Irga: beschrijving van variëteiten en variëteiten die populair zijn bij tuinders

Irga is een pretentieloze sierplant die een oogst van gezonde bessen oplevert. Ze heeft ook andere voordelen. In de tuinpercelen van Russen komt het echter minder vaak voor dan je zou verwachten. Vaak proberen ze exotische gewassen in de tuinen te verbouwen, waarvoor het Russische klimaat volkomen ongebruikelijk is. Irga, aan de andere kant, tolereert opmerkelijk strenge winters. Het is populair bij fokkers die nieuwe hybriden kweken om de prestaties, grootte en smaak te verbeteren.

Beschrijving van irgi

Irga is een klein geslacht van planten die behoren tot de Rosaceae-familie. Zijn vrij nauwe verwanten zijn pruimen-, peren- en appelbomen. Aan de vrucht is niet te zien, maar tijdens de bloei valt de gelijkenis goed op.

Volgens verschillende bronnen zijn er 20 tot 25 soorten irgi. Op het noordelijk halfrond groeit het overal. In Rusland komt het het meest voor in de Noord-Kaukasus en de Krim.

Ondanks het feit dat irga qua bessen erg lijkt op appelbes, zijn dit volledig niet-verwante planten:https://flowers.desigusxpro.com/nl/yagody/aroniya-chernoplodnaya-posadka-i-uhod.html

De meeste soorten Irgi komen oorspronkelijk uit Noord-Amerika.

De cultuur past zich met succes aan, zelfs aan ongunstige omgevingsomstandigheden in grote steden, daarom wordt het veel gebruikt voor aanplant in parken, pleinen, bij het creëren van "groene zones". De plant stelt geen speciale eisen aan de kwaliteit van de bodem, zonder veel schade aan zichzelf te verdragen, verdraagt ​​hij vorst, ook tijdens winters met weinig sneeuw, droogte, hitte.

In verschillende landen is de plant bekend onder vele bijnamen. In Groot-Brittannië is irga een "schaduw", "gezonde" of "junibes". In de VS en Canada gebruiken ze de naam die ze van de Aboriginal-indianen hebben geleend - "Saskatoon". In de landen van de voormalige USSR wordt het "wijn" of "kinderbes" genoemd, evenals "kaneel" (vanwege de gelijkenis van bessen met kleine druiven). Hetzelfde woord "irga", volgens de meest voorkomende versie, komt van de Mongoolse uitdrukking "zeer duurzame struik".

De gemiddelde planthoogte is 3-5 m. Maar deze parameter kan gemakkelijk worden geregeld door bekwaam snoeien. Maar de irga groeit actief in de breedte. Het wortelstelsel is oppervlakkig, maar extreem ontwikkeld, wortelspruiten worden zeer overvloedig gevormd. Het is vrij moeilijk om van irgi af te komen in een tuinperceel, zelfs als je jezelf specifiek met zo'n doel hebt opgezet.

Een volwassen plant, zo niet speciaal gevormd, ziet eruit als een dichte struik, bestaande uit talrijke stammen. De scheuten van de irgi zijn vrij dun. Jonge takken zijn behaard, de bast is roodachtig. Bladeren zijn relatief klein, 8-10 cm lang en bevinden zich op lange bladstelen. De rand is gesneden met kleine tandjes. Vers tot bloei gekomen bladeren worden bruinachtig of olijfgroen gegoten, waarna de schaduw verandert in zilvergrijs. Irga onderscheidt zich door zijn groeisnelheid: tijdens het seizoen kunnen de takken 50-70 cm langer worden.

Irgi-bladeren zijn ovaal of bijna rond, soms met spitse uiteinden

De productieve levensduur van een plant is minstens een halve eeuw. Met de hulp van een vakbekwaam zorg voor irga het kan met nog eens 10–20 jaar worden verlengd. De plant draagt ​​jaarlijks vruchten vanaf een leeftijd van 5-6 jaar. Gemiddeld kunt u rekenen op 15 kg bessen uit een volwassen struik.

Bloeiende irga ziet er erg indrukwekkend uit. De plant is letterlijk bedekt met bloemen met sneeuwwitte, crème of pastelroze bloembladen, verzameld in kleine borsteltjes. Bloei duurt ongeveer 1,5 tot 2 weken. Knoppen hebben zelden last van terugkerende voorjaarsvorst en zijn bestand tegen temperaturen tot -7 ° C.

Irga bloeit zeer overvloedig en trekt bestuivende insecten naar de site

De plant ziet er in de herfst niet minder schattig uit. De heldergroene "wollige" bladeren aan beide zijden zijn geverfd in verschillende heldere tinten: citroengeel, framboos, karmozijnrood, roodoranje, bloedscharlakenrood, paars. Ze vallen niet lang af, ze blijven bijna tot het begin van de winter aan de plant.

