i zacznie rosnąć.
Wideo: przeszczep agrestu
Opieka
Główne sposoby pielęgnacji agrestu malachitowego są takie same, jak w przypadku innych krzewów jagodowych. To jest podlewanie, karmienie, zwalczanie chwastów, przycinanie formacyjne.
Podlewanie jest potrzebne rzadko, tylko przy braku deszczu przez długi czas, a zwłaszcza w okresie wylewania jagód. Woda może mieć dowolną temperaturę, zużycie - do dwóch wiader na krzak. Lepiej jest podlewać u nasady. Kiedy gleba jest względnie wilgotna, podczas pielenia zostaje poluzowana. Optymalny schemat żywienia to trzy razy w sezonie, począwszy od trzeciego roku po posadzeniu.
Z reguły agrest nie jest karmiony roztworami, ale suchymi preparatami: uwielbia powolne wchłanianie składników odżywczych.
Wczesną wiosną można nawet rozrzucić garść mocznika lub azotanu amonu wokół buszu na nie stopionym śniegu. Jeśli śnieg jeszcze się nie stopił, nawozu nie trzeba nawet osadzać w glebie, jeśli później należy trochę popracować motyką.
Podczas kwitnienia krzew karmiony jest popiołem (słoik na litr) i superfosfatem (do 40 g). Azophoska można przyjmować zgodnie z instrukcją, zwłaszcza jeśli wzrost pędów jest niewystarczający, co może wskazywać na brak azotu. Późną jesienią krzew posypuje się wiadrem próchnicy, być może z płytkim wykopaniem gleby.
Prawidłowe przycinanie agrestu jest kluczem do jego trwałości i normalnych plonów: w końcu Malachit jest w stanie dać kilkanaście nowych pędów rocznie, co znacznie zagęszcza krzew. Celem corocznego przycinania jest lepsze oświetlenie krzewu przez słońce i wzrost młodych pędów: to na nich rodzi się główna część jagód. Przycinanie można wykonać wczesną wiosną, ale jesienią jest to znacznie bezpieczniejsze.
Istnieje wiele schematów przycinania, ale najważniejsze w nich jest, aby nie oszczędzać starych gałęzi.
Najstarsze pędy (powyżej 5 lat), które są już słabo rozgałęzione, a ich przyrosty są małe, wycina się całkowicie, bez konopi. Największe sekcje lepiej jest pokryć boiskiem ogrodowym. Najbardziej produktywne w odmianie Malachite są pędy nie starsze niż dwa lub trzy lata, więc nie ma potrzeby oszczędzania starych gałęzi, znacznie zagęszczają krzew. Pędy zeszłego roku wczesną wiosną są lekko uszczypnięte, aby poprawić kwitnienie, odcinając ich wierzchołki (8-10 cm).
Ponieważ gałęzie malachitu agrestowego są bardzo długie, spadają pod ciężarem plonu i wymagają wsparcia. Najłatwiej jest zawiązać krzak mocnym sznurkiem na środku wysokości, ale to tylko połowa miary. Dlatego starają się ogrodzić takie krzewy mocnymi drewnianymi lub metalowymi wspornikami o wysokości około pół metra, gdzie deski lub metalowa obręcz są przymocowane do mocnych stojaków na obwodzie buszu.
Można też zrobić coś w rodzaju kratki, „rozkładając” gałęzie prawie płasko i przywiązując je do takiej podpory.
Uprawa agrestu na kratach już stopniowo staje się modna.
Malachit nie wymaga obowiązkowego schronienia na zimę, ale wielu ogrodników przytula krzaki, aby wiosną, po znudzeniu, korzenie wkrótce zaangażują się w pracę i ożywią nowe pędy. Aby zniszczyć szkodniki, które hibernowały w strefie korzeni, po rozbiciu go można wylać wrzącą wodą i koniecznie poluzować.
Malachit jest odporny na mączniaka prawdziwego, ale mogą go odwiedzać inne choroby, dlatego należy uważnie monitorować stan krzewu. Na działkach osobistych rzadko przeprowadza się zapobiegawcze opryskiwanie krzewów agrestu, ale wczesne wiosenne leczenie 1% płynem Bordeaux na choroby grzybowe nie zaszkodzi.
