De eerste bes die tuinders in de zomer zou moeten verrassen, zijn tuinaardbeien of, zoals ze ze noemen, aardbeien. Iedereen kijkt uit naar haar oogst en bewondert de geur en smaak. Helaas worden onze verwachtingen niet altijd waargemaakt: in plaats van sappige, grote bessen krijgen we klein fruit bedekt met een onbegrijpelijke bloei, verdorde struiken met beschadigd blad, zwartgeblakerde bloeiwijzen. Dit betekent dat aardbeien jouw hulp en bescherming nodig hebben. Om teleurstelling te voorkomen, moet u weten hoe u de problemen van aardbeien aan de hand van uiterlijke tekenen kunt bepalen en tijdig passende maatregelen nemen om de gezondheid en dus de kwaliteit van de vruchtvorming te behouden.
Inhoud
Wat kan het uiterlijk van aardbeien ons vertellen?
Aardbeien hebben, zoals elke plant, onze aandacht nodig. Naast wieden, water geven en bemesten is een belangrijke procedure de inspectie van de bes. Gezonde aardbeistruiken moeten sterk zijn, sappige groene bladeren hebben zonder vlekken en bloemen, sterke bloeiwijzen met veel eierstokken.
Een gezonde aardbeistruik vormt een groot aantal steeltjes
Een negatieve verandering in uiterlijk is een signaal voor de tuinman dat de aardbei iets nodig heeft. Het is belangrijk om problemen correct te classificeren en op tijd oplossingen te vinden.
Tabel: tekenen van problemen en oplossingen
| Veranderingen | Mogelijke redenen |
| Verwelkende bladeren |
|
| Bladeren drogen | Schimmelziekten: grijze schimmel, echte meeldauw. |
| Krullende, gekrulde bladeren |
|
| Rottend fruit |
|
| Vergeling van bladeren |
|
| Vlekken op bladplaten |
|
| Aardbeien bloeien niet |
|
Fotogalerij: negatieve veranderingen in het uiterlijk van aardbeien
-
- In de herfst worden de uren met daglicht korter, waardoor de natuurlijke afbraak van chlorofyl in de bladeren plaatsvindt
-
- Geelverkleuring van aardbeibladeren kan worden veroorzaakt door onjuiste verzorging van struiken, tekort of teveel aan vitamines en mineralen, ziekten en plagen
-
- Er zijn verschillende redenen voor het verschijnen van rot op een aardbeienrug: een teveel aan vocht, dichte aanplant, koud weer, schimmelinfecties
-
- Wanneer de bladeren van de aardbei bedekt zijn met vlekken, beginnen ze van tevoren van kleur te veranderen van groen naar geel, rood, bruin of zwart, dit is een duidelijk teken dat de plant dringend jouw hulp nodig heeft.
-
- In het geval van niet-naleving van de regels voor het verzorgen van bessen, evenals schade aan de struiken door ongedierte of schimmelinfecties, kunnen aardbeibladeren krullen, krullen
-
- Oorzaken van het drogen van aardbeien: ziekten, plagen of onjuiste zorg
Oorzaken, symptomen van aardbeienziekten en hoe u ertegen kunt beschermen
Het is onmogelijk om volledig verzekerd te zijn en er zeker van te zijn dat aardbeienplantages niet worden blootgesteld aan ziekten of plagen, dus kennis over deze kwesties is uiterst belangrijk.
Verticillaire verwelking
Deze schimmelziekte tast het vaatstelsel van de plant, wortels, rozetten en wortelhals aan. Geïnfecteerde planten verwelken, verdorren, bladeren worden roodgeel en vervolgens donkerbruin. Er worden praktisch geen nieuwe bladeren gevormd. Aangetaste snorharen en bladstelen hebben donkere strepen en vlekken. Als u geen dringende maatregelen neemt, kan binnen een jaar tot 50% van de aardbeistruiken afsterven.
Belangrijk! Als aardbeien op zandgrond groeien, kan de zieke plant binnen een week afsterven, op andere grondsoorten gaat de dood langzamer.
De belangrijkste infectiebron is grond waarin de schimmel meerdere jaren kan overleven. Bovendien nestelt de ziekteverwekker zich op onkruid en groenten, wat ook een bron van infectie kan zijn.