De oogst van irgi bestaat uit ronde bessen met een diameter van ongeveer 0,8 cm en kunnen, afhankelijk van het ras, afgeplat of langwerpig zijn. Onrijpe vruchten zijn helderroze van kleur, die geleidelijk verandert in paars, inktachtig paars en bijna zwart. Rijping vindt niet tegelijkertijd plaats, daarom kunnen tegelijkertijd vruchten van alle mogelijke tinten op de tak worden waargenomen. De schil van rijpe bessen is bedekt met een blauwgrijze bloei. Het gewas wordt vroeg geoogst, de vruchtvorming begint eind juni en duurt enkele weken.

Irga-bessen rijpen geleidelijk, binnen 2-3 weken.

De "natuurlijke" soorten irgi hebben een zoete maar frisse smaak, dus niet iedereen lust het. De meeste variëteiten en hybriden die door fokken zijn gekweekt, onderscheiden zich door een uitstekende smaak.

Toepassing van bessen

Irga wordt veel gebruikt in de volksgeneeskunde. Het vruchtvlees van bessen bevat hoge concentraties vitamine C, K, P, PP, evenals B-vitamines, carotenoïden, pectine, tannines. E.Dit bepaalt de voordelen van bessen voor het versterken van de immuniteit, het behandelen van bloedarmoede en vitaminegebrek, met problemen met de spijsvertering, ziekten van het hart en de bloedvaten.

Irgi-sap is nuttig voor ontstekingsprocessen, evenals voor huidziekten in de acute fase. Het helpt ook bij chronische stress, angstaanvallen, slaapstoornissen. Maar het gewoon uit verse bessen persen zal niet werken. Ze moeten enkele dagen op een droge plaats kunnen liggen. Om de smaak te verbeteren, wordt het bereide sap gemengd met appel- of citroensap.

Een andere recordhouder voor het gehalte aan vitamine C in fruit is viburnum. Wat zijn de nuttige eigenschappen en zijn er contra-indicaties voor gebruik:https://flowers.desigusxpro.com/nl/yagody/kalina-poleznyie-svoystva-i-protivopokazaniya.html

Andere delen van de plant worden ook gebruikt. Bloemen worden gebruikt om theeën te bereiden die de bloeddruk normaliseren en helpen bij het omgaan met aritmieën. Infusie en pap van de bladeren versnellen de genezing van brandwonden, wonden, abcessen en zweren, normaliseren de microflora van de maag en darmen, vooral bij frequente aandoeningen. Infusie van de schors wordt aanbevolen voor angina, stomatitis, gastritis in de acute fase.

Irga wordt niet alleen in de geneeskunde gebruikt, maar ook bij het koken. Jam, jam, compotes worden gemaakt van bessen, gelei, marshmallows en andere desserts worden bereid. Het wordt vaak gebruikt in combinatie met appels, rode of zwarte bessen, citrusvruchten om een ​​pikante zuurheid toe te voegen aan een zoete, maar neutrale smaak. Irga is ook populair bij amateurwijnmakers.

Van irgi worden verschillende desserts bereid

Kenmerken van groeiende irgi

1. Irgi-bessen zijn niet alleen voor mensen in de smaak, maar ook voor vogels. Aan hen heeft de plant veel te danken aan de breedte van zijn leefgebied. De tuinman moet hier rekening mee houden en zich van tevoren voorbereiden op de aanvallen van vogels. De enige echt effectieve remedie is een sterk fijnmazig gaas dat over de struiken wordt gegooid. Zelfgemaakte of gekochte "scarers" hebben een effect dat maximaal 2-3 dagen aanhoudt.
2. Bij het kiezen van een plaats voor irgi, moet in gedachten worden gehouden dat bessensap een kleurstof van zeer hoge kwaliteit is. Daarom moet je het niet planten naast een parkeerplaats, een muur van een gebouw dat in een lichte kleur is geverfd, een pad van witte stenen. Vlekken die ontstaan ​​op de plek waar bessen vallen, zijn bijna niet te verwijderen.
3. Irga is zelfvruchtbaar, dat wil zeggen, voor regelmatige vruchtzetting is één struik op de site voldoende. Toch leert de praktijk dat de aanwezigheid van 2-3 variëteiten of hybriden een positief effect heeft op de opbrengst, smaak en grootte van bessen.
4. In Europese landen, de VS en Canada, wordt irga veel gebruikt in landschapsontwerp, zowel in enkele aanplant als in compositie met andere planten. Ook de irgi-haag ziet er erg indrukwekkend uit.
5. Irga wordt vaak gebruikt als bouillon voor appel- en perenbomen. Dan is het erg handig om de strofe te vormen. En de irgu zelf, vooral de schaarse zeer decoratieve soorten, worden vaak op lijsterbes geënt.

