Voor een tuinman is de beste beloning voor problemen een rijke oogst. Maar perziken plukken is een zeldzaamheid geworden vanwege de vele schimmelinfecties. En ongedierte omzeilt de boom niet. Om in de zomer van de langverwachte vruchten te kunnen genieten, moet u de symptomen van ziekten en plagen kunnen herkennen.
Inhoud
Beschrijving van perzikziekten en hun behandeling
Elke tuinbezitter wordt gedwongen om verraderlijke vijanden te bevechten - paddenstoelen die verschillende kwalen veroorzaken.
Krullende bladeren
Onweersbuien in mei verhogen de luchtvochtigheid, waardoor een ideale omgeving ontstaat voor de groei van schimmelsporen. In dergelijke omstandigheden wordt de kroon van perzikbomen vaak aangetast door gekrulde bladeren. De ziekte wordt veroorzaakt door de stemloze schimmel Taphrina deformans.
Waar de schimmel zich nestelt, groeien de weefsels buitensporig, worden uitstulpingen gevormd, waardoor het blad "krult"
Op de bladplaten worden zwellingen van een bleekgroene of roze kleur gevormd, de weefsels worden dikker en vervormen. Aangetaste bloemen hebben grote bloembladen met een bonte kleur. Jonge scheuten vertragen de groei, buigen, internodiën worden verkort.
Jonge perzikstengels hebben ook last van een schimmel die krullen veroorzaakt
Al snel zijn de bladeren bedekt met een waslaag, drogen ze uit en vallen ze af. Geïnfecteerde stengels sterven ook af in de zomer of bevriezen in de winter. Af en toe beïnvloedt curiteit de vrucht, wat leidt tot haaruitval. Het oppervlak van de perzik wordt op sommige plaatsen glanzend, zwelt op en barst.
Als u geen actie onderneemt, worden de perzikvruchten besmet met curiteit.
Sporulatie van de schimmel vindt plaats aan de onderzijde van het blad in de vorm van een witte wasachtige laag. De ziekteverwekker overwintert in nierschubben, schorsscheuren, strooisel. De ziekte vordert op open bladeren bij koel, regenachtig weer bij een temperatuur van 10overC en sterft af met het begin van warme, droge dagen. In de zomer komt herinfectie meestal niet voor.
Nectarine, abrikoos en amandelen hebben ook last van curiteit.
De activiteit van de parasiet leidt tot het volledige verlies van gebladerte door de boom, de dood van jaarlijkse scheuten. Het aantal vruchtbare knoppen dat volgend jaar wordt gelegd, neemt af. Bij een sterke infectie stopt de vruchtvorming. Jonge bomen gaan vaak dood.
Om curiteit in de toekomst te voorkomen, worden zieke takken onmiddellijk afgesneden en verbrand. In de zomer en herfst worden afgevallen bladeren verzameld en vernietigd.
Zieke takken en bladeren van perzik worden niet in compost gedaan, maar verbrand
In streken waar de ziekte wijdverspreid is, wordt aanbevolen om rassen te telen die gedeeltelijk resistent zijn tegen de ziekte.
In het vroege najaar en half februari wordt bespoten met koperpreparaten, bijvoorbeeld HOM. Aan het begin van het groeiseizoen wordt de boom behandeld met Horus, na de bloei worden Skor, Strobi, Ridomil Gold gebruikt.
Het wordt aanbevolen om de chemicaliën te roteren, zodat de schimmels geen resistentie ontwikkelen.
In tegenstelling tot kopersulfaat verstopt koperoxychloride de spuitdoppen minder
Video: geheimen van de behandeling van gekrulde bladeren
Echte meeldauw
Vanaf het begin van de zomer wordt vaak een witte vilten bloei - echte meeldauw - waargenomen op het gebladerte, fruit, jonge perzikstengels. De veroorzaker van de ziekte, de buidelpaddestoel Sphaerotheca pannosa, wordt geactiveerd bij droog, warm weer na een korte regenbui.
