U kunt een tuinschoonheid zowel in de lente als in de herfst verplanten, maar in gebieden met koude winters is de lente de beste tijd om een plant in de volle grond te planten. Dit geldt vooral voor stamrozen - geplant in de lente, ze hebben de tijd om het wortelstelsel voor te bereiden in de zomer en zullen niet sterven bij wintervorst.
Kenmerken van lenterozentransplantatie
Meestal valt de planttijd in april, wanneer de kou al is afgenomen en de eerste knoppen nog niet wakker zijn geworden en de plant klaar is om zijn vitaliteit te besteden aan zelfverzekerd rooten op een nieuwe plek.
Om zich echter voor te bereiden op deze verantwoorde procedure, moet de tuinman het is van tevoren nodig, drie weken tot een maand vóór de geplande datum voor het verplanten van de rozenstruik.
Transplantatieapparatuur:
- gereedschap (schop, hooivork, snoeischaar, emmer, gieter);
- lompen (jute, natuurlijke stof);
- vuren takken of scherm voor schaduw tegen de zon.
Meststoffen:
- Rotte mest (koe, paard of kip), compost.
- Minerale meststoffen.
- As of limoen, beendermeel of eierschalen.
- Stikstof meststoffen.
Het eerste waar u zich zorgen over moet maken voordat u een bloemenprinses transplanteert, is een geschikte plek kiezen voor haar nieuwe woonplaats. De roos houdt van zonnige warmte en open ruimte en voelt geweldig op de zuidelijke hellingen, beschermd tegen de koude wind.
Tegelijkertijd houdt ze niet van de nabijheid van gebouwen die voor stilstaande lucht zorgen. De roos is kieskeurig over andere planten in de buurt, waarmee rekening moet worden gehouden bij het kiezen van een locatie voor transplantatie.
Voorbereiding van de locatie
De ophoping van smeltwater in de lente en stilstaand regenwater is schadelijk voor de roos, daarom moet u een plek voorbereiden om te verplanten zorg voor een goede afwatering en verhoog de locatie als het grondwater zich dicht bij het bodemoppervlak bevindt.
De grond voor het verplanten van de roos wordt van tevoren voorbereid. Er ontstaat een laag losse, organisch-rijke grond met een zwak zure reactie van maar liefst 40 cm.
Meng hiervoor de grond en goed verteerde mest of compost in gelijke delen, voeg een beetje as of limoen- en beendermeel toe. Als gevolg hiervan moet de zuurgraad op een pH-niveau van 6,5-7 liggen.
Putvoorbereidingsmethode
De grootte van de put of greppel is gemaakt met een marge zodat er een kluit aarde vrij in kan passen, waarmee de roos wordt getransplanteerd. Je kunt navigeren bij de kruin van de plant - de projectie op de grond komt ongeveer overeen met het gebied dat wordt ingenomen door het wortelsysteem.
De putgrootte wordt over het algemeen als voldoende beschouwd 60 cm breed en 45 cm diepAls er geen put, maar een greppel wordt voorbereid, is het beter om deze van noord naar zuid te plaatsen - dit zal de verlichting voor toekomstige aanplant verbeteren.
Op zandgronden is de bodem van de put gevuld met een laagje klei van 7 cm waardoor de grond minder uitdroogt. Voor kleiachtige gebieden daarentegen is de bodem bedekt met een grote zand en grind, het voorkomen van wateroverlast van de toekomstige residentie van de rozenstruik. De voorbereide put moet 2-3 weken bezinken, waarna de beoogde rozenstruik erin kan worden overgeplant.
Een struik voorbereiden om te verplanten
Door de breedte van de kroon van de roos op te merken die is gekozen voor het verplanten, is deze stevig vastgebonden zodat de takken van de struik het werk niet hinderen.Om een dichte kluit aarde rond de wortels te vormen, krijgt de plant overvloedig water.
Wanneer het water is opgenomen en de grond is verdicht, kunt u beginnen met graven in de struik rond het eerder geplande wortelgebied. Geënte rozen hebben een centrale penwortel die diep de grond in gaat.
Zo'n wortel je hoeft alleen maar af te hakkenVoor niet-gevaccineerde struiken is de oppervlakkige locatie van het wortelsysteem kenmerkend, dus dit probleem zal zich bij hen niet voordoen.
Als er een greppel rond de struik wordt gegraven met een diepte van 30-40 cm, kunt u de plant verwijderen en deze samen met een aarden klomp op een eerder voorbereide lap leggen.