Irga ziet er indrukwekkend uit, zowel in enkele aanplant als in combinatie met andere planten

Soorten irgi

De meeste irgi-soorten lijken erg op elkaar. Vaak kan alleen een professionele botanicus ze onderscheiden. Bovendien kruisen planten gemakkelijk met elkaar en vormen ze interspecifieke hybriden.

Rondbladig

Irga rondbladig komt ook voor onder de namen "Irga ovaal" en "Irga gewoon". Deze variëteit is wijdverspreid in Rusland. Haar vaderland is de Krim en de Kaukasus, maar met de hulp van vogels die zaden vervoeren, heeft ze zelfs West-Siberië 'bereikt' en zich daar met succes aangepast.

De plant wordt 2,5-3 m hoog, bossig, met een breed spreidende kroon. Rechtopstaande scheuten, olijfgrijze schors. Eivormig blad met een gezaagde bladrand. De gemiddelde lengte van de bladeren is 3,5–4 cm, de breedte is ongeveer 2,5 cm. In de herfst verkleuren ze van donkergroen naar scharlakenrood of paars, in de zon schijnen ze goudkleurig.

Irga rondbladig is wijdverspreid in Rusland

Bloemen met een diameter van 1,2-1,5 cm worden verzameld in tuilenbloeiwijzen van 6-12 stuks. Wanneer ze volledig opengaan, zijn de smalle lange sneeuwwitte bloembladen sterk naar achteren gebogen, de struik ziet eruit als "donzig". Bloei vindt plaats in het eerste decennium van mei, het begin van de vruchtvorming - half juli (het strekt zich vaak uit tot augustus). De eerste oogst wordt 5 jaar na het planten op een vaste plaats geoogst. De productieve periode is ongeveer 40 jaar. De maximaal mogelijke opbrengst wordt gebracht door een plant op de leeftijd van 10-20 jaar.

Vruchten met een diameter tot 0,8 cm (ongeveer de grootte van een erwt) hebben een bijna regelmatige bol- of peervormige vorm. De huid is paarszwart met een blauwachtige tint. Het vruchtvlees is framboos, zoet, met een lichte honing-kaneelsmaak. Het gemiddelde gewicht van een bes is 0,3–0,4 g Fruit wordt goed bewaard zonder dat het zijn heilzame eigenschappen verliest tijdens het invriezen en de warmtebehandeling.

De vruchten van de rondbladige irgi kunnen niet bogen op een uitstekende smaak, maar ze zijn erg handig en worden lang bewaard

De plant is koudebestendig, heeft geen speciale voorbereiding op de winter nodig en overleeft met succes vorst tot -40 ° C. Ook heeft rondbladige irga geen last van terugkerende voorjaarsvorst. Het stelt weinig eisen aan de kwaliteit van de bodem, maar geeft de voorkeur aan open, goed verwarmde gebieden door de zon. Het vermenigvuldigt zich gemakkelijk, vormt zeer actief basale scheuten.

Irga rondbladig heeft een goede immuniteit, maar als de zomer erg vochtig en koud is, kan er grijsrot ontstaan. Misschien is de tuinman hier zelf de schuld van, te ijverig met water geven. Om de ziekte te bestrijden, worden koperbevattende preparaten gebruikt - fungiciden.

Canadees

Irga canadian is de "ouder" van de meeste variëteiten en hybriden die zijn gekweekt door middel van fokken, de eerste variëteit van irga, met succes gedomesticeerd door de mens in de 17e eeuw. Het is alomtegenwoordig in het noordoosten van Noord-Amerika. Op andere continenten kan het moeilijk wortel schieten, op zeldzame uitzonderingen na is het alleen te vinden in botanische tuinen.

Dit is een struik van 5-6 m hoog of een boom die tot 8-10 m groeit. In de natuur zijn er ook "kampioenen" met een hoogte van 15–18 m. De scheuten zijn dun, flexibel, hangend.Ze dalen geleidelijk af en vormen een brede kroon, vergelijkbaar met een tent. De bast is roodachtig. De bladeren zijn groot, ongeveer 10 cm lang, de achterkant is bijna wit door de dichte zachte rand, vergelijkbaar met de pool. Tot 5 jaar groeien scheuten snel, daarna neemt het tempo geleidelijk af.

Irga Canadees - de basis voor de meeste experimentenfokkers

De bloei is van korte duur, duurt 1–1,5 week. De toppen worden verzameld in losse pluimen bloeiwijzen van 5-12 stuks. De bloembladen zijn romig of groenachtig. Bloei vindt plaats eind april of begin mei.

Het gewas wordt in het laatste decennium van juli geoogst. De bessen zijn diep paars van kleur, ze schijnen scharlakenrood in de zon. De vorm is rond, iets langwerpig. Het vruchtvlees is sappig, zoet, helderroze van kleur. Lage opbrengst - 5-6 kg per volwassen boom.

