Kersen worden met succes geteeld in verschillende bodem- en klimatologische omstandigheden in Rusland, Oekraïne, Wit-Rusland. Deze cultuur onderscheidt zich door goede winterhardheid, vroege rijpheid, jaarlijkse opbrengst, vroege rijping van smakelijk en gezond fruit. Kersenbomen zijn erg decoratief en zijn goede honingplanten. Een van de moderne en veelbelovende rassen is Shokoladnitsa.
Inhoud
De geschiedenis van de oorsprong van de variëteit Shokoladnitsa
Kersensoort Shokoladnitsa werd meer dan 20 jaar geleden veredeld door specialisten van de Oryol-tak van het All-Russian Research Institute for Breeding Fruit Crops door twee dwergvariëteiten te kruisen: Lyubskaya-kers en Cherry-kersen Consumptiegoederen zwart. In 1996 werd het ras opgenomen in het staatsregister van fokprestaties van Rusland. De naam van het ras werd bepaald door donker bordeauxrood met bruinachtig schaduw kleur van fruit en hun hoge smaak.
Shokoladnitsa was bestemd voor de teelt in de regio's Centraal en Centraal Zwarte Aarde van Rusland (in de regio's Moskou, Ryazan, Smolensk, Tula, Bryansk, Vladimir, Ivanovo en Kaluga).
Shokoladnitsa dankt zijn naam aan de donkere bordeauxrode kleur van de vrucht
Beschrijving van kersensoorten Shokoladnitsa
Cherry Shokoladnitsa behoort tot middelgrote variëteiten. De hoogte van de boom is gewoonlijk niet meer dan 1,8–2,5 m. Elk jaar wordt de zaailing 60–70 cm hoog en bereikt de maximale hoogte na 3–4 jaar.
Een lage en compacte boom Shokoladnitsy neemt weinig ruimte in op het terrein en is een versiering van de tuin
Het kersenwortelsysteem is zeer ontwikkeld en bestaat uit de belangrijkste (verticale) wortels en aanvullende (horizontale) wortels gevormd door jonge scheuten. De diepte van verticale wortels is 2 tot 4 m. Het grootste deel ligt echter dicht bij het oppervlak, op een diepte van 0,5 - 0,75 m. Bij bodembewerking en beregening moet met deze eigenschap rekening worden gehouden.
De kroon van de boom spreidt zich uit, in vorm dichtbij een omgekeerde piramide. Verschilt in compactheid en gemiddelde dichtheid van takken. De opstelling van de takken is rechtop, zodat ze niet op de grond vallen onder het gewicht van de vruchten. De stam en takken van de kers zijn bruinachtig, jonge scheuten zijn lichtgroen van kleur. Bladeren zijn kegelvormig, mat, donkergroen.
In het voorjaar geven roze en witte kersenbloesems de tuin een bijzondere schoonheid
Shokoladnitsa bloeit begin tot half mei, afhankelijk van de groeiregio en de weersomstandigheden. Bloei duurt 2-3 weken. Paraplu-bloeiwijzen zijn vrij groot, elk met 3-4 witroze bloemen.
Kers rijpt half juli. De eerste vruchtenoogst kan binnen 4 jaar na het planten worden verkregen. Van één volwassen boom wordt 10-12 kg kersen geoogst.Vruchten zijn groot, donker bordeauxrood van kleur, met een dichte schil, met een gewicht van gemiddeld 3,5-4 g Het vruchtvlees is van gemiddelde dichtheid, sappig en aromatisch. De botten zijn goed gescheiden van de foetus. De kers van deze variëteit is qua smaak superieur aan veel vergelijkbare variëteiten. De smaak van de vrucht is zoet met een licht merkbare zuurheid (suikergehalte is 12%). De lichte bitterheid in de smaak herinnert eraan dat Shokoladnitsa een kwart van een kers is.
Chocolademeisje is een bron van stoffen die nuttig zijn voor het lichaam, waaronder elementen die de bloedsamenstelling verbeteren: koper, kobalt, ijzer. Kersenvruchten worden beschouwd als een dieetproduct; ze worden zelfs aanbevolen voor mensen met spijsverteringsproblemen. En kersensap zal je dorst perfect lessen en je eetlust vergroten.
De eerste oogst van het chocolademeisje verschijnt in het 4e levensjaar
Voor- en nadelen van de variëteit
De belangrijkste voordelen van Cherry Shokoladnitsa:
- vorstbestendigheid (tot -35 ° C);
- weerstand tegen droogte;
- hoge stabiele opbrengst;
- vroege volwassenheid en regelmatige vruchtzetting;
- smaak en voedingskwaliteiten van fruit;
- zelfvruchtbaarheid.