Struiken die zwaar worden aangetast door verticilliumverwelking, zullen worden belemmerd en hangen met een kleine hoeveelheid geelachtig bruine bladeren
Om de plant te voorkomen en te beschermen, moeten de volgende maatregelen worden genomen:
- observeer vruchtwisseling. Het wordt niet aanbevolen om aardbeien te planten na tomaten, paprika's, aardappelen, chrysanten en andere gewassen die vatbaar zijn voor de ziekte;
- kies rassen die resistent zijn tegen de ziekte;
- vernietig aangetaste aardbeistruiken;
- gebruik gezond plantmateriaal.
Aardbei Phytophthora
Phytophthora is gevaarlijk omdat het snel van struik naar struik wordt overgedragen en tot de dood van de plant leidt. De ziekte tast het wortelstelsel, de bladeren, bladstelen en steeltjes aan. Er verschijnen bruine, geleidelijk rottende vlekken op. Aardbeivruchten lijden het meest onder de ziekte: het vruchtvlees wordt bedekt met bruine leerachtige vlekken, de bessen worden taai, bitter, gemummificeerd.
Opbrengstverliezen door Phytophthora kunnen oplopen tot 100%
Notitie! De schimmel overwintert op geïnfecteerd plantenresten, maar ook op levende aardbeienrozetten.
Preventie- en beschermingsmaatregelen tegen deze ziekte zijn als volgt:
- correct bewateringsregime;
- het gebruik van rassen die resistent zijn tegen Phytophthora;
- naleving van plant- en vruchtwisselingsschema's;
- tijdige vernietiging van geïnfecteerde struiken en plantenresten;
- behandeling van aanplant met Bordeaux-vloeistof, kopersulfaat, koperoxychloride, Abiga-Peak en Oxyhom-preparaten.
Grijze rot
Grijze schimmel is de meest voorkomende schimmelziekte bij aardbeien. Grijze rotssporen nestelen zich in de grond, evenals op alle delen van de aardbei, inclusief de zaden. De vrucht, aangevallen door de schimmelrotparasiet, wordt waterig en verdroogt, maar blijft tegelijkertijd lang op de steel zitten en is drager van infectie. Als de bes wordt aangetast, kan het opbrengstverlies erg groot zijn (tot 80%).
De ziekte manifesteert zich door het verschijnen van bruine treurvlekken, waarop zich geleidelijk een grijsachtig rokerige laag vormt
De verspreiding van de ziekte wordt vergemakkelijkt door verhoogde luchtvochtigheid bij gematigde temperaturen, verdikking van aanplant zowel in het open veld als in de kas. Sporen van de ziekteverwekker kunnen zich verspreiden via vocht, lucht en insecten.
Om de ziekte te voorkomen en onder controle te houden, wordt aanbevolen om het volgende te doen:
- aardbeien planten in goed geventileerde ruimtes;
- verdikking van de landingen voorkomen;
- selecteer rassen die resistent zijn tegen de ziekte;
- overvul de struiken niet met stikstofhoudende meststoffen, om geen grote opeenhoping van groene massa te veroorzaken;
- mulch planten;
- verwijder geïnfecteerde planten;
- als er een ziekte wordt vastgesteld, behandel deze dan met fungiciden: Alirin-B, Switch.
Video: mulchen van aardbeienaanplant om grijsrot te bestrijden
Bruine, witte en bruine vlekken
Als er vlekken op de bladeren, bladstelen, scheuten van aardbeien verschijnen, kunnen ze worden veroorzaakt door een schimmelziekte - spotten. Er zijn verschillende soorten vlekken, waarvan de meest voorkomende bruin, bruin (of hoekig) en wit zijn.
Bruine vlek
Ten eerste verschijnen er kleine focale laesies op de plant, die geleidelijk uitgroeien tot een grote roodachtige baksteenkleur met wazige randen met bruine randen. Ze tasten de gehele bladplaat aan, de sapstroom wordt daarin verstoord en het sterft af.