Bladeren met echte meeldauw worden in een boot gevouwen
De aangetaste bladeren vallen geleidelijk af, de boom blijft achter in groei, verliest zijn vorstbestendigheid en de opbrengst neemt af. Het mycelium blijft tot overwinteren in zieke, misvormde scheuten. In het voorjaar worden sporen gevormd, die door de wind naar de jonge groei worden meegevoerd. Daar ontkiemen ze en worden opnieuw een brandpunt van infectie.
Om nieuwe uitbraken van de ziekte in de lente en de herfst te voorkomen, wordt de kroon uitgedund, de aangetaste takken worden verwijderd en verbrand. Voor de preventie van schimmelinfecties worden biologische producten gebruikt: Planriz, Fitosporin M.Bij de eerste tekenen van de ziekte wordt elke 10-12 dagen met chemicaliën bespoten:
- Topaas,
- Fundazol,
- Topsin.
Als de perziken bijna rijp zijn, geven ze de voorkeur aan het fungicide Quadris, dat een korte wachttijd heeft.
Door de korte wachttijd wordt Quadris ook veel toegepast op groentegewassen.
Video: behandeling van echte meeldauw perzik
Ziekte van Clasterosporium
Dichter bij het midden van de zomer met een gemiddelde dagtemperatuur van ongeveer 20overC is de schimmel Clasterosporium carpofilum actief in ontwikkeling. Dit is de veroorzaker van klyasterosporiose - geperforeerde plek. De ziekte is te herkennen aan de bladeren: waar het mycelium is ontsproten, verschijnen bruine vlekken met een roodachtige rand.
Het spotten van gaten vormt een bedreiging voor alle steenfruitgewassen
Na een tijdje sterven de aangetaste weefsels af, op hun plaats worden gaten gevormd.
In de laatste fase van geperforeerde vlekken worden de bladeren doorzeefd met mycelium
Op de stelen verschijnen eerst ronde oranje vlekken, die zich vervolgens uitstrekken. Op de plaats van infectie barst de schors, het tandvlees stroomt naar buiten. Al snel drogen de scheuten uit, op de resterende generatieve knoppen sterven ze af.
De boom scheidt een tandvlees af om wonden te genezen van ziekten of schade aan de schors
Onder invloed van de schimmel veranderen ook de vruchten: roodoranje vlekken nemen de vorm aan van bruine zwellingen. Alle perziken aan de boom hebben mogelijk een gebarsten korst. Als gevolg hiervan rot het gewas.
In de beginfase ziet klyasternosporia op de perzikvrucht er onschadelijk uit: een verstrooiing van kleine puntjes
Maatregelen om de ziekte te bestrijden omvatten snoeien in het voorjaar en desinfectie van secties met een Bordeaux-mengsel. De eerste behandeling wordt uitgevoerd met koperchloride, wanneer de nieren opgezwollen zijn. De tweede is voor en aan het einde van de bloei met fungiciden:
- Horus,
- Snelheid,
- Topsin M.
Horus is alleen effectief bij temperaturen van 3 tot 10 graden
Naast perzik wordt geperforeerde vlekken aangetroffen op kersen, kersen, pruimen en abrikozen.
Moniliose
In het natte voorjaar hebben perziken en abrikozen last van de sporen van Monilia cinerea. De schimmelveroorzaker van moniliose dringt door de geopende knoppen in de weefsels van de boom.
Perzikbloemen zijn de toegangspoort tot infectie voor moniliose
De bloemen worden bruin, de sapstroom in de fruittakken wordt verstoord, ze drogen samen met de bladeren uit. Dergelijke scheuten zien er verbrand uit, dus dit lentestadium van de ziekte wordt moniliale verbranding genoemd.
