Planten die tot de vaatplantafdeling behoren, worden varens genoemd. Ze zijn een voorbeeld van een oude flora, aangezien hun voorouders 400 miljoen jaar geleden in het Devoon op aarde verschenen. In die tijd waren ze enorm groot en regeerden ze op de planeet.
Het heeft een gemakkelijk herkenbare uitstraling. Bovendien zijn er tegenwoordig ongeveer 10 duizend soorten en namen van hen. Ze kunnen echter zeer verschillende afmetingen, structurele kenmerken of levenscycli hebben.
Beschrijving van varens
Door hun structuur passen varens zich goed aan de omgeving aan, ze houden van vocht. Omdat ze tijdens de voortplanting een groot aantal sporen uitstoten, groeien ze bijna overal. Waar groeien ze:
In de bossen waar ze zich geweldig voelen.- In het moeras.
- In water.
- Op de berghellingen.
- In de woestijnen.
Zomerbewoners en dorpelingen vinden het vaak op hun percelen, waar ze ermee vechten als een onkruid. De bossoort is interessant omdat hij niet alleen op de grond groeit, maar ook op de takken en stammen van bomen. Het is vermeldenswaard dat dit een plant is die kan zijn zowel gras als struiken.
Deze plant is interessant omdat, als de meeste andere vertegenwoordigers van de flora zich voortplanten door zaden, de verspreiding ervan plaatsvindt met behulp van sporen die rijpen op het onderste deel van de bladeren.
De bosvaren neemt een speciale plaats in de Slavische mythologie in, omdat er sinds de oudheid een overtuiging was dat hij in de nacht van Ivan Kupala een moment bloeit.
Degenen die erin slagen een bloem te plukken, zullen een schat kunnen vinden, de gave van helderziendheid verwerven en de geheimen van de wereld leren kennen. Maar in werkelijkheid de plant bloeit nooitomdat het op andere manieren reproduceert.
Ook kunnen sommige soorten worden gegeten. Andere planten van deze afdeling zijn daarentegen giftig. Ze kunnen worden gezien als kamerplanten. Hout wordt in sommige landen als bouwmateriaal gebruikt.
Oude varens dienden als grondstof bij de vorming van steenkool en werden een deelnemer aan de koolstofcyclus op aarde.
Welke structuur hebben planten
De varen heeft praktisch geen wortel, dat is een horizontaal groeiende stengel waaruit adventieve wortels tevoorschijn komen. Uit de toppen van de wortelstok groeien bladeren - bladeren, die een zeer complexe structuur hebben.
Het varenblad kan geen gewone bladeren worden genoemd; het is eerder hun prototype, dat een systeem is van takken die aan de bladsteel zijn bevestigd, op hetzelfde niveau. In de plantkunde bladeren worden plat omzoomd genoemd.
De bladeren hebben twee belangrijke functies. Ze nemen deel aan het proces van fotosynthese en aan de onderkant vindt de rijping van sporen plaats, met behulp waarvan planten zich voortplanten.
De bast van de stengels vervult de ondersteunende functie. Varens hebben geen cambium, dus die hebben ze wel lage sterkte en er zijn geen jaarringen. Geleidend weefsel is niet zo ontwikkeld als in vergelijking met zaadplanten.
Opgemerkt moet worden dat de structuur sterk afhankelijk is van de soort. Er zijn kleine kruidachtige planten die verloren kunnen gaan tegen de achtergrond van andere bewoners van de aarde, maar die zijn er ook machtige varenslijkt op bomen.
Zo kunnen planten uit de familie Cyateaceae, die in de tropen groeien, wel 20 meter hoog worden. Een stijve plexus van adventieve wortels vormt een boomstam en voorkomt dat deze valt.
Bij waterplanten kan de wortelstok een lengte bereiken van 1 meter en het bovenwatergedeelte zal niet hoger zijn dan 20 centimeter.
Reproductiemethoden
Het meest karakteristieke kenmerk dat deze plant onderscheidt van anderen, is reproductie. Hij kan dit doen door middel van sporen, vegetatief en seksueel.
Reproductie vindt als volgt plaats. Aan de onderkant van het laken sporofylen ontwikkelen zichWanneer sporen de grond raken, ontwikkelen ze uitgroeisels, dat wil zeggen biseksuele gametofyten.
De uitgroeiingen zijn platen van niet meer dan 1 centimeter groot, op het oppervlak waarvan de geslachtsorganen zich bevinden. Na bevruchting wordt een zygote gevormd, waaruit een nieuwe plant groeit.