De oogst van Canadese irgi wordt in het laatste decennium van juli geoogst

De plant is erg terughoudend om zich via zaad te vermeerderen. Maar de stekken schieten in bijna 100% van de gevallen wortel. Irga canadian onderscheidt zich door koude en droogtebestendigheid, het wortelt zelfs op zoute en alkalische bodems met een hoog kalkgehalte.

Irga canadian wordt veel gebruikt in landschapsontwerp, in enkele aanplant of voor de vorming van heggen. Een bloeiende plant en heldere herfstbladeren, geschilderd in allerlei tinten oranje, rood, paars, zien er spectaculair uit.

Kruidig

De natuurlijke habitat van het aartje is het centrale deel van het Noord-Amerikaanse continent. Het geeft er de voorkeur aan zich langs de oevers van rivieren te vestigen en met succes steenachtige bodems te assimileren. Het is te vinden op praktisch kale rotsen en kliffen.

De plant is bossig, 4-5 m hoog. De kroon is erg dik en breed. Zelfs zonder regelmatig snoeien neemt het de juiste ovale vorm aan. De bast van jonge scheuten is steenkleurig, deze tint verandert geleidelijk naar grijsbruin.

In de natuur vormt de stekelige irga dicht, bijna onbegaanbaar struikgewas

De bladeren zijn middelgroot, 4-5 cm lang en van een afstand lijken ze witachtig of zilverachtig, aangezien beide zijden van het blad dicht behaard zijn. Korte steeltjes zijn ook bedekt met dezelfde zachte "pool". In de herfst lijkt de struik op een vuur, de bladeren zijn geverfd in allerlei tinten geel en roodoranje.

De bloemen zijn erg geurig. De bloembladen zijn wit of lichtroze. De toppen worden verzameld in dichte borstels. Bessen met een diameter van 0,9–1 cm rijpen in het eerste decennium van augustus. De bijna zwarte huid gloeit rood in de zon. Het vruchtvlees is zoetig, maar de smaak is niet uitmuntend te noemen. De eerste bessen worden 4 jaar na het planten verwijderd. De productieve periode is 30-35 jaar.

Irga-aartje onderscheidt zich door zijn uithoudingsvermogen en pretentieloosheid, zelfs tegen de achtergrond van andere variëteiten, het past zich gemakkelijk aan aan ongunstige omgevingsfactoren en reproduceert op welke manier dan ook met succes. Het wordt ook gewaardeerd om zijn vorstbestendigheid tot -50 ° C en groeisnelheid.

De vruchten van de spicata zijn bijna flauw van smaak, maar om de een of andere reden houden vogels er erg van

Het wordt uiterst zelden aangetast door ziekten, maar het kan worden aangevallen door bladwormrupsen. De plant verdraagt ​​snoei zonder veel schade aan zichzelf, de struik kan elke gewenste configuratie krijgen.

De struik wordt gebruikt als onderstam en wordt geplant in bodems die vatbaar zijn voor erosie om ze te versterken.

Irga Lamarca

Tot voor kort werd het beschouwd als een natuurlijke mutatie en een verscheidenheid aan Canadese irgi, maar moderne botanici onderscheiden het als een aparte soort. Het is de meest decoratieve van de verschillende culturen. Irgu Lamarck onderscheidt zich door zijn grotere bladeren en vruchten, de overvloed aan bloei. Homeland - Noord-Amerika, maar tegen de 19e eeuw was de cultuur wijdverspreid in Noord-Europa. Het werd voornamelijk gekweekt, niet omwille van de vruchtvorming, maar voor het modelleren van openbare en particuliere tuinen. Ziet er vooral goed uit naast coniferen. In Rusland is Irga Lamarck nog relatief zeldzaam.

Tot voor kort werd Irga Lamarck beschouwd als een variëteit van Canadese Irga

De gemiddelde hoogte van een struik met een breed spreidende kroon is maximaal 5 m. De diameter valt bijna samen met de hoogte. Gedurende een jaar neemt de lengte van de scheuten toe met 20-25 cm, naarmate ze ouder worden, wordt het onderste deel van de takken geleidelijk kaal.

De bladeren van de plant zijn 10–12 cm lang, tamelijk smal (3–5 cm), waarbij de rand bij de tanden is uitgesneden. Vers tot bloei gekomen bladplaten zijn koperrood gegoten. In de herfst krijgen ze dezelfde schaduw.

Bloemen met een diameter van 2 tot 2,5 cm, met smalle sneeuwwitte of gelige bloembladen, geurloos. De knoppen worden verzameld in dichte "pluimen". De vruchten zijn erg zoet, sappig, de schil is blauwviolet. Ze worden in de eerste helft van augustus gefilmd. Rijpe bessen brokkelen niet af, ze kunnen tot de vorst aan takken hangen.

De gemiddelde opbrengst is 6-7 kg per volwassen plant. Je zult met vogels moeten vechten om bessen. Roodborstjes, gierzwaluwen, eksters zijn vooral dol op Irgu Lamarck.

