De meeste tuingewassen groeien in lichtzure grond. Als er bodemverzuring optreedt, wordt dit een reëel probleem voor tuinders.
U kunt verschillende maatregelen nemen om dit probleem op te lossen, zodat u volgend jaar nog steeds uzelf en uw dierbaren kunt plezieren met een lekkere en gezonde oogst.
Hoe de zuurgraad van de grond te bepalen
Bodemzuurgraad (pH) verwijst naar de balans van waterstofionen in de bodem op een schaal van 1 tot 14. Daarom kenmerkt pH = 7 de neutraliteit van de bodem, voor zure bodems is deze indicator lager en voor alkalische bodems is deze hoger.
De zuurgraad van de bodem kan worden bepaald door externe tekens:
- het oppervlak van de aarde was bedekt met een witachtig grijze coating;
- ophoping van roestig water met los bruingeel sediment in groeven en laaglanden;
- paardenstaart en paardebloemonkruiden groeien erg snel op de site.
Veel planten houden van zure grond, bijvoorbeeld heide, moerasrozemarijn, zwakke zegge en andere.
De zuurgraad van de grond kan worden bepaald met behulp van een eenvoudig experiment - laat azijn op een handvol aarde vallen en kijk: als er sissen en bellen verschijnen, dan is de aarde neutraal of alkalisch en hoeft deze niet te worden gekalkt, als er geen reactie is , dan is de grond zuur.
Kalk
Het kalkhouden van de grond wordt beschouwd als de meest effectieve manier om de pH-waarde te verhogen:
- Het is het beste om deze procedure in de herfst na de oogst uit te voeren. Op dit moment is de grond vochtig en leent zich goed voor losmaken.
- Voor het kalkproces is het goed om calciumhoudende stoffen te gebruiken.
- De hoeveelheid van de benodigde stof is afhankelijk van het type en de zuurgraad van de grond.
- Na het bemesten moet de grond worden uitgegraven. Tijdens de winter treedt er een reactie op tussen de kalk en de zuren in de grond. Hierdoor wordt de grond neutraal of licht zuur.
- Meststoffen die in de lente worden aangebracht, kunnen de wortels met alkali verbranden. Voor latere toepassing van kalkmeststoffen is het beter om minder agressief krijt of dolomiet te gebruiken, wat beter is voor zandformaties.
- Kalk heeft de voorkeur voor klei en leem.
- Voordat ongebluste kalk moet worden geblust met water.
- Niet direct voor het planten kalkhouden.
- De frequentie van het toedienen van kalkmeststoffen is afhankelijk van de natuurlijke omstandigheden en de aard van de bodem.
- Op percelen op veengebieden, die onderhevig zijn aan een grote hoeveelheid neerslag, wordt er om de drie jaar gekalkt en op zware gronden kan de verwerking eens in de zeven jaar worden uitgevoerd.
Houtas
Houtas is een uitstekende organische meststof die de grond kan losmaken en de structuur kan veranderen.
Het neutraliseert de overmatige zuurgraad van alle soorten verzuurde bodems.
De toedieningssnelheden zijn afhankelijk van de zuurgraad, het gehalte aan organische stof en of de grond zwaar of licht is. Op veen- en kleigronden wordt aanbevolen om houtas in grote hoeveelheden toe te voegen.
De samenstelling van houtas is afhankelijk van de boomsoort, hun leeftijd, groeiplaats, etc. Het gehalte aan calciumzouten kan tussen de 30 en 60 procent liggen, dus de hoeveelheid as die nodig is voor bemesting is moeilijk te berekenen. Voor volledige deoxidatie is deze snelheid 1-1,5 kg per vierkante meter. m.
As wordt tijdens het graven in de herfst in droge vorm in de grond begraven.
een stukje krijt
Krijt is zeer geschikt voor het desoxideren van de grond in de herfst; het vermindert voorzichtig de verhoogde zuurgraad. Het is beter om jaarlijks krijt aan de grond toe te voegen.
Het moet eerst worden verpletterd en tijdens het graven in de grond worden gebracht.
Dosering krijt:
- voor zure bodems - 0,7-0,5 kg per vierkante meter;
- voor middelzware bodems - 0,3 kg per vierkante meter;
- voor licht zure bodems - 0,2 kg per 1 vierkante meter.
Voor opslag van krijt worden droge ruimtes gebruikt, zodat er geen klonten ontstaan, en voordat u het aan de grond toevoegt, is het noodzakelijk om het krijt met de grond tot een gladde massa te mengen.
Siderata
In de biologische landbouw wordt bodemdeoxidatie uitgevoerd met groenbemesters. Met deze methode kunt u het gebruik van kalk, krijt en andere minerale meststoffen missen, evenals de berekening van toedieningsdoseringen.
Siderata zijn planten die snel groene massa krijgen, en hun wortels maken de grond los en verbeteren de zuurstofcirculatie in de grond. Daarna worden de planten gemaaid en druppelsgewijs toegevoegd.
Wanneer planten ontbinden, ontvangt de grond de ontbrekende micro- en macro-elementen en is deze ook verzadigd met stikstof.
Eenjarigen worden gebruikt als glastuinbouwer, minder vaak vaste planten. De meest geschikte planten zijn koudetolerante, snelgroeiende granen.
In de herfst zijn winterrogge, haver, koolzaad, witte mosterd en wikke effectiever.
Bij het zaaien in de herfst brengen de siderators de volgende wijzigingen aan:
- bescherm de bovengrond tegen wind en uitdroging;
- voorkomen dat bodemvoedingsstoffen worden weggespoeld door neerslag;
- bodembeluchting verbeteren;
- de bodem bevrijden van verrottende processen en schadelijke bacteriën;
- beschermen tegen bevriezing;
- vertraag de kieming van onkruid;
- dragen bij aan de verrijking van de bodem met stikstof, fosfor en kalium.
Bij het telen van groenbemesters is het belangrijk om te voorkomen dat ze volledig rijpen en te maaien voordat de bloei en voortplanting plaatsvindt, anders wordt de groenbemester onkruid. Ze worden gemaaid wanneer ze een hoogte van 25-30 cm bereiken of direct wanneer knoppen verschijnen.
Kaskwekers verkorten de voorbereidingsperiode voor het planten van vroege groentesoorten.
Een groene sluier van planten beschermt tegen de brandende lentezon, wanneer gemaaid als mulch dient, beschermt tegen korte nachtvorst.
Bomen kunnen ook grote siderators zijn. Dit zijn berk, els, den, haagbeuk en iep. Ze verlagen de zuurgraad van de bodem tot een diepte van ongeveer een halve meter en binnen een straal van tien meter.
Het uitvoeren van grondwerkzaamheden moet vakkundig worden benaderd en rekening houden met de regels en aanbevelingen voor bodemdeoxidatie in de herfst. Dan krijg je resultaten in de vorm van een verbeterde bodemkwaliteit én een hogere opbrengst.