Belangrijkste nadelen:
- gevoeligheid en zwakke weerstand tegen schimmelinfecties (coccomycose en moniliose);
- korte termijn van productieve vruchtvorming - 15-17 jaar.
Cherry aanplant
Voordat u kersenzaailingen gaat planten, moet u een plaats kiezen waar de bomen de komende 15-20 jaar zullen groeien. De ruimte moet vrij zijn van steile hellingen en laaglanden, waarin water en koude vochtige lucht zich kunnen ophopen, goed verlicht, zonnig, open, aangezien zelfs een lichte schaduw een slecht effect heeft op de opbrengst en kwaliteit van het fruit. Het wordt aanbevolen om voor het planten het zuidelijke of zuidwestelijke deel van de site te kiezen met de bescherming van jonge bomen tegen koude wind (dit kan een hek of bijgebouwen zijn).
Het grondwaterpeil mag niet hoger zijn dan 1,2 - 1,5 m.
Voor kersen moet je een egale, goed verlichte plaats kiezen.
De grond
Alle steenvruchten, inclusief Shokoladnitsa-kersen, groeien goed en ontwikkelen zich op losse grond (zandleem en leem) met voldoende beluchting. Als de grond op de site zwaar is, "verstopt", moet deze worden verlicht door turf of zand toe te voegen. Let voor het planten ook op de zuurgraad van de grond (pH). Voor het telen van kersen moet dit tussen 6,5 en 8,5 liggen.
Als de grond zuur is, voeg dan voor het planten houtas (700–800 g / 1 m²) toe.
Tijd
Voor het planten van Shokoladnitsa-zaailingen zijn zowel de lente- als de herfstperiode geschikt. In de zuidelijke regio's wordt het begin van de herfst als het meest optimaal beschouwd. In gematigde streken kan het planten het beste half april worden gedaan. De zaailingen die voor het planten zijn voorbereid, moeten gezond zijn, met elastische elastische takken en een ontwikkeld wortelstelsel. De optimale planthoogte is ongeveer 70 cm.
Kersenzaailingen moeten gezond zijn, met stevige elastische takken en gladde schors
De afstand tussen de bomen moet minimaal 2,5 m zijn en tussen de rijen - minimaal 3,5 m. Na het markeren van de site worden putten voorbereid voor aanplant. Voor vruchtbare grond is de afmeting van de put 70x70 cm, de diepte is 40-60 cm.
Als de grond slecht is, niet vruchtbaar genoeg, moet de grootte van het gat met 50% worden vergroot.
Stap voor stap plantproces:
- Graaf een gat met de vereiste maat. Rol in dit geval de bovenste vruchtbare laag aarde (ongeveer 20 cm) naar de rand van de put.
- Meng gelijkmatig organische en minerale meststoffen in de samenstelling: 2-3 emmers rotte mest of compost, 1 kg houtas, 100 eenvoudig superfosfaat, 80 g kaliumsulfaat per put.
- Maak de bodem los tot een diepte van 8-10 cm en bevochtig de grond met 10 liter water op kamertemperatuur.
- Nadat het water is opgenomen, legt u het mineraal-organische substraat en de grond van de akkerbouwlaag in lagen in de put. Vul het gat niet meer dan 2/3. Meng daarna het hele grondmengsel grondig en verdicht het lichtjes.
- Duw de toekomstige steun van de zaailing stevig in het midden van het gat - een paal met een diameter van 5–7 cm en een lengte van 130–150 cm.Dit moet worden gedaan net voordat de zaailing wordt geplant, en niet omgekeerd.
- Vorm een kleine hoop aarde rond de steun.
- Voordat u een zaailing plant, moet u alle gebroken, verrotte en beschimmelde wortels afsnijden.
- Plaats een rail over de put. Laat de zaailing tegen de steun leunen, zodat de entlocatie, die naar buiten toe wordt onderscheiden door een kleine bocht van de stengel, zich 5–8 cm boven het grondoppervlak bevindt.
De zaailing moet in een gat worden geplaatst, zodat de entplaats zich 5–8 cm boven het grondoppervlak bevindt
- Verspreid en spreid de wortels van de zaailing voorzichtig over de heuvel.
- Bedek de wortels geleidelijk met de resterende aarde van de stortplaats en verdicht deze periodiek.