Het mycelium van moniliose ruïneert de vruchtentakjes van perziken
Na een tijdje verschijnen er grijze pads op de aangetaste delen van de boom. Dit zijn de rijpende sporen die nu de eierstokken infecteren. De ziekte stroomt over in een ander stadium - foetale moniliose. Een gevaarlijke ziekte leidt soms tot een volledig verlies van gewassen. Infectie treedt op wanneer het in contact komt met zieke vruchten en wanneer insecten door hun huid bijten. Eerst vormt zich een bruine vlek op de perzik, die snel groeit en het hele oppervlak bedekt.
Een onderscheidend kenmerk van moniliose zijn grijze sporenpads
Rot fruit valt eraf of wordt gemummificeerd.
Zieke vruchten moeten uit de boom worden verwijderd
Ze kunnen tot volgend jaar aan een tak hangen.
Gedroogde perzikvruchten kunnen het beste in een vuur worden verbrand
Behandeling van moniliose omvat een aantal maatregelen. De schimmel overwintert op aangetaste vruchten en stengels, dus alle "verbrande" scheuten worden afgesneden. Houd er bij het ontsmetten van de kroon rekening mee dat de paddenstoel zich van boven naar beneden langs de boom verspreidt. Daarom wordt het snoeien van zieke takken veel lager uitgevoerd, waarbij 10-15 cm schijnbaar gezond hout wordt vastgelegd.
Om schimmelaandoeningen te voorkomen, adviseren experts om de kroon te verdunnen, niet om de aanplant te verdikken, zodat de lucht rond de bomen niet stagneert. Het is belangrijk om de perziken tijdig water te geven en te bemesten, omdat de infectie meestal wordt opgepikt door verzwakte bomen.
Als steenfruit groeit in de tuin van buren, moeten behandelingen gelijktijdig worden uitgevoerd om een nieuwe uitbraak te voorkomen.
Bordeaux-vloeistof wordt gebruikt tegen moniliose: vóór het begin van het groeiseizoen - een oplossing van 3%, na - 1%.
Bordeaux-mengsel - een bewezen fungicide dat wordt gebruikt voor vele ziekten van tuinbouwgewassen
Zieke perziken kunnen in de volgende volgorde met chemicaliën worden behandeld:
- Horus;
- Topaas;
- Topsin M.
Helpt bij moniliose en koperoxychloride: 4-6 verstuivingen zijn nodig.
Video: de strijd tegen perzikmoniliasis
Vruchtrot
Wanneer de eierstokken zo groot worden als een munt van vijf roebel, raken ze soms besmet met fruitrot. De schimmel veroorzaakt bruine vlekken op de vrucht, die snel groeien totdat de hele vrucht bedorven is. In tegenstelling tot perzikmoniliose zijn bij deze ziekte de sporenpads niet chaotisch gerangschikt, maar in cirkels.
Bij vruchtrot vallen perziken meestal af en blijven ze niet aan de boom, zoals bij moniliose
Verschillende generaties van de schimmel worden in een seizoen geboren, daarom is het noodzakelijk om aas en rot van de boom te verwijderen en ze diep te begraven. Voor de bloei worden de fungiciden Teldor en Topsin M. gebruikt De behandeling wordt herhaald na de bloei en tijdens de periode van eierstokgroei. Dezelfde schema's en remedies zijn effectief tegen rot als bij moniliose, evenals farmaceutisch jodium: 10 ml per 10 liter water. Bomen worden een maand voor de oogst 2 keer besproeid met een desinfecterende oplossing met een pauze van 3 dagen.
Jodium is een ontsmettingsmiddel voor mens en plant
Perzikplagen en bestrijding
Insecten veroorzaken ook aanzienlijke schade aan perzikbomen.
Bloemkever weevil
Zelfs ongeopende nieren zijn vatbaar voor aanvallen. Ze worden opgegeten door de appelbloesemkever - een onopvallend bruin insect. Zijn lichaam is slechts 5-6 mm lang en zijn kop heeft een lange slurf, waarvoor hij de snuitkever werd genoemd. De kever vermindert de opbrengst aanzienlijk.