Irga Lamarca ziet er in de herfst erg indrukwekkend uit

Vorstbestendigheid van de cultuur is ongeveer -35 ° C. Het schiet met succes wortel en draagt ​​vrucht op bijna elke grond (met uitzondering van moerassig). Irga Lamarca verdraagt ​​droogte goed, wordt uiterst zelden aangetast door ziekten en plagen. Het wortelstelsel is zeer ontwikkeld, de wortels dringen tot een diepte van 2,5–3 m in de grond.

Meidoorn is een veel voorkomende plant die veel wordt gebruikt in landschapsontwerp. Het heeft ook veel gezondheidsvoordelen, dus tuinders die het in hun achtertuin kweken, kunnen twee vliegen in één klap slaan:https://flowers.desigusxpro.com/nl/yagody/boyaryishnik-posadka-i-uhod.html

Andere rassen

Naast de beschreven soorten, zijn er andere soorten irgi, maar deze zijn zeer zeldzaam in tuinen.

• irga laag (pumila). Een bossige, lichtminnende plant van 1 tot 1,2 m hoog. Geeft de voorkeur aan een licht voedzaam substraat. Het komt voornamelijk voor in Noord-Amerika, meestal aan de randen van loofbossen. Een struik met veel scheuten en een zeer dichte kroon. De bladeren zijn klein, 2-2,5 cm lang. De diameter van de bloem met sneeuwwitte bloembladen is 0,8-1 cm. De vruchten zijn eetbaar, de schil is zwart. De stekken wortelen niet erg goed;
• Irga glad (laevis). Halfheester 3-3,5 m hoog. Habitat - noordwestelijk deel van Noord-Amerika. De vorstbestendigheid is erg hoog, tot -45 ° C. Irga smooth werd aan het einde van de 19e eeuw gedomesticeerd, maar werd niet populair in Europa. Misschien komt dit door de problemen met de voortplanting: de zaden verschillen niet in ontkieming, de zaailingen groeien erg langzaam, de stekken wortelen slecht. De kroon spreidt zich uit, afgerond. De knoppen gaan open voordat de bladeren verschijnen. De bloemen zijn pastelroze, verzameld in lange (8-10 cm) losse vloeiende borstels. Jonge bladeren zijn ook roze of roodbruin. Bloei duurt 15-20 dagen, soms langer. Vruchten met een diameter van ongeveer 0,5 cm, de schil is roodviolet. De grootste bessen bevinden zich aan de basis van de borstel;
• bloeiende irga (florida). Lijkt sterk op gladde irgu, maar veel populairder dan het. In Rusland komt het voornamelijk voor in de regio Noordwest, gebruikelijk in Wit-Rusland. De gemiddelde hoogte van de boom is 4–6 m. De bloembladen van de bloemen zijn breder dan die van de Irga glad, tijdens de bloei lijkt de boom bedekt te zijn met rozeachtig schuim. Het reproduceert veel gemakkelijker. Dit geldt voor zowel de generatieve als de vegetatieve modus;
• irga aangenaam (amabilis). Een bossige plant met een hoogte van 2 tot 2,5 m. De kroon is rond, ongeveer 1,5 m in doorsnee. Hij verschilt van zijn "verwanten" doordat hij goed schaduw verdraagt. Jonge zaailingen groeien snel. Hij bloeit vrij laat, al aan het begin van de zomer. De oogst rijpt massaal, in het tweede decennium van augustus;
• Aziatische irga (asiatica). Een krachtige boom met een spreidende kroon die 15 m hoog wordt. Gevonden in Japan, Zuidoost-Azië. Het nestelt zich voornamelijk op rotsen. Bloeit niet. Winterhardheid op het niveau van -20 ° C;
• irga bloedrood (sanguinea). Heester of halfheester 3–3,5 m hoog. De kroon is spreidend, bijna even groot in diameter als de hoogte. Hij bloeit eind mei, de oogst rijpt half augustus. Het fokt niet erg gewillig. Bessen met een donkere scharlakenrode schil zijn enigszins afgeplat. Hun smaak is niet erg prettig, er zitten veel zaden in een zeer dichte, als "rubber" pulp. Zelfs vogels eten deze vruchten niet. Maar ze maken een heerlijk sap, vooral als je het mengt met bes, appel.

Fotogalerij: zeldzame soorten irgi

Irgi-variëteiten die geschikt zijn voor teelt in verschillende regio's van Rusland

Het thuisland van de meeste soorten irgi die door fokken zijn gefokt, is Canada of de Verenigde Staten. Maar Russische specialisten hebben ook hun eigen prestaties. Omdat het klimaat in Noord-Amerika niet veel verschilt van dat wat typerend is voor het grootste deel van het grondgebied van Rusland, schieten bijna alle variëteiten van buitenlandse oorsprong met succes wortel en dragen ze vrucht in de Russische Federatie.