Bruine vlek begint zich in het vroege voorjaar te ontwikkelen en verspreidt zich het meest intensief na de oogst (in juni), waarbij voornamelijk oude bladeren worden aangetast
De verspreiding van de ziekte wordt vergemakkelijkt door een warme, vochtige omgeving, beregening van irrigatie, verdikking en puin van aanplant. Insecten kunnen schimmelsporen overbrengen. De ziekteverwekker overwintert in gevallen bladeren en het jaar daarop valt hij opnieuw aanplant aan.
Notitie! De sporen van de schimmel ontwikkelen zich intensief en infecteren aardbeistruiken tijdens het vormen en leggen van nieuwe knoppen, wat een negatieve invloed heeft op de volgende oogst.
Preventieve en beschermende maatregelen in de strijd tegen bruine vlekken zijn:
- herfstsnoei van bessenbladeren en verwijdering van oude bladeren in het vroege voorjaar;
- rassen planten die resistent zijn tegen de ziekte;
- regelmatige onkruidverwijdering;
- aanplant sproeien met Bordeaux-vloeistof;
- behandeling met fungiciden: Switch, Falcon.
Aardbei witte vlek
Als er vlekken met een diameter tot 1 cm verschijnen op de bladeren, bladstelen, aardbeienstelen, die een wit trellis midden en een donkerbruine of paarse rand hebben, zijn de aanplant geïnfecteerd met een witte vlek. Vervolgens valt het aangetaste deel van de bladplaat eruit, de plant wordt depressief, verspreidt zich over de grond. De piek van de ziekte treedt op tijdens de bloeiperiode.
Witte vlek verschijnt tijdens de bloeiperiode, vorming en rijping van bessen en gaat door tot het einde van het groeiseizoen
Het is belangrijk om te weten! Een witte vlek-infectie kan resulteren in een verlies van 15 tot 100% van de aardbeienopbrengst.
De volgende factoren dragen bij aan de intensieve ontwikkeling van de ziekte:
- regenachtig weer;
- overvloedig dauwverlies;
- beregening irrigatie;
- verdikking van landingen;
- aardbeien overvoeren met organische meststoffen.
Om planten te voorkomen en te beschermen, moeten de volgende maatregelen worden genomen:
- lente- en herfstschoonmaak van aanplant: verwijderen van zieke, zwakke struiken, snoeien van bladeren;
- vermijd verdikking van landingen;
- voed de planten tijdig met kalium- en fosforhoudende meststoffen;
- de hoeveelheid geïntroduceerd organisch materiaal verminderen, omdat het een broedplaats is voor veel parasieten (teken, nematoden), evenals voor schimmel- en virale ziekten;
- aardbeien behandelen met koperhoudende preparaten;
- in geval van grote laesies, spray met fungiciden (Switch, Ridomil, Topaz).
Bruin (hoekig) spotten
Infectie van aanplant met hoekvlekken kan leiden tot de dood van het hele gewas. Het manifesteert zich in vlekken op de bladplaten van aardbeien, maar ze hebben een eigenaardige vorm en locatie op het blad: paarse vlekken met een grijsbruine kern strekken zich uit langs de hoofdnerf of langs de rand van de bladeren, hebben een uitgesproken hoekige vorm . De ziekte vermindert de winterhardheid van de plant, verzwakt deze en beïnvloedt de oogst van het volgende jaar. Sporen van de schimmel schuilen voor de winter in gevallen bladeren en in het vroege voorjaar beginnen ze opnieuw planten aan te vallen.
Bruine vlek is een veel voorkomende ziekte die in de tweede helft van het groeiseizoen enorme schade aan de bes veroorzaakt, gevolgd door de dood van bladeren
De volgende preventieve en beschermende maatregelen zullen helpen gewassen te beschermen en ziekten het hoofd te bieden:
- gebruik voor het planten van vlekresistente rassen en gezonde zaailingen;
- onmiddellijke vernietiging van zieke struiken;
- als een plantziekte wordt gedetecteerd, wordt aanbevolen om deze naar een andere plaats over te brengen. Aardbeien mogen niet eerder dan na 5 jaar op de site worden geretourneerd;
- preventief voorjaarsspuiten met Falcon, Quadris, Metaxil, Ridomil;
- tijdig mulchen, wieden en losmaken van ruggen;
- beëindiging van bemesting met stikstof;
- aanplant sproeien met Bordeaux-mengsel;
- herfst- en voorjaarsschoonmaak van aanplant van gebladerte, plantenresten;
- behandeling met Fitosporin.