Naast de perzik schaadt de appelbloesemkever ook andere fruitbomen: peer, appel, kweepeer, abrikoos.
Onder de mensen worden bloemetende snuitkevers olifanten genoemd
De snuitkever knaagt aan de knoppen en legt eieren erin, waaruit de larven worden geboren. Ze eten de bloeiwijze van binnenuit. De afscheidingen van de larven plakken de bloembladen aan elkaar en de bloemen gaan niet open.
Bloemetende keverlarven eten bloeiwijzen
Een boom is besmet met een snuitkever als:
- druppeltjes sap op de nieren zijn merkbaar;
- ongeopende bloemen worden rood en sterven af;
- jonge eierstokken vallen eraf.
Vallen gemaakt van armenvol droge bladeren, die in de vroege herfst onder de boom worden gelaten en in de winter worden verbrand, zullen helpen de plaagpopulatie te verminderen. In het vroege voorjaar bij luchttemperaturen tot 10overOnder de bomen wordt een canvas gelegd en de kevers worden met in doek gewikkelde stokken afgeschud. Klembanden die tijdens de zwelling van de knop op de stam worden geplaatst, houden ook insecten op afstand.
Het is handig om gedroogde bloemstengels af te snijden en te vernietigen, de larven hebben zich daar waarschijnlijk gevestigd. In de zomer wordt aanbevolen om de stammen onder zwarte stoom te houden, strooisel en onkruid te verwijderen.
Graaf de cirkel van de perzikstengel op en houd deze schoon
Om de snuitkever voor en na de bloei volledig te elimineren, worden insecticiden gebruikt:
- Aktara;
- Decis;
- Calypso;
- Kinmix;
- Tanrek;
- Fufanon.
Insecticide Aktara is een systemisch medicijn dat in plantenweefsels doordringt
Bladluis
Soms verdorren, krullen, verkleuren en drogen de bladeren op jonge gezwellen. De boosdoeners zijn gemakkelijk te herkennen door naar de achterkant van de perzikblaadjes te kijken. Kleine groene of roze insecten zijn perzikbladluizen van verschillende leeftijden. Hun eivormige lichamen bereiken een lengte van 2 mm.
Perzikgroene bladluizen zijn moeilijk met het blote oog te zien
De vleugelloze grondlegger van de kolonie komt te voorschijn uit een ei dat aan de basis van een perzikknop is gelegd. In de eerste generaties worden alleen levendbarende vrouwtjes bij haar geboren, die zeer snel nakomelingen krijgen, zonder bevruchting. De bevolking neemt dus snel toe. Pas aan het einde van het seizoen verschijnen mannetjes, bevruchtende vrouwtjes die speciale eieren dragen. Hiervan zullen in het voorjaar nieuwe oprichters van koloniën verschijnen.
Met grote populaties bladluizen in de herfst, moeten bomen worden vrijgemaakt van toppen en wortelspruiten waarop eieren worden gelegd.
Van toppen heeft geen zin: ze dragen geen vrucht, maar halen alleen voedingsstoffen uit de boom
In de zomer moet u al het onkruid verwijderen, waar insecten zich voeden en zich voortplanten. Op een kleine boom is het gemakkelijk om een kleine hoeveelheid bladluizen met je handen te verpletteren of folkremedies te gebruiken: infusies:
- paardebloemen,
- knoflook
- uienschil,
- toppen van tomaten.
Het is beter om bladluizen te verpletteren met rubberen handschoenen.
In andere gevallen worden perziken volgens de instructies besproeid met krachtige insecticiden:
- Aktara;
- Actellik;
- Bi-58;
- Calypso;
- Commandant;
- Confidor Maxi;
- Corado.
De eerste bespuiting wordt voor of direct na de bloei uitgevoerd en wordt indien nodig na 2 weken herhaald. Bij het oogsten wordt gekozen voor biologische producten die veilig zijn voor mensen:
- Aktofit,
- Intavir,
- Fitoverm.