Rassen voor de regio Moskou en het Europese deel van Rusland

Als u Irga kiest voor de teelt in het Europese deel van Rusland, kunt u de voorkeur geven aan een van de beproefde variëteiten die populair zijn in de VS en Canada.

• Rokerig. Thuis, in Canada, is het een van de meest populaire variëteiten onder boeren die irgu op industriële schaal telen. De bessen zijn groot, met een diameter van meer dan 1,5 cm. De struik is laag, maar uitgespreid, met veel scheuten. Het groeit tot 2,5 m, de kroondiameter is ongeveer hetzelfde. Dit vergemakkelijkt de verzorging van de planten enorm. De bessen worden veel gebruikt bij de wijnbereiding thuis. Vruchtvorming is jaarlijks. Het enige nadeel is droogtegevoeligheid. Later bloeien;
• Martin. Thiessen-variëteit. Het wordt gewaardeerd om zijn decoratieve en grootbloemige eigenschappen. De oogst rijpt massaal, de plant lijdt bijna nooit aan ziektes en wordt niet aangevallen door ongedierte. Vruchten zijn bolvormig, 1,6 - 1,7 mm in diameter, met zwartblauwe schil. Ze worden verzameld in borstels van 16–20 stuks;
• Forestbourgh. Grootbloemige variëteit, behoort tot de categorie laat. Rijpe bessen hebben een zwartviolette schil, fruit is erg zoet. Het onderscheidt zich door zijn droogtebestendigheid, het verdraagt ​​de hitte goed. Bessen met een diameter van 1,2–1,6 cm worden verzameld in clusters van 7–13 stuks;
• Succes. Een van de weinige rassen die wordt gekweekt op basis van bloedrode irgi. De vruchten zijn groot, tot 1,5 cm in doorsnee en 0,8–1 g in gewicht, met een donkere scharlakenrode schil. De smaak is zeer evenwichtig, zoet en zuur, en doet denken aan kersen;
• Pembina. Een hybride die niet alleen thuis, maar over de hele wereld wijdverspreid is, gefokt op basis van Canadese irgi. De hoogte van de struik is maximaal 3,5 m, de vorm is bijna een gewone bal. De vruchten zijn groot, tot 2 cm in diameter, zoet en sappig. Het ras behoort tot de categorie dessert;
• Pierson. Nog een Canadese variëteit. De struik is meerstammig, spreidt zich uit en heeft een overvloedige wortelgroei. De vruchten zijn bijna bolvormig, met een diameter van ruim 1,5 cm en de smaak is uitstekend. De oogst rijpt in het eerste decennium van augustus;
• Prins William. Zoals alle variëteiten die op basis van Lamarcks irgi worden gekweekt, is het zeer decoratief en bloeit rijk. De hoogte van de struik is 3–3,5 m. De bessen zijn donkerpaars van kleur. Maar de opbrengst is laag - 5-6 kg per struik. In de herfst krijgen de bladeren een heel mooie roodoranje tint. Ze vallen niet lang af, tot de eerste nachtvorst;
• Mandam. De plant lijkt op elsbladige irgu, maar de vruchten zijn groter en sappiger. Het gemiddelde gewicht van een bes is 0,9-1 g. De groeisnelheid verschilt niet, de vruchtperiode is aanzienlijk verlengd. De kroon is langwerpig, vergelijkbaar met een kolom;
• Sleith. Een van de vroegste soorten. "Ouder" - Irga Canadees. De struik wordt tot 1,5 m hoog. De bladeren zijn erg mooi slakleurig, in de herfst zijn ze in alle tinten rood geverfd. De knoppen worden verzameld in losse borstels. Sneeuwwitte bloembladen zijn smal en lang, sterk naar achteren gebogen. De plant is licht en thermofiel, vorstbestendig tot -25ºС. Vogels zijn dol op bessen. Daarom raden ervaren tuiniers aan om ze te verzamelen zonder te wachten op volledige rijpheid;
• Ballerina. Het wordt voornamelijk aangeplant om de site te versieren, hoewel de vruchten met een zwartrode schil en een interessante amandelsmaak sappig en zoet zijn. Zeer hoge (tot 6 m) struik. De scheuten zijn dun, hangen geleidelijk af en hangen bijna op de grond. Vers tot bloei gekomen bladeren zijn brons gegoten, in de herfst verkleuren ze naar karmozijnrood en paars. De bloei is zeer overvloedig.Sneeuwwitte bloemen lijken op sterren, ze worden verzameld in losse trosvormige bloeiwijzen. De variëteit is pretentieloos en past zich met succes aan de ongunstige omgevingsomstandigheden in grote steden aan.