Belangrijk! Behandeling met chemicaliën tegen vlekken mag niet worden uitgevoerd tijdens het vruchtlichamen!
Echte meeldauw
De ziekte ontwikkelt zich op bladmessen, bladstelen, snorharen en aardbeien. Ten eerste verschijnt er een nauwelijks waarneembare witachtige bloei aan de onderkant van de bladeren, die geleidelijk overgaat naar het bovenste deel van het blad en vervolgens naar andere delen van de plant. De struik stopt met groeien, zieke bladeren worden grof en krullen. De aangetaste snor krult ook. De vruchten krijgen een lelijke vorm, hebben een wasachtige laag en een onaangename nasmaak.
Warme, vochtige lucht is gunstig voor de verspreiding van de ziekte.
De volgende worden onderscheiden als preventieve en beschermende maatregelen in de strijd tegen echte meeldauw:
- rassen gebruiken die resistent zijn tegen echte meeldauw en gezonde zaailingen;
- planten op hoge ruggen planten in gebieden met een hoge luchtvochtigheid;
- preventief spuiten met zeep-koperoplossing of Quadris-preparaat;
- sproeien van aanplant na het oogsten met Switch, Fundazol.
Aardbeienplagen
Het planten van aardbeien, het oogsten van bessen kan niet alleen worden beschadigd door ziekten, maar ook door ongedierte. Er zijn er een enorm aantal: allerlei soorten insecten, slakken, slakken, knaagdieren en zelfs de verdedigers van bossen en velden - vogels.
Aardbeienbescherming tegen vogels
Door vogels naar hun site te lokken, geloven veel tuinders dat hun gewassen praktisch beschermd zijn tegen schadelijke insecten. Het blijkt dat veel vogels (spreeuwen, mussen, eksters, roeken, kraaien, merels en anderen) zelf dol zijn op aardbeien, en ze kiezen altijd voor rijpe en grote.
Bijzonder gevaarlijk zijn de regelmatige invallen van vogels terwijl de bessen rijpen, omdat een kleine zwerm vogels de oogst van bessen bijna volledig kan vernietigen
Tuinders gebruiken verschillende methoden om deze dreiging te bestrijden:
- Het planten van aardbeien is bedekt met een net, dat is bevestigd aan haringen die langs de omtrek van de site worden aangedreven.
Het net wordt getrokken zodra de eerste bessen roze beginnen te kleuren
- Langs de hele omtrek, op een hoogte van 1–1,5 m, hangen glimmende lichte voorwerpen (nieuwjaarsgoud, onnodige cd's, folie) die zwaaien in de wind, schitteren in de zon en vogels verjagen.
CD's die glinsteren in de zon wekken de illusie van beweging en de vogels zullen de aardbeien niet durven benaderen
- Elektronische apparaten die vogels en knaagdieren verjagen. Ze worden verkocht in gespecialiseerde winkels.
De ultrasone vogelverjager is onschadelijk voor mensen en de meeste huisdieren
Slakken op aardbeien
Naaktslakken zijn een serieus probleem voor het planten van aardbeien. Ze beschadigen de planten zelf, knagen jonge bladeren af, bederven de presentatie van de bessen. Bovendien laat de lelijke plaag een glibberig smerig spoor achter op zijn pad.
Notitie! Meestal nestelt zich in moestuinen en boomgaarden een naakte slak, wat een nachtelijke levensstijl leidt. Overdag verbergt het zich in scheuren in de grond en onder bladeren van planten.
Het ongedierte verspreidt zich massaal in natte gebieden onder warme weersomstandigheden. Ter bescherming tegen slakken, moeten voorlopige maatregelen worden genomen om te voorkomen dat het ongedierte de site binnendringt:
- Rond de omtrek van de aanplant kunnen ondiepe groeven worden gemaakt, die bedekt moeten zijn met limoen, tabak, as of gemalen peper. Voor naakte naaktslakken vormen deze stoffen een ernstig obstakel;
- ongedierte houdt niet van superfosfaat en kaliumzout verspreid over de planten. Slakken hebben een tamelijk gevoelige huid, daarom is contact met deze medicijnen, evenals sproeien met een oplossing van natriumchloride, schadelijk voor de parasiet;
- slakken houden er niet van om zich te vestigen in bedden bedekt met folie. De temperatuur die eronder ontstaat, is gevaarlijk voor slakken, ze gaan dood.