- Wanneer de wortels ongeveer 15 cm bedekt zijn met aarde, is het noodzakelijk om de boom overvloedig water te geven en het gat met aarde tot aan de bovenkant te vullen.
- Mulch de grond rond de zaailing met turf of humus met een laag van ongeveer 10 cm.
- Bind de geplante boom voorzichtig aan de steun vast.
Bestuivers
Shokoladnitsa behoort tot zelfvruchtbare (zelfbestoven) variëteiten, d.w.z. vruchteierstok wordt gevormd, zelfs bij het groeien van één boom. Ervaren tuinders zijn echter tot de conclusie gekomen dat kersen of andere soorten kersen die ernaast groeien, bijdragen aan een verhoging van de opbrengst. Het is het meest effectief om Turgenevskaya, Vladimirskaya, Lyubskaya, Sklyanka-kersen en Griot-kersen te gebruiken, die gelijktijdig bloeien met Shokoladnitsa als bestuivers.
Voor de regio's Oeral en Siberië wordt de Oeral-robijnrode kers gebruikt als bestuiver.
Video: hoe kersen correct te planten
Kenmerken van het kweken en verzorgen van kersen van de Shokoladnitsa-variëteit
Voor een normale ontwikkeling en duurzame vruchtzetting heeft de boom regelmatig water nodig, periodieke voeding en het in goede staat houden van de kroon met behulp van snoeien.
Water geven
Voor een goede irrigatie worden twee ondiepe groeven gevormd: een op een afstand van 0,5 m van de stam, de tweede op 0,5 m van de eerste. Giet 30-40 liter water onder een boom.
Water geven wordt gedaan voor zonsopgang of na zonsondergang. Wanneer al het vocht in de grond is opgenomen (na ongeveer een half uur), wordt het oppervlak van de aarde rond de boom losgemaakt en met turf, zaagsel of compost gemulleerd. In de regel is in slechts een seizoen vier keer overvloedig water geven vereist: tijdens de vruchtzetting, eind juni, ongeveer 2 weken voordat de vruchten volledig rijp zijn, en 1–1,5 maand voor de verwachte vorst (winterbewatering).
Bij regenachtige en koude zomers wordt de watergift aangepast aan het weer.
Water mag niet onder de wortel worden gegoten, maar in speciaal gevormde groeven of uitsparingen
Topdressing
Als bij het planten van zaailingen de plantkuilen correct zijn voorbereid (met de introductie van alle benodigde meststoffen), kan gedurende de volgende 2-3 jaar geen bemesting worden toegepast. Tijdens het voeren van kersen wordt de grond losgemaakt in de stamcirkel. Dit wordt gedaan zodat het wortelsysteem van de boom voldoende lucht kan krijgen. Bij jonge zaailingen wordt de grond minstens één keer per week losgemaakt. Het is ook noodzakelijk om de ruimte onder de kersen grondig te reinigen van onkruid en hun voortplanting te voorkomen.
Tabel: minerale en organische meststoffen die worden gebruikt om kersen te voeren
| Periode voeden | Wortelvoeding (in de stamcirkel) | Blad topdressing (sproeien) | ||||
| minerale meststof | organische mest | mineraal kunstmest | biologisch kunstmest | |||
| Hoeveelheid mest per boom | ||||||
| Maart- april | ureum tot 25 g per 1 m² | — | verrotte compost (mest) 5–8 l | — | — | — |
| Begin juni | — | — | — | — | ureum 15 g voor 5 liter water | — |
| Midden juni | duidelijk superfosfaat 250 g voor 35 l water | kaliumchloride 150 g in 35 l water | — | — | — | houtas 1 eetl. voor 1 liter water |
| september | eenvoudig superfosfaat 75 g | kaliumchloride 30 g | verrotte compost (mest) 3-4 kg / 1 m² | houtas 1 l / 1 m² | — | — |
Kersenbomen voorbereiden op de winter
De voorbereiding op koud weer omvat verschillende fasen:
- in de herfst, nadat het blad is gevallen, moet de stamcirkel worden schoongemaakt van onkruid, gevallen bladeren en resten van plantenresten.De grond moet grondig worden losgemaakt en bedekt met mulch met een laag van 5–7 cm. Rond de stam moet een berg humus of gemalen turf worden gegoten;
- de stam is witgekalkt met een waterige oplossing van gebluste kalk tot het punt waar de vertakking begint. Dit zal knaagdieren afschrikken die zich graag tegoed doen aan het bos van fruitbomen. Om het effect te versterken, worden briefpapierlijm en kopersulfaat aan de whitewash-samenstelling toegevoegd;
- vervolgens wordt de basis van de romp omwikkeld met ademend materiaal in verschillende lagen (jute, bedekkingsmateriaal voor bedden);
- als er sneeuw valt, wordt het naar de boom geschept en vormt het een sneeuwjacht. Als het afneemt, wordt het in de winter verschillende keren vernieuwd;
- jonge zaailingen kunnen op een kartonnen doos van een geschikte maat worden gelegd en de lege ruimte binnenin vullen met houtsnippers, stro, verfrommeld papier.