Zbiory tej odmiany agrestu na większości obszarów przypadają na koniec lipca. Zaletą jest to, że nie trzeba się spieszyć: dojrzałe jagody pozostają na gałęziach przez długi czas bez kruszenia. Zbiór należy przeprowadzać przy suchej pogodzie: jagody zebrane podczas deszczu nie są przechowywane przez długi czas. Zebrane plony są przechowywane w normalnych warunkach (nie w upale) na czas do tygodnia, aw stanie niedojrzałym - nieco dłużej.
Zalety i wady odmiany w porównaniu z podobnymi
Malachit to kontrowersyjna odmiana agrestu, która łączy w sobie zarówno zalety, jak i wady, a ogrodnicy-amatorzy spierają się o to, która ma więcej. Zalety tej odmiany to:
- bardzo wysoka zimotrwalosc;
- odporność na muchomory, ogień i mączniaka prawdziwego;
- wielkoowocowy;
- wydłużenie owocowania;
- spektakularna kolorystyka jagód;
- dobra przenośność plonu i jego bezpieczeństwo na krzakach.
Wady to:
- rozprzestrzenianie się i zagęszczanie krzewów;
- niestabilność antraknozy i septorii;
- tylko zadowalający smak świeżych jagód;
- obecność cienkich, ale ostrych cierni;
- średni, jak na duży krzew, plon.
Oczywiście mowa o cierniach pojawiła się dopiero w ostatnich dziesięcioleciach, kiedy pojawiło się wiele odmian bezkolcowych, takich jak Kolobok, Chernomor czy African. Jeśli porównamy Malachit naprawdę z podobnymi odmianami, to jego kłucie jest dość średnie. Nie można go porównać z odmianami o słodkich owocach, takimi jak Beryl czy Honey: są to odmiany o zupełnie innym przeznaczeniu. Obecnie prawie nie ma odmian czysto technicznych agrestu, więc Malachit można uznać za „dinozaura”: nie ginie wśród wielu współczesnych odmian uniwersalnych.
Opinie
Nie zgadzam się z deklarowanym smakiem jagód. Być może przyczyna rozbieżności w miejscu degustacji. Będziemy mieć więcej słońca i ciepła niż, powiedzmy, w rejonie Moskwy, a więc więcej cukrów. Jagoda jest pyszna, każdy, kto jej spróbował, lubi. Co więcej, wyróżnia się rozmiarem. Tak, ciernie są duże, ale nie ma w nich szczególnej „złośliwości”. Nie przeszkadzają w zbieraniu jagód.
Mam Malachit rosnący. Nawet dwa. Jagody są naprawdę duże, o słodko-kwaśnym smaku, ładne, lekko przezroczyste. Ale sam krzew jest kłujący. Podniosłem gałąź dłonią w rękawiczce i ostrożnie podniosłem ją drugą ręką i nadal „cierpiałem” z powodu własnej rośliny. Nie obraził mnie Malachite i nadal będę go kochać.
Fakt, że masz agrest o dużych owocach, nie jest przypadkowy. To właśnie te odmiany, w przeciwieństwie do odmian o małych owocach, są niszczone przede wszystkim przez mączniaka prawdziwego. Ale niektóre z nich są odporne na choroby. Zwłaszcza rosyjski, malachit, szmaragd, smena.
O gustach oczywiście nie ma mowy. Ale zaznaczam, że o smaku jagód decyduje nie tylko (powiedziałbym nie tyle) obecność cukrów, ale kompleksu cukrów, kwasów i substancji aromatycznych. Odmiana malachit ma zastosowanie techniczne. Już samo to mówi wiele o jego smaku. Wcale nie protestuję przeciwko tej odmianie, gdyż nie zamierzam jej wycofać z kolekcji nawet po 20 latach uprawy. Sugeruje to, że odmiana jest dość konkurencyjna w porównaniu z innymi odmianami, ale tylko do przetwarzania technicznego.
Mam w swojej kolekcji malachit od ponad 10 lat.Zaskakuje nie tylko jej zmiennością smaku w zależności od czasu zbioru, ale także zmianą kształtu jagody w zależności od warunków glebowych.
Malachit to odmiana agrestu o długiej historii. Nie będąc zbyt smacznym, nadal cieszy się pewną popularnością wśród ogrodników, ponieważ uzyskuje się z niego dobre elementy, a odmiana jest mało wymagająca w warunkach uprawy. Malachit jest szeroko rozpowszechniony w całym kraju: wyróżnia się wysoką odpornością na zimno i możliwością transportu plonu.
