Aardappelschurft is een bijzonder onaangename schimmelziekte. Het getroffen gebied is meestal knollen, minder vaak lijden het wortelsysteem en het ondergrondse deel van de stengel aan deze ziekte. Er zijn verschillende soorten korst, afhankelijk hiervan zullen de methoden om ermee om te gaan verschillen.
Inhoud
Wat is dit type plantenziekte
U kunt de ziekte zelfs met het blote oog opmerken
In sommige jaren verminderde deze infectie de aardappelopbrengst met 20-25%.
Zelfs een persoon die zich niet met fytopathologie bezighoudt, kan door schurft aangetaste knollen onderscheiden van gezonde knollen. Op hun oppervlak beginnen bolle en zwarte korstjes te zien, die op kleine brokken aarde lijken. Deze aandoening behoort tot het slapende stadium van de schimmel. Hij verschijnt zelf in de lente, veroorzaakt door een hoge luchtvochtigheid.
Het verschijnen van bruine zweren en necrotische vlekken op de scheuten geeft aan dat rhizoctoniasis zich op de aanplant begon te ontwikkelen. Dit is de meest schadelijke van alle soorten korst.
Vooral vaak ontwikkelt schimmelinfectie zich op lichte zand- en zandleembodems.
Soorten aardappelschurft en de redenen voor hun uiterlijk
Schurft kan in vier verschillende vormen voorkomen.
De schimmel verspreidt zich vrijwel onmiddellijk over het hele plantgebied en vereist een onmiddellijke reactie.
Regelmatig
De infectiebron is vervuilde grond
Schurft is alomtegenwoordig. Het veroorzaakt oppervlakkige schade en soms vernietiging van het vlees tijdens de groei. Oppervlakkige zweren worden op de huid gevormd en krijgen een gebroken, ronde vorm. Hun diameter kan oplopen tot 1 cm. Samengesmolten kunnen deze kleine wratten een korstje vormen die de hele knol bedekt.
Er zijn vier soorten veel voorkomende schimmelpathologieën:
- Platschurft komt vooral voor op jonge knollen en komt tot uiting in het verslaan van de buitenschaal. Roestbruine korstachtige wratten vormen zich op de vlezige wortelverdikkingen.
- De uitpuilende korst dankt zijn naam aan de uitstekende delen van de schimmelkorst die de knol bedekken.
- Diepe korst is een zweer die in het vruchtvlees is gedrukt (tot een diepte van 5 millimeter). Hun randen stijgen merkbaar en de onderkant is roodachtig of paars. Dit type komt vooral voor bij het begin van de oogst.
- Netvormige korst verschilt van andere soorten door het uiterlijk van een doorlopend ruw oppervlak. Fruitzweren bevinden zich in de vorm van ondiepe elkaar kruisende groeven. Ze doen enigszins denken aan een gaas.
De ontwikkeling van een bepaald type korst hangt af van de sterkte van de impact van schadelijke micro-organismen. Dit wordt beïnvloed door aardappelrassen en omgevingsfactoren.
De veroorzakers van alle bovengenoemde typen zijn stralende schimmels of actinomyceten. Als ze ermee besmet worden, verliezen aardappelen hun waarde:
- er is een verslechtering van de smaak;
- het zetmeelgehalte wordt teruggebracht tot 30%;
- de houdbaarheid van knollen verslechtert;
- het uiterlijk van de aardappel gaat achteruit.
De ziekteverwekker dringt door tot in het ondergrondse deel van de stengel en infecteert de wortels. De processen vinden plaats in de eerste weken na het planten.
Schurft manifesteert zich vooral op knollen met een dunne scharlakenrode schil.
Als u aardappelen diep in de grond begraaft, ze actief water geeft tijdens de ontwikkeling van knollen, zal het risico op schade door schadelijke micro-organismen aanzienlijk afnemen.
Zwart
Basidiomyceet - de veroorzaker van zwarte korst op aardappelen
Een ziekte die zijn kwaadaardigheid manifesteert in koude en regenachtige bronnen. Zwarte korst heeft in de wetenschap gewoon de naam Rhizoctonia.