De stammen van kersenbomen worden zo wit gemaakt dat skeletachtige takken beginnen te groeien
Ziekten en plagen van kersen
Met alle hoge kwaliteiten van Shokoladnitsa-kersen is de aanleg van bomen voor schimmelinfecties met coccomycose en moniliose een nogal ernstig nadeel van de variëteit.
Tabel: ziekten en plagen van kersen Shokoladnitsa
| Ziekte of plaag | Externe manifestaties | Hoe om te gaan met het probleem |
| Coccomycose | Van bovenaf is de bladplaat bedekt met kleine stippen, van onderaf - met een doorlopende dunne laag roze bloei, vergelijkbaar met een spinnenweb. Dan worden de aangetaste bladeren geel, droog en vallen ze af. |
|
| Moniliose | Takken en bladeren worden zwart, alsof ze in brand staan. Vervolgens zijn deze gebieden bedekt met kleine olijfkleurige bultjes. Op fruit - vergelijkbare gezwellen, alleen grijsachtig zwart. Aangetaste kersen rotten snel en verkruimelen. |
|
| Anthracnose | Op groene kersen verschijnen lichtere gebieden, die na een paar dagen veranderen in bruine vlekken bedekt met een roze bloei. Bij droog weer drogen dergelijke kersen snel, bij regenachtig weer rotten ze. |
|
| Schurft | Op de bladeren en bessen verschijnen snelgroeiende vlekken van een moeras- of bruine kleur, die enigszins ruw aanvoelen. Dan is hun oppervlak bedekt met scheuren. |
|
| Slijmerig Bladwesp | Bloedzuigerachtige larven "schrapen" weefsel af van de bovenzijde van de bladplaat. Bladeren drogen en vallen eraf. Dan schakelt de bladwesp over op bessen, waardoor de huid wordt beschadigd. | In het geval van een massale nederlaag (larven hebben een blad van de 10 of meer beschadigd), worden insecticiden gebruikt - Fufanon, Kemifos. In minder ernstige gevallen doen ze het met een oplossing van natriumchloride of zuiveringszout (30 g per 1 liter water). |
| Bladluis | Kleine insecten van limoen, bleekgroene of zwartbruine tint nestelen zich op de toppen van de scheuten en zuigen de sappen uit het jonge gebladerte. De bladeren krullen op tot een buis, worden bruin en vallen eraf. |
|
| Kers vlieg | De grootste schade wordt veroorzaakt doordat de larven het vruchtvlees van kersen van binnenuit eten. De vruchten worden bruin, worden waterig en krijgen een onaangename geur. |
|
Fotogalerij: ziekten en plagen die kersen bedreigen
-
- Met anthracnose rotten kersen snel
-
- Bij moniliose zien de takken eruit alsof ze door vuur zijn verschroeid.
-
- Slijmerige bladwesp beschadigt bladeren en fruit
-
- Bij coccomycose is de bladplaat bedekt met kleine puntjes
-
- Bladluizen zuigen sap uit jonge scheuten en bladeren
-
- De kersenvlieg legt de larven die de vrucht verslinden
Kersenkroonvorming Shokoladnitsa
Voor de volledige ontwikkeling van bomen en het verkrijgen van stabiele hoge opbrengsten, moet de kersenkroon goed gevormd zijn. Kersensnoei is onderverdeeld in formatief, dunner wordend, verjongend en sanitair.
Formatieve en dunnere snoei van kersenbomen wordt uitgevoerd in het vroege voorjaar, in maart-april, voordat de knop breekt en het begin van de sapstroom. Bij negatieve luchttemperaturen mag u echter niet snijden. Het doel van de procedure is om de boom te stimuleren om actief nieuwe scheuten te laten groeien. Hiervoor worden de zijtakken op een derde van de lengte gesneden. 3-4 van de sterkste takken worden ingekort tot de laatste goed ontwikkelde tak die onder een kleine scheuthoek omhoog groeit. De minimale lengte van de te snoeien takken moet ongeveer 55-60 cm zijn, zeer korte takken worden niet aangeraakt.