Belangrijk! Radicale maatregelen om slakken te bestrijden zijn de medicijnen Groza, Meta.
Naast het feit dat naaktslakken aardbeiengewassen beschadigen, zijn het tussengastheren van wormen - parasitaire wormen die ziekten veroorzaken bij dieren en mensen
Weevil op aardbeien
De aardbei-frambozenkever is een kleine (tot 3 mm) grijszwarte kever die overwintert op afgevallen bladeren, in scheuren in de grond, en in het voorjaar eieren legt in aardbeiknoppen. In dit geval knaagt het ongedierte aan de stengel onder de knop.
Hulpvolle informatie! Eén insect kan tot 50 aardbeien-eierstokken doden.
De larven die verschijnen voeden zich met de ongebloeide bloem, verpoppen zich erin en midden in de zomer valt een nieuwe generatie ongedierte de aanplant aan en beschadigt de jonge bladeren van de plant. Daarna overwintert de snuitkever om zijn aanvallen in het voorjaar te hervatten. In de strijd tegen de plaag kunnen alleen radicale maatregelen helpen: de aanplant besproeien met Karbofos, Aktellik, Corsair of Zolon.
De snuitkever knaagt aan de steel, waardoor de bloem opdroogt en verdwijnt
Mogen keverlarven op aardbeien
Deze ongelooflijk vraatzuchtige larve kan het wortelstelsel van bijna elk tuin- en tuinbouwgewas ruïneren.
Belangrijke informatie! Het ongedierte overwintert op een diepte van 50-60 cm, dus het is niet gemakkelijk om er te komen met een simpele uitgraving van de tuin.
Een drie jaar oude keverlarve kan aan de wortels van aardbeien knagen, waardoor optimale omstandigheden worden gecreëerd voor de reproductie van verschillende micro-organismen
Meestal gebruiken tuinders de volgende maatregelen om de larven van de meikever te bestrijden:
- verzamel ze met de hand;
- Wetende dat de keverlarven niet van de met stikstof verrijkte grond houden, zaaien ze witte klaver tussen de rijen. De knobbelbacteriën van deze cultuur kunnen stikstof uit de lucht opnemen;
- gebruik folkremedies: geef de aanplant water met een infusie van uienschillen of een oplossing van ammoniak;
- met een massale verspreiding van de plaag, worden chemische of biologische preparaten gebruikt (Nemabakt, Antichrushch, Zemlin).
Video: aardbei verwelkt zonder duidelijke reden
Aardbeiennematoden
Een nematoda is een ronde, kleine (ongeveer 1 mm) worm. De parasiet injecteert een speciale stof in de stengel van de plant, die een chemische reactie veroorzaakt en het weefsel van de aardbei ideaal voedsel voor zichzelf maakt. Vanwege zijn microscopische grootte is het buitengewoon moeilijk om een plaag met het blote oog op te sporen.Externe tekenen van nematode-infectie van aardbeien:
- bladeren worden geel, rimpelig, gekruld;
- plantengroei vertraagt;
- aardbeien bloeien niet goed;
- de bessen zijn lelijk.
Als je vermoedt dat de aardbei besmet is met een nematode, moet je de struik opgraven en het wortelsysteem onderzoeken. Op de aangetaste wortels kun je een papaververstrooiing van witte cysten vinden.
Nematoda beschadigt geleidelijk de bodem en planten, waardoor de oogst verslechtert of tot volledige afwezigheid leidt
Belangrijk! De nematoda is een ernstig gevaar voor het menselijk lichaam. Bij infectie met een parasiet kunnen misselijkheid, verminderde eetlust, zwakte en spierpijn optreden.
Preventieve maatregelen voor ongediertebestrijding zijn:
- naleving van vruchtwisseling;
- vernietiging van geïnfecteerde planten;
- bemesting met mest, die bijdraagt aan het creëren van een gunstige omgeving voor de ontwikkeling van protozoaire schimmels die destructief zijn voor parasieten;
- warmtebehandeling van zaailingen: onderdompeling gedurende 20 minuten in warm (ongeveer 50 graden) water;
- behandeling van aanplant met chemicaliën: lindaan, fosfamtide, heterophos.