Fotogalerij: irgi-variëteiten geschikt voor teelt in het Europese deel van Rusland

Rassen voor de Noordwest-regio, de Oeral en Siberië

Het klimaat is hier veel strenger dan in het Europese deel van Rusland, maar de irga doorstaat koude winters met weinig sneeuw zonder veel schade aan zichzelf. Zelfs onder deze omstandigheden heeft ze geen speciale schuilplaats nodig. Bij extreem lage temperaturen kunnen de toppen van de scheuten bevriezen, maar de plant herstelt snel, dit heeft geen enkele invloed op de opbrengst.

• Northline. Het ras wordt gekweekt op basis van elsirriga. Het wordt gewaardeerd om zijn hoge opbrengst en grote vruchtmaat. De hoogte van de struik is ongeveer 1,5 m. Rechtopstaande scheuten worden geleidelijk verdoofd. De struik bestaat uit veel stammen. De bessen worden verzameld in 12-15 stukjes in dichte trossen, van een afstand lijken ze op kleine druiven. In vorm kunnen ze zowel afgerond als langwerpig zijn. De oogst rijpt in grote hoeveelheden. De eerste vruchten worden 3-4 jaar na het planten geprobeerd. Bessen kunnen mechanisch worden geoogst;
• Thiessen. De boom wordt 4,5–6 m hoog. Het ras behoort tot de dessertcategorie. De vruchten zijn erg sappig, aromatisch, het vruchtvlees is zoet. In tegenstelling tot andere variëteiten, vormt het niet actief wortelspruiten;
• Honeywood. Een van de nieuwste rassen, de oogst rijpt eind augustus. De vruchten zijn groot, meer dan 1,5 cm in doorsnee, de schil is blauwviolet, bedekt met een blauwachtige wasachtige laag. Het vruchtvlees met een licht honingaroma, suikerzoet, licht zuur. Bessen, verzameld in een borstel van 12-15 stuks, rijpen in grote hoeveelheden. De struik is laag, tot 2,5 m, de wortelgroei is niet erg actief. Het ras lijdt zelden aan ziekten en plagen. Als het voldoende vocht heeft, kan de plant het zonder bemesten doen, draagt ​​hij vruchten in bijna elke grond;
• Altaglow. Een zeer opzichtige plant met bijna witte bessen. De boom is 6–8 m hoog, verschilt niet in groeisnelheid. De kroon is langwerpig, in de vorm van een piramide. De bladeren blijven aan de boom tot de eerste nachtvorst, in de herfst is dit een echt kleurenpalet - ze zijn geverfd in verschillende tinten geel, oranje, scharlakenrood, paars;
• Krasnojarsk. Prestatie van Russische fokkers. De hoogte van de boom is 3-4 m. Het ras bleek een hoge opbrengst te hebben (12-15 kg bessen van een volwassen plant), extreem vorstbestendig (tot -50 ° C) en grootbloemig ( bes diameter tot 1,8 cm). De oogst rijpt in het laatste decennium van juli. De bessen zijn bijna regelmatig rond, de smaak is zoet met een licht verfrissend zuur;
• Sterrenlicht Nacht. Een van de nieuwigheden van de Russische selectie, gefokt op basis van elsirgi. Het ras is in 2016 opgenomen in het staatsregister van de Russische Federatie. Bush tot 3 m hoog, verspreid. De vruchten zijn gemakkelijk te herkennen aan hun zeer donkere, bijna zwarte schil, bezaaid met kleine witachtige stippen. Ze verschijnen als het gewas volledig rijp is. Het gemiddelde gewicht van een bes is ongeveer 2 g.Fruit wordt verzameld in een bos van 10-15 stuks. De smaak van professionele proevers wordt beoordeeld met 4,7-4,8 punten op 5. De oogst rijpt in grote hoeveelheden of in twee "golven".

Fotogalerij: Irga gekweekt in Siberië en de Oeral

Tuinmannen beoordelingen

Als we Lamarcks irgu willen kweken, en ik heb er een, dan is dat zeker niet vanwege de prioriteit van bessen. De smaak is specifiek en niet iedereen vindt het lekker. Daarom zijn de kwesties van decorativiteit en gebruik in landschapsontwerp in dit geval interessanter. Mijn huisdieren benaderen haar bijvoorbeeld niet eens. Maar de rokerige bes wordt geweldig genoemd.

Ik zou mezelf niet beperken tot het verdelen van de irgi in "onze", stekelige (de minst interessante, naar mijn mening, variëteit) en "Canadees", maar ging toch uit van het doel van verwerving en aanplant, en als gevolg daarvan - variëteiten. Als de interesse in de bes ligt, is het beter om de variëteiten van elsbladige irgi te overwegen (kortere, grotere en zoetere bessen, maar met talrijke scheuten). De meest interessante optie is misschien de Canadian Smoky, een van de belangrijkste variëteiten die industrieel wordt gekweekt voor bessen. Als er meer decoratieve bessenoptie is, dan roodbladige (in de herfst) Irga Lamarca of de variëteit van de Canadese Irga Prince William (laten we zeggen, middelgroot). Onder de voorstellen van kwekerijen kun je variëteiten vinden van een andere ondersoort van irgi Autumn Brilliance, Forest Prince en Princess Diana (roodbladig, maar zelfs groter). Van de rassenaanbiedingen van Russische oorsprong "loopt" Irga Krasnoyarskaya op de markt. Er is ook een nieuwigheid - de Mandam-variëteit (de tweede staat vermeld in de nogal ondermaatse). Maar ik kan niets zeggen over deze soorten.