Een jonge kersenzaailing wordt direct na het planten gesnoeid. De zijtakken worden met ongeveer een derde ingekort. In dit geval moet de hoofdscheut 10-15 cm boven het groeipunt van de bovenkant van de laterale scheuten zijn.
Bij een optimale jaarlijkse groei van ongeveer 30-40 cm bij variëteiten van boskersen wordt meestal alleen uitdunnen uitgevoerd met snijtakken per ring. Het wordt afgeraden om eenjarige takken in te korten, omdat hierdoor veel generatieve toppen verloren gaan.
Het doel van sanitair snoeien van kersen is om oude, droge, dode, gebroken en zieke takken te verwijderen, evenals takken die naar de binnenkant van de kroon zijn gericht of met elkaar verweven zijn. Sanitair snoeien kan zowel in het vroege voorjaar als in de herfst na de oogst. Overbodige takken moeten zo dicht mogelijk bij het groeipunt worden geknipt zonder dat er "stronken" achterblijven.
Bij sanitair snoeien worden oude, beschadigde takken die in de kroon groeien verwijderd
Om schade aan de takken en de daaropvolgende ziekte te voorkomen, moeten alle snoeiwerkzaamheden worden uitgevoerd met een schoon, goed geslepen tuingereedschap. Secties moeten zorgvuldig worden verwerkt met tuinvernis, cinnaber of olieverf.
Omdat de variëteit Shokoladnitsa een overvloedige wortelgroei geeft, moet deze worden verwijderd door de scheuten zo dicht mogelijk bij de wortels af te snijden.
Om een fruitboom te snoeien is een schoon, scherp stuk gereedschap nodig.
Video: kersen snoeien
Beoordelingen
Cherry Shokoladnitsa is dol op het feit dat het erg handig is om kersenjam te maken van zijn donkere, bijna zwarte bessen. Het bot is perfect gescheiden van het vruchtvlees en de bes is netjes en niet vervormd. En haar smaak is aangenaam, niet zuur "pluk je ogen", maar dichter bij zoet. Het is heel goed mogelijk om zelfs rauw te eten. De boom verdraagt de winter redelijk comfortabel, heeft geen extra beschutting nodig, maar is vatbaar voor sommige ziekten. Coccomycose en moniliose hebben een slecht effect op haar. Maar nu is er een grote hoeveelheid meststoffen en medicijnen voor planten, ik gebruik Horus en ben de kersenziekten vergeten. Het beste van alles is dat Shokoladnitsa groeit op niet te natte bodems, op zonnige, niet bijzonder geventileerde plaatsen, dus het is logisch dat bewoners van droge en rustige streken goed op deze variëteit letten.Ook vereist de boom regelmatig snoeien en vorming van de stam, en jonge scheuten in de buurt moeten zonder mankeren worden verwijderd, anders kan hij in een struik veranderen en wild worden. De variëteit is zelfvruchtbaar, maar de kers van de Vladimirsky-variëteit die in de buurt groeit, verhoogt de opbrengst op indrukwekkende wijze, dat wil zeggen kruisbestuiving ten behoeve van Shokoladnitsa.
Shokoladnitsa is een gedeeltelijk zelfvruchtbare variëteit. Een bestuiver is nodig om de opbrengst te verhogen. Als bestuivers voor Shokoladnitsa kunt u Turgenevka, Studencheskaya, Lyubskaya en andere variëteiten gebruiken die qua bloei samenvallen met Shokoladnitsa.
Kleine boom tot 2–2,5 m, zelfvruchtbaar, matig rijp, eigen wortel. De bessen zijn ongeveer 3,5 g, bijna zwart. Proefscore - ongeveer 4 punten. De steen is vrij groot. Voordelen: winterhardheid, productiviteit, zelfvruchtbaarheid. Nadelen: gevoeligheid voor coccomycose en moniliose. Van de 5 twijgenzaailingen die onder de naam Shokoladnitsa zijn gekocht, hebben er twee wortel geschoten.
Het beste overlevingspercentage en de hoge opbrengst van de kers Shokoladnitsa demonstreert thuis - in de centrale regio van Rusland. Maar als u de juiste plaats kiest, de grond voorbereidt en het gewas goed verzorgt, kunt u goede oogsten krijgen in andere gebieden.