Op het oppervlak van de knollen verschijnen langwerpige of afgeronde uitlopers van verschillende vormen en maten. Ze zien eruit als aardse brokken die door de hoge luchtvochtigheid aan de aardappel zijn blijven plakken. Dergelijke zwarte korsten worden niet afgewassen en worden met gewicht afgeschraapt. In deze vorm is deze ziekte bijna niet schadelijk voor de knol. De schimmel veroorzaakt de grootste schade tijdens de ontwikkeling van zaailingen.
Depressieve bruine zweren en vlekken beginnen op de wortels te verschijnen. Ze omcirkelen de plant vaak in een ring. Bij sommige varianten van de ontwikkeling van de ziekte verschijnen bruinachtige strepen in plaats van vlekken en wratten.
De veroorzaker is een basidiomyceet-schimmel. Comfortabele omstandigheden voor zijn groei zijn van 10 tot 28 ° C.
Een ander onderscheidend kenmerk van Rhizoctonia zijn groene knollen die zich vormen in de scheutoksels. Struiken die vatbaar zijn voor basidiomyceet blijven ondermaats en onderontwikkeld. Aardappelverwelking verschijnt vaak overdag. In de zomer, bij warme en regenachtige weersomstandigheden, kan zich zwarte korst vormen op volwassen planten in de vorm van een "witte poot". De sporen van de schimmels die deze infectie verspreiden, worden periodiek weggespoeld door regen en komen via de stengel in de grond. Zo infecteren ze nieuwe jonge zaailingen.
Diep planten en een vertraging bij het oogsten van aardappelen veroorzaken de nederlaag van knollen door rhizoctonia.
Poederachtig
Er zijn geen aardappelrassen die resistent zijn tegen poederschurft
De ziekte gaat gepaard met barsten van de huid en de vorming van droge bruine, stervormige zweren. Op de bodem van de wratten komt een geplette massa bruin stuifmeel vrij. Tijdens de bewaarperiode van de aardappel worden droge sterren lichtjes gladgestreken. Om deze reden wordt de poederschurft de meest voorkomende vorm van deze ziekte.
De ziekte wordt veroorzaakt door de pseudo-schimmel plasmodiomyceet. Het bereikt de ondergrondse delen van de plant en dringt door in zijn cellen, waarna het geleidelijk ontkiemt. Het is een geleider van het gevaarlijke Mop-Top-virus. Typisch voor hem zijn dwerggroei van planten, verkorting van scheuten, paniculaire top, mozaïek.
Dergelijke korst verspreidt zich overvloediger op extreem vochtige en kleiachtige bodems in koele klimaten.
Op de vegetatieve organen van planten worden gallen gevormd - abnormale uitstulpingen in de vorm van gezwellen met een onregelmatige vorm. Eerst worden ze wit en beginnen dan geleidelijk bruin te worden.
Een gunstige voorwaarde is grond met een hoog vochtgehalte. Temperaturen tussen 10 en 16 ° C bevorderen de groei van schimmels. Vanaf het beginstadium van de infectie tot het verschijnen van de eerste kenmerkende symptomen van de ziekte gaan ongeveer 2 weken voorbij. De uiteindelijke vorming van parasitaire sporen kan binnen een maand worden waargenomen.
Aangetaste aardappelen lopen het risico op Phytophthora en zwarte poot bij zaailingen. Ook knollen zijn onderhevig aan snelle ontbinding tijdens opslag.
Pathogene microben kunnen in de grond en op de zaadknollen blijven. Bovendien kan organische mest, bestaande uit uitwerpselen van landbouwhuisdieren, een bron van infectie zijn. Wanneer het dier wordt gevoerd met geïnfecteerde knollen, blijft de infectie levensvatbaar tijdens de vertering in het spijsverteringskanaal van het dier en het vervolgens verlaten ervan.
In veenbodems wordt meer schade aan knollen waargenomen. Er zijn geen zeer resistente rassen tegen deze ziekte.
Zilverachtig
Dit type ziekte onderscheidt zich door zijn metaalachtige of zilverachtige glans.
Onlangs is het type van deze ziekte wijdverspreid. De overwegend zilverachtige korst tast de pootkwaliteit van de aardappel aan. Aangetaste knollen geven bij het planten zwakke en zeldzame scheuten. Zieke knollen worden liggend blootgesteld aan een secundaire infectie - verschillende pathogenen rot.