Soms brengen mieren andere soorten bladluizen op de boom: bloed, gestreept, zwart. Ze worden vernietigd door dezelfde chemicaliën als perzik. Van zulke "gasten" zullen jachtgordels, gekleed op een perzikstam, van pas komen.
Visgordels zijn een effectieve maatregel om kruipend ongedierte te bestrijden
Video: vernietiging van bloedbladluizen op een perzik
Oostelijke nachtvlinder
Vlinders zijn vooral gevaarlijk voor perziken. Rupsen van de oostelijke mot verslinden jonge groei, bladeren, fruit. De voorvleugels van deze kleine mot zijn bruin met witte kleurvlakken en de achterste vleugels zijn bruin. Antennes draadvormig, tarsi zwart, spanwijdte 1–1,2 cm.
Oosterse mot - quarantaine-plaag van rozengewassen
De eieren zijn eerst parelmoerachtig, daarna worden ze roze. Alleen geboren rupsen zijn crème of lichtroze. Bij volwassenen groeien bruine stekels op de rug.
De mot overwintert in een dichte cocon die vastzit aan de schors of plantresten rond de stam. In het voorjaar, als de perzik bloeit, komen er vlinders uit de poppen. Binnen 3-5 dagen leggen ze eieren aan de onderkant van de bladeren. Na 1 à 2 weken komen er rupsen uit, die zich via de apicale knop in de jonge scheuten bijten en daarin passages maken tot 10 cm lang (tot oud hout). De opgegeten scheut droogt op. De volgende generaties wortelen in fruit en voeden zich ermee.
Fruitmot kan 100% van het gewas vernietigen
De vruchtbaarheid van de mot is erg hoog: tijdens hun leven leggen vrouwtjes 100 tot 200 eieren.
Afgeknaagde takken worden doorgesneden en vernietigd. Zorg ervoor dat je in de herfst een cirkel in de buurt van de stam opgraaft met een formatieomzet. De stammen en skeletachtige takken worden ontdaan van dode schors en verbrand.
De belangrijkste methode om perziken tegen de mot te beschermen is chemisch. Bomen worden voor en na de bloei behandeld met insecticiden:
- Aktara;
- Decis;
- Bi-58;
- Enzhio;
- Karate;
- Vertrouweling;
- Mospilan;
- Regentes.
Confidor is een populair systemisch insecticide voor gewasbescherming
De voorbereidingen worden afgewisseld om pesticidenresistente plaagpopulaties te vermijden. Op boerderijen wordt het aantal insecten verminderd, waardoor de ontwikkelingscycli van eieren en rupsen worden verstoord met behulp van nieuwe biologisch actieve middelen: Insegar, Nomolt.
Video: schade door de oostelijke mot en de strijd ertegen
Californië is geschaald
Het Californische schaalinsect is een genie in vermomming. Het bedreigt 150 plantensoorten. Bij perziken heeft het invloed op de schors, bladeren, fruit. In de lente, met het ontwaken van de boom, worden de larven van de plaag wakker, die overwinterden in een gezellig huis - het schild. Seksuele kenmerken verschijnen pas na de eerste vervelling.
Het vrouwelijke schildluis heeft geen ogen, poten, snorharen en vleugels. De kleine kop is versmolten met een lichtgeel lichaam. Lichaamslengte is slechts 1,3 mm.
Het lichaam van het vrouwtje zonder schild is erg delicaat
Na het paren sterven mannetjes van de honger, aangezien ze geen mond hebben vanaf de geboorte. Tijdens de eerste twee maanden baren de vrouwtjes talrijke nakomelingen van de zogenaamde "landlopers". Ze kruipen door het bos op zoek naar een comfortabele plek, doorboren dan het perzikweefsel en laten wasdraden los die weven om een rond schild te vormen. Na een week wordt het schild grijs en vallen de schaalinsecten voor het eerst uit.