Als de struik en de bijbehorende aardkluit erg groot zijn, kan het binden met een doek worden gedaan terwijl je een greppel graaft, voorzichtig een doek om de struik legt en, nadat je de grond goed met materie hebt vastgemaakt, de roos van de grond verwijdert.
Als de plaats waar de roos moet worden getransplanteerd ver weg is en het transport van de struik veel tijd in beslag zal nemen, moet het weefsel dat de aarden bal vasthoudt regelmatig bevochtigen door te sproeien.
Overdracht
Dus de rozenstruik is afgeleverd op de plaats van zijn nieuwe verblijfplaats en is klaar voor transplantatie. De stof die ervoor zorgt dat de aarde niet vergaat, kan worden verwijderd of kan worden achtergelaten als men bang is dat deze procedure de integriteit van het aarden coma kan beschadigen.
Een put voorbereid voor plantentransplantatie, moet goed worden gemorst, en, totdat het water is opgenomen, plaats je er een rozenstruik in en probeer je dezelfde diepte te behouden waarop de roos op dezelfde plek groeide. In dit stadium kunt u een wortelgroeistimulans aan het water toevoegen.
In verschillende fasen wordt de roos bedekt met aarde en bewaterd, zodat er geen holtes ontstaan. De grond rond de nieuwe kolonist hebben aangestampt minerale meststoffen toepassen, een stap terug 15 cm van de scheuten, en maak de grond onder de struik los, maar ondiep, niet meer dan 10 cm. Daarna wordt de roos opnieuw bewaterd en wordt de grond eromheen gemulleerd.
Aanbevelingen voor ervaren tuiniers
Als het bij het verplanten van een roos niet mogelijk was om een aarden klomp te redden en deze toch afbrokkelde, is er geen reden tot paniek, de plant zal niet sterven, alleen de transplantatieprocedure zal veranderen.
Omdat de wortels van de roos kaal zijn, is het tijd om van de gelegenheid gebruik te maken om ze te onderzoeken en de beschadigde exemplaren af te snijden. Je kunt de wortels twee uur lang laten weken in een oplossing die hun groei stimuleert, een middel dat geschikt is voor deze soort.
Op de bodem van de voor transplantatie voorbereide put wordt een aarden heuvel gestort waarover de wortels van de roos worden verdeeld zodat de wortelhals van de geënte roos 3-5 cm onder het maaiveld komt.
De struik wordt naar het zuiden geënt, voor een zelfwortelende roos - gelijk met de grond, en voor een klimmende roos moet je de wortelhals met 10-15 cm verdiepen.
Door afwisselend water en aarde toe te voegen, wordt de plant aangestampt en wanneer het gat volledig gevuld is, worden ze vertrappeld zodat de grond steviger aan de wortels van de roos hecht en geen luchtgaatjes bevat. Verder land water, losmaken, bemesten en mulchen op dezelfde manier als wanneer een roos samen met een kluit aarde wordt getransplanteerd.
De takken van de roos, vastgemaakt om het transplanteren van de struik gemakkelijker te maken, moeten nu worden bevrijd en gebracht in overeenstemming met het wortelsysteem, dat onvermijdelijk schade heeft opgelopen tijdens manipulaties.
De scheuten worden gesneden op een afstand van ongeveer 25-30 cm van de wortelhals, waardoor een snede boven de buitenste knop wordt gemaakt. Knip alle gebroken en onrijpe stengels uit, verwijder gedroogde bladerenBij het snoeien en vormen van een struik laten ze zich leiden door de kenmerken die inherent zijn aan deze specifieke variëteit aan rozen en aanbevelingen voor hen.
Zorg na transplantatie
De eerste keer na het verplanten, ongeveer een maand, is het raadzaam om de plant in de schaduw te stellen en deze te bedekken tegen direct zonlicht. Om de na het verplanten verzwakte roos te beschermen tegen de invasie van bladluizen, wordt deze besproeid oplossing van kopersulfaat en een soort ongediertebestrijding.
De eerste drie tot vijf dagen na het verplanten wordt de plant niet gestoord, ze laten hem herstellen. Na deze dagen een roos regelmatig water geven, en na 10-12 dagen worden stikstofmeststoffen aangebracht.
In het eerste jaar na het verplanten, als de rozenstruik nog zwak is, moet u de bloei opofferen en verwijder alle knoppen, om de plant te geven hoe hij sterker kan worden en het wortelstelsel kan ontwikkelen. Het wordt aanbevolen om de roos niet eerder dan drie jaar later opnieuw te transplanteren.