Hulpvolle informatie! Het planten van bloemen zoals Oost-Indische kers, goudsbloemen, goudsbloemen, calendula tussen aardbeien zal de plaag helpen afschrikken.
Mieren en bladluizen
Mieren zijn nuttige insecten, maar in de tuin en moestuin zorgen ze voor veel overlast. Rijpe bessen, bladeren en het wortelstelsel van aardbeien worden getroffen door insecten. Zode-mieren in de wortelstok van aardbeien houden ervan om mierenhopen te schikken, de wortels van de plant te beschadigen, wat kan leiden tot de dood. Mieren leiden onder andere bladluizen, die het huisdier zijn van de mierenhoop. Ze beschermen, bewaken en grazen bladluizen en ontvangen in ruil daarvoor het hoofddieet van hun voedsel: zoete honingdauw, een product van het leven van bladluizen.
Bladluizen produceren zoete honingdauw, rijk aan koolhydraten, wat een hoofdvoedsel is voor mieren.
Bladluizen doen grote schade aan aardbeien:
- ze is drager van verschillende ziekten;
- haar nederzettingen verzwakken de plant;
- op de aangetaste struiken is bloeien en vruchtvorming moeilijk;
- aardbeibladeren krullen, verdorren;
- er is een verandering in de toppen van de scheuten.
Insecten zijn zichtbaar op de scheuten, aan de onderkant van het blad
In het arsenaal van tuinders is er een groot aantal beschermingsmiddelen tegen dit ongedierte:
- gifvallen met vertraagde werking voor mieren;
- folk remedies met boorzuur, tabak, knoflook, gist;
- behandeling met chemische preparaten Fitoverm, Aktara, Iskra.
Aardbeimijt
Dit ongedierte is moeilijk te zien, zelfs met een sterk vergrootglas. Het is heel klein, maar de schade die een aardbeienmijt kan aanrichten door het planten van aardbeien is enorm. Infectie van aanplant vindt plaats via zaailingen en vervolgens verspreidt de teek zich tijdens de zorg over de site: via een werkinstrument, schoenen, kleding. Voor massa-infectie zijn bepaalde weersomstandigheden nodig - warm, vochtig weer (+ 20-25 graden met een luchtvochtigheid van meer dan 80%).
De schadelijkheid van de teek ligt vooral in het feit dat het de toekomstige oogst schaadt, aangezien het de knoppen die worden gelegd beschadigt. Tekenen van het verschijnen van een plaag op aardbeienplantages zijn:
- onderontwikkeling, zwakte van de struiken;
- bladeren verpletteren en rollen;
- geelachtig blad,
- uitdroging van bessen.
De schadelijkheid van de teek neemt toe naarmate de aardbeienplantages ouder worden en bereikt een maximum in stands van drie tot vier jaar
Het is bijna onmogelijk om de parasiet volledig uit te roeien, maar preventieve maatregelen en remedies kunnen helpen om de situatie onder controle te houden. Dit vereist:
- gebruik gezond plantmateriaal;
- kies een goed verlichte en geventileerde ruimte voor de ruggen
- observeer vruchtwisseling. Het planten van aardbeien kan niet eerder dan na 4 jaar op de oude plaats worden geplant;
- vernietig tijdig plantenresten, oude bladeren;
- houd u aan het bewaterings- en voedingsregime;
- vernietig geïnfecteerde struiken onmiddellijk.
Video: teken op aardbeien, de strijd om de oogst
Notitie! In de strijd tegen ziekten en plagen moeten in noodgevallen chemische preparaten worden gebruikt, omdat ze niet alleen parasieten doden, maar ook hun natuurlijke, natuurlijke vijanden.
Onthoud dat preventieve maatregelen de meest effectieve manier zijn om plagen en ziekten bij aardbeien te bestrijden. Tekenen die op tijd worden geïdentificeerd, zullen het planten van aardbeien helpen beschermen tegen enorme schade, niet alleen de oogst behouden, maar ook de aanplant.
Sergey Vladimirovich
2 opmerkingen