Gisteren heb ik vele soorten irgi "bestudeerd", zowel op onze websites als op Canadese en Amerikaanse. Canadezen hebben veel variëteiten gemaakt die zowel hier als in de Verenigde Staten groeien, maar de klimaatzones in de Verenigde Staten zijn anders ... Hier zijn twee variëteiten van Irgi van Canadese selectie die in Oekraïne te vinden zijn, ze pasten bij mij: Prins William en Sleith. De eerste bessen zijn groot tot 15 mm, de rijpingsperiode is gemiddeld, de hoogte tot 1,5 m. De kroon is zeer decoratief in de herfst. Sleith-variëteit: bessen zijn groot, langwerpig, puur zoet van smaak. Rijpt vroeg. Hoogte van 1,5 tot 2 m. Maar het hangt nog steeds af van de vorming van de struik.

Irga, wat hou ik van haar, dus ik kweek veel variëteiten, meestal Canadees, hun fruit wordt verzameld in dichte trossen, de bessen zijn groot en erg zoet: Pembina, Sleith, Smoky, Prince William. Van onze variëteiten groeit Irga Krasnoyarskaya, de bessen zijn iets minder dan die van Canadese variëteiten. Mijn datsja bevindt zich in het bos, dus we redden de oogst van irgi, frambozen en yoghurt door alles te bedekken met een dun niet-geweven materiaal.

De Canadese Irga werd geselecteerd op klein postuur, dit was een van de selectievoorwaarden. Daarom zijn de meeste soorten laag. De Canadezen wijzen zelf op de mogelijkheid om prins William- en prinses Diana-rassen in beschermde zones te planten. Inderdaad, deze variëteiten zijn het krachtigst voor mij. Als ik me niet vergis, heeft Autumn Brilliance ook een hoge kroon. Plant deze soorten en je hebt een dichte omheining van minimaal 6 m hoog. En de bes is groot, vooral in Autumn Brilliance. Er is esthetiek en decorativiteit van de lente tot de herfst, in de herfst brandt het hek met intens rood blad. De wortel-nakomeling van de Irga is verre van "kogel", hoewel het kan geven, maar de steken, ze interfereren niet, ze vergroten alleen de dichtheid van het hek. Irga is zelfvruchtbaar en kan vrucht dragen, zelfs als er één variëteit in de aanplant is, dat wil zeggen, de opbrengst zal zijn.

Onze irga groeit en draagt ​​al 8 jaar vrucht. We houden van bessen, we eten "levend", aangezien we één plant hebben, en die snij ik ook regelmatig om hem mooi te maken. De vruchten zijn dol op vogels. Veel mensen verbergen het voor vogels, want als je het niet afdekt, mag er niets overblijven tot de rijping.

Irga is een heel schattige, pretentieloze en vooral plant met zeer zoete en sappige bessen. Snel genoeg groeien. Geen schuilplaats nodig voor de winter. We hebben ook nooit gesnoeid. Het enige dat de struik kreeg, was een paar keer water geven als de bessen in te droog weer worden gegoten. Nou ja, een beetje verrotte mest en / of as in het voorjaar.Voortgebracht door gelaagdheid. In theorie, en stekken, heb ik ze vorig jaar pas laat gesneden en er kwam niets goeds uit het experiment. Het is erg goed bij het hek - zowel de haag als hij bloeit prachtig, met bessen ziet het er nog interessanter uit. Nogmaals, wat we zelf niet eten, wordt aan de vogels overgelaten.

Irga is niet alleen een jaarlijkse oogst van nuttige bessen. De plant wordt veel gebruikt in landschapsontwerp. Het ziet er indrukwekkend uit en vereist geen speciale zorg. Zelfs een tuinman die niet kan bogen op een schat aan ervaring op het gebied van het kweken van fruitbomen en bessenstruiken, is in staat irgi te kweken. De plant past zich met succes aan bijna elke grondsoort aan en draagt ​​vrucht, waarbij hij bijna geen aandacht schenkt aan de grillen van het weer.

Gerelateerde items:

Irga planten en verzorgen in het open veld

Een modern assortiment frambozensoorten: hoe u het beste kiest, kenmerken, foto's

Kruisbessoorten: classificatie, ziekteresistentie, kenmerken en kenmerken