Varens hebben meestal twee levenscycli: aseksueel, dat wordt weergegeven door sporofyten, en seksueel, waarin gametofyten zich ontwikkelen. De meeste planten zijn sporofyten.
Sporofyten kunnen zich voortplanten vegetatiefAls de bladeren op de grond staan, kan er een nieuwe plant op ontstaan.
Typen en classificatie
Tegenwoordig zijn er duizenden soorten, 300 geslachten en 8 subklassen. Drie subklassen worden als uitgestorven beschouwd. Van de overige varenplanten kunnen de volgende worden vermeld:
Marattievye.- Uzhovnikovye.
- Echte varens.
- Marsiliaceae.
- Salviniaceae.
De ouden
Uzhovnikovs worden als de oudste en meest primitieve beschouwd. Qua uiterlijk verschillen ze duidelijk van hun tegenhangers. De gewone slang heeft dus maar één blad, dat is een stevige plaat, verdeeld in steriele en sporendragende delen.
Supers zijn uniek omdat ze dat hebben cambium beginselen en secundaire geleidende weefsels. Omdat er per jaar een of twee bladeren worden gevormd, kan de leeftijd van de plant worden bepaald door het aantal littekens op de wortelstok.
Per ongeluk gevonden bosspecimens kunnen tientallen jaren oud zijn, daarom is deze kleine plant niet jonger dan de bomen eromheen. De maten van de slangen zijn gemiddeld klein hoogte is 20 centimeter.
Maratha-varens zijn ook een oude groep planten. Ooit bevolkten ze de hele planeet, maar nu neemt hun aantal voortdurend af. Moderne voorbeelden van deze subklasse zijn te vinden in regenwouden. De bladeren van de Marattiaceae groeien in twee rijen en worden 6 meter lang.
Echte varens
Dit is de meest talrijke subklasse. Ze groeien overal: in woestijnen, bossen, in de tropen, op rotsachtige hellingen. De echte kunnen zowel kruidachtige als houtachtige planten zijn.
Van deze klasse de meest voorkomende soorten uit de familie multi-trackIn Rusland groeien ze meestal in bossen en geven ze de voorkeur aan schaduw, hoewel sommige vertegenwoordigers zich hebben aangepast aan het leven op verlichte plaatsen met een gebrek aan vocht.
Op rotsachtige afzettingen kan een beginnende natuuronderzoeker vinden broze zeepbelHet is een onvolgroeide plant met dunne bladeren. Zeer giftig.
Het groeit in schaduwrijke bossen, sparrenbossen of langs rivieroevers gemeenschappelijke struisvogelHet heeft duidelijk gescheiden vegetatieve en sporendragende bladeren. De wortelstok wordt in de volksgeneeskunde gebruikt als anthelminticum.
In loof- en naaldbossen in vochtige grond groeit mannelijke schildwormHet heeft een giftige wortelstok, maar de filmcine die het bevat, wordt in de geneeskunde gebruikt.
Vrouw kochedzhnik heel gebruikelijk in Rusland. Het heeft grote bladeren die een lengte bereiken van een meter. Groeit in alle bossen en wordt door landschapsontwerpers als sierplant gebruikt.
Groeit in de dennenbossen gemeenschappelijke varensDeze plant is behoorlijk groot. Door de aanwezigheid van eiwit- en zetmeelblaadjes worden jonge planten na verwerking gegeten. De eigenaardige geur van de bladeren jaagt insecten weg.
De varenswortelstok wordt gewassen met water en kan daarom indien nodig als zeep worden gebruikt. Een onaangename eigenschap gemeenschappelijke varens is dat het zich zeer snel verspreidt en dat bij gebruik in een tuin of park de groei van de plant beperkt moet worden.
Aquatisch
Marsiliaceae en salviniaceae zijn waterplanten.Ze hechten zich vast aan de bodem of drijven op het wateroppervlak.
Salvinia zweeft groeit in waterlichamen van Afrika, Azië, Zuid-Europa. Het wordt gekweekt als aquariumplant. Marsiliaceae lijken qua uiterlijk op klaver, sommige soorten worden als eetbaar beschouwd.
Varen is een bijzondere plant. Het heeft een oude geschiedenis en verschilt ernstig van andere bewoners van de flora van de aarde. Maar veel van hen hebben een aantrekkelijke uitstraling, dus het is een plezier gebruikt door bloemisten bij het maken van boeketten en ontwerpers bij het ontwerpen van een tuin.