Californische schubben - conisch met lichtbruine schubben bovenaan
Tijdens het seizoen worden er 2 generaties insecten geboren. Het nageslacht van één vrouwtje varieert van 120 tot 400 individuen. Ze kunnen volledig aan de stam, bladeren, fruit blijven plakken. Op het punt van bevestiging van de schaal wordt het sap van de boom eruit gezogen.
Na beschadiging door een korstje wordt de perzikfruit bedekt met rode vlekken
Ongedierte beweegt erg langzaam, dus komen ze meestal de tuin binnen met nieuwe zaailingen. Een perzik wordt aangevallen door schaalinsecten als:
- op de bladeren werden gele of bruine schilfers aangetroffen, die nauwelijks met een spijker worden afgeschraapt;
- de bast is ongelijkmatig en vervaagd geworden;
- er stroomde kauwgom op de takken en stam;
- gebladerte kleeft aan elkaar.
Als gevolg hiervan is de boom uitgeput, sterft de schors af, worden de vruchten vervormd en neemt de opbrengst af. Als het ongedierte niet wordt geëlimineerd, kan de perzik doodgaan. De strijd tegen insecten wordt bemoeilijkt door het feit dat de chemische preparaten alleen inwerken op de schede in de "zwerver" -fase. Daarom moeten de stam en de skeletachtige takken regelmatig worden onderzocht, schoongemaakt en dode bast worden verbrand. Het is handig om bomen te vergoelijken, waardoor ze minder aantrekkelijk worden voor parasieten.
Maak de schors en skeletachtige takken van perziken wit voor desinfectie en om de verspreiding van ongedierte te voorkomen
Begin maart, voordat de knop breekt, wordt de tuin besproeid met een insecticide 30 V. De stengel en takken worden overvloedig bevochtigd met de chemische stof. Het bevat oliën die de schors bedekken met een dunne film, waaronder de schaalinsecten zullen stikken. Dit is hoe de overwinterde larven worden vernietigd. Na de bloei wordt de procedure herhaald. In juni kan er een nieuwe generatie vagebonden verschijnen, waarop ik word blootgesteld aan drugs:
- Karbofos,
- Samenvatting,
- Pirinex,
- Fufanon.
Met een kleine populatie schaalinsecten worden folkremedies gebruikt:
- walnootinfusies,
- alsem,
- knoflook
- tabak.
Bovendien wordt de schors afgeveegd met een doek gedrenkt in alcohol of vloeibare zeep. Door machineolie en zeepachtig water te mengen in een verhouding van 1:10 wordt de perzik tweemaal behandeld met een pauze van 10 dagen.
Perzik sproeien
Voorjaarsonderhoud van de tuin is vereist. Perzikbehandelingen mogen niet worden overgeslagen om het gewas niet te verliezen. Voor ziekten en plagen wordt sproeien uitgevoerd in de volgende fasen van boomontwikkeling:
- vóór zwelling van de nieren;
- aan het begin van hun bloei;
- tijdens de bloei (medicijnen die veilig zijn voor bijen worden gebruikt);
- na de bloei.
Tijdens het spuiten wordt het ademhalingssysteem beschermd met een speciaal masker
In de zomer wordt de perzik indien nodig verwerkt. Denk aan de wachttijden die op de verpakking staan aangegeven voor duurzaam fruit. Als de boom vorig seizoen ziek was van echte meeldauw, is het beter om de ziekte te voorkomen met behulp van biologische producten.
In de herfst, voordat het blad valt, bomen besproeien tegen schimmelinfecties.
Zelfs als perziken regelmatig worden gedesinfecteerd, kunnen ziekten niet worden vermeden, omdat de wind nieuwe sporen uit onverzorgde tuinen binnenhaalt. Hetzelfde geldt voor ongedierte: jonge individuen komen aan en kruipen uit vreemde gebieden, als ze daar niet voor de bomen zorgen. Daarom moeten tuinders de tuin elk jaar besproeien en diplomatieke inspanningen leveren om buren hiervan te overtuigen.