Symptomen verschijnen al in het herfstseizoen op knollen. Subtiele donkergrijze vlekken bedekken het grootste deel van het oppervlak van vers gegraven aardappelen. Tegen het einde van de opslag bereikt de ziekte zijn hoogtepunt. De schil van de knollen krijgt een uitgesproken metaalachtige of zilverachtige glans. Een dun wit mycelium begint onder de huid te verschijnen, waarvan de kleur na verloop van tijd donkerder wordt. De schil van de aardappel schilfert geleidelijk van het vruchtvlees.
Aardappelbesmetting vindt meestal plaats via linzen (kleine knobbeltjes op de vrucht, die dienen voor gasuitwisseling erin). De bronnen zijn grond en knollen die al besmet zijn met de schimmel.
Het planten van geïnfecteerde knollen leidt tot ernstige gewasbesmetting.
Hoe te behandelen: controlemaatregelen, chemicaliën
Verontreinigde knollen vormen geen bedreiging voor de menselijke gezondheid. Ze zijn geschikt voor consumptie, maar hebben door hun samenstelling minder voedingswaarde. Daarom is het de moeite waard om te weten wat u moet doen als er korst op de aardappelen verschijnt en hoe u de aarde moet behandelen.
De universele middelen om de ziekte te bestrijden omvatten het gebruik van fungiciden, naleving van vruchtwisseling en het gebruik van hoogwaardig plantmateriaal.
Er zijn veel producten op de markt die zijn ontworpen om schurft te bestrijden. Maar ze kunnen niet allemaal onschadelijk op het land worden gebruikt.
- Maxim is een contactstof. Door schimmels te elimineren, ondersteunt het de gunstige microflora van de aarde. Voeg 2 ml toe aan 50 ml water, de oplossing is voldoende voor 50 kg knollen.
- Fitosporin is een microbiologisch preparaat van de nieuwe generatie dat wordt gebruikt voor het planten van knollen. Ze worden 3 keer per seizoen besproeid met struiken. Aan één pakket van het medicijn wordt 3 liter water toegevoegd, waarna het getroffen gebied wordt behandeld.
- Cuprostat (cuproxat) is een koper-ammoniakoplossing. Je moet 30-60 g nemen, water toevoegen aan een emmer van tien liter en de struiken besproeien.
Fitosporin heeft zich bewezen in de strijd tegen aardappelschurft
Ook de plantaardappelvariëteit kan een gunstig effect hebben. Groepen die volledig resistent zijn tegen schurft zijn nog niet gefokt, maar er zijn sterke rassen bekend. Waaronder:
- Zhukovsky vroeg,
- Favoriete,
- Besteden,
- Is ijdel,
- Reserveren.
Van buitenlandse opties:
- Ostara,
- Beschermheren,
- Prevalent,
- Aanklager.
Aardappelen van schurft houden (preventie)
Calciummeststoffen zijn een uitstekende preventie van schurftontwikkeling
Bij het kiezen van een methode om korst te voorkomen, moet men uitgaan van het specifieke type ziekte. Elk van hen heeft enkele nuances:
- Het kiemen van zaailingen in zonlicht is een effectieve methode om schurft te voorkomen. Daarnaast moet bodemirrigatie worden uitgevoerd, te beginnen met de ontwikkeling van knollen en gedurende een maand;
- Een preventieve maatregel voor poederschurft is om het zaad 4–6 minuten in formaline-oplossing te houden. Het uitvoeren van deze actie moet worden gedaan voordat zaailingen in de grond worden geplant;
- De introductie van krijt, kalk en andere calciumhoudende stoffen minstens een jaar voor het planten van aardappelen of in de herfst zal een uitstekend middel zijn om zwarte korst te bestrijden;
- De belangrijkste maatregel tegen de zilverachtige korst is tijdig oogsten onder droge omstandigheden. Het is ook nodig om de toppen te maaien.
Video over de resultaten van preventieve maatregelen
Schimmels blijven zich snel verspreiden in de landbouwomgeving. Ze tasten de kwaliteit van het gewas en de nutritionele eigenschappen aanzienlijk aan.Een attente houding ten opzichte van uw tuin en het nemen van preventieve maatregelen zal de kans op het ontwikkelen van allerlei soorten kwalen helpen verkleinen